ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကိစၥအားလံုးက တစ္ခုကိုရရင္ အျခားတစ္ခုကို
ဆံုး႐ႈံးရတာခ်ည္းပဲ။ အခ်စ္က လူကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေပးသလို
ဝမ္းနည္းေၾကကဲြမႈကိုလည္း ေပးတယ္။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာျခင္းက
လူကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစသလို စိတ္မ ခ်မ္းေျမ႕မႈေတြကိုလည္း ေပးတယ္။
ေအာင္ျမင္ျခင္းကလူကို ဝမ္းသာဂုဏ္ယူေစသလို ႐ႈံးနိမ့္ျခင္းက လူကို
ဝမ္းနည္းေစ တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရာတစ္ခုခုကို ပိုင္ဆိုင္ရတာဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အလားတူ ဆံုး႐ံႈးသြားခဲ့ရင္
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့အဆအတိုင္း ျပန္ခံစားရလိမ့္မယ္။
ဥပမာ- ရယူပိုင္ဆိုင္တုန္းက ၈မွတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရင္ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့
အခ်ိန္မွာလည္း ၈မွတ္ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက
အတူတူပဲျဖစ္တယ္။ လူတခ်ဳိ႕က ပစၥည္းဥစၥာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္
က်န္းမာေရး၊ မိသားစု သို႔မဟုတ္ အခ်စ္ေရးမွာ ဆံုး႐ႈံးသြားၾကတယ္။ လူတခ်ဳိ႕က
စီးပြါးေရး၊ေအာင္ျမင္ေရးမွာ ၃မွတ္ ေလ်ာ့ခဲ့ေပမယ့္ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔
ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္မႈမွာ ၃မွတ္တိုးလာခဲ့တယ္။
တခ်ဳိ႕အရာေတြက မတရားဘူးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ ေသခ်ာ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ရင္
တရားတာေတြခ်ည္းပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က ေငြရွိရင္ ပိုေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။
ဆင္းရဲသားတစ္ဦးက ေငြရာေက်ာ္ေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရႏိုင္တယ္။
အဲဒီဆင္းရဲသား သူေဌးျဖစ္ၿပီးေနာက္ တူညီတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို
ေငြေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ သံုးမွဒါမွမဟုတ္ သိန္းရာေက်ာ္သံုးမွ သူရႏိုင္ေတာ့
မယ္။ အရသာျပင္းျပင္းႀကိဳက္ေလ အဲဒီပစၥည္းေတြရဲ႕အရသာက ညံ့ေလေလျဖစ္တယ္။
ေငြေၾကးမ်ားေလေလ အဲဒီေငြေတြ ရဲ႕တန္ဖိုးက ေသးေလေလျဖစ္တယ္။
ဗိုက္အရမ္းဆာခ်ိန္မွာ ေပါက္စီတစ္လံုးရဲ႕ အရသာက အရမ္းခ်ဳိၿမိန္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေပါက္စီငါးလံုးစားၿပီးေနာက္ ေပါက္စီရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ အရသာကို
သင္ခံစားမိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ေငြမ်ားေလ သူခိုးဓျမရန္ကိုေၾကာက္ေလ၊ အိမ္ႀကီးေလ
ထိန္းသိမ္းလွဲက်င္းရမွာေၾကာက္ေလ၊ မ်ားမ်ားစားတဲ့လူက ဝမွာ ေၾကာက္တယ္။
ေကာင္းေကာင္းစားရတဲ့လူက ေသမွာ ေၾကာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေခတ္
ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြက ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ သစ္သီးဝလံေတြ စားၾကတယ္။ပဲ၊ ေျပာင္း၊
ဂ်ံဳေတြကို အဓိကထားစားၾကတယ္။ အဲဒီ အစားအစာေတြ အားလံုးက ဆင္းရဲတုန္းက
စားခဲ့တဲ့အစာ ဒါမွမဟုတ္ တိရစာၦန္ေတြကို ေကြၽးတဲ့အစာေတြ မဟုတ္ပါလား?
အားလံုးသိၿပီျဖစ္တဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။
ေျမေခြးတစ္ေကာင္ဟာ ၿခံစည္း႐ိုးထဲက စပ်စ္သီးကိုေတြ႔ေတာ့
အရမ္းစားခ်င္ခဲ့တယ္။ အပင္ထက္က စပ်စ္သီးေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈေၾကာင့္
ေျမေခြးဟာၿခံထဲဝင္ဖို႔ ဝင္ေပါက္ကို လိုက္ရွာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး
စည္း႐ိုးနားက ဝင္ေပါက္တစ္ခု ကို သူေတြ႔ခဲ့တယ္။ ဝင္ေပါက္ကေသးေနလို႔
သူ႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ဝင္မရခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေျမေခြးက ဝင္ေပါက္ေသးေသးေလးထဲ
ဝင္ရဖို႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ ေသးငယ္သြားေအာင္စည္း႐ိုးအျပင္မွာ (၆)
ရက္ၾကာအဆာငတ္ခံခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျမေခြးဟာ ၿခံထဲ ဝင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး
စပ်စ္သီးေတြကို အားရပါးရ စားသံုးခဲ့တယ္။ စားၿပီးမွ ျပည့္တင္းေနတဲ့ခႏၶာနဲ႔
ၿခံအျပင္ထြက္ဖို႔ မရမွန္း သိေတာ့ ေျမေခြးဟာ (၆)ရက္ၾကာ အဆာငတ္ခံျပန္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးရကိန္းက အတူတူပဲလို႔ ေျပာရျခင္း
ျဖစ္တယ္။ေခ်ာင္းအထက္ပိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေရေသာက္ေနတဲ့ ရွဥ့္တစ္ေကာင္နဲ႔
ေခ်ာင္းေအာက္ပိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေရေသာက္ ေနတဲ့ ရွဥ့္က ဘာမွမျခားနားဘူး။
ရွဥ့္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရဘယ္ေလာက္ဆန္႔မလဲ? ေရပိုေသာက္ တဲ့သူက
ဗိုက္ကားၿပီး ေသ႐ံုကလဲြလို႔ ဘာျဖစ္ႏိုင္ဦးမလဲ?
ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကိုကုိယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္က
တစ္ေန႔ထမင္းသံုးနပ္နဲ႔ ညအိပ္ရင္ ကုတင္ တစ္လံုးပါပဲ။ကုတင္အလံုးတစ္ရာ
ပိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ညအိပ္ရင္ ကုတင္တစ္လံုးပဲ သင္အိပ္ႏိုင္မယ္။ ဖိနပ္အရံ
တစ္ေထာင္ ပိုင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္တစ္ႀကိမ္မွာ ဖိနပ္တစ္ရံပဲ
သင္စီးလို႔ရမယ္။ ဟင္းအပဲြရာေက်ာ္ကို သင္မွာႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္
သင္ဘယ္ေလာက္စားႏိုင္မလဲ? အလြန္ဆံုးအစာအိမ္တစ္ခုပဲ သင္ထည့္ႏိုင္မွာ
မဟုတ္လား?
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ လူဘဝဆိုတာကို ေတြ႔ႀကံဳခံစား ၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။ လူ႔ေလာကထဲ
ေရာက္လာသူေတြအားလံုးမွာ ဥစၥာ၊ ရာထူးေတြသာအနိမ့္အျမင့္ဆိုၿပီး အဆင့္အတန္း
ခဲြထားၾကမယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုေတာ့ အနိမ့္ အျမင့္ခဲြျခား
လို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေငြရွိတဲ့လူရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ ျခင္းက ပို႐ႈပ္ေထြးမယ္။
ဆင္းရဲတဲ့လူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ပို႐ိုးရွင္းမယ္။ ဒီေလာက္ေလးပဲ
ကြာျခားပါတယ္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ေယာက္်ားဒါမွမဟုတ္ မိန္းမ
သံုးေလးေယာက္ပိုင္ဆိုင္သူက တစ္ေယာက္တည္းပိုင္ဆိုင္သူေလာက္
႐ိုးရွင္းေပ်ာ္ရႊင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
သင္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္းျခင္းက တစ္ေနရာမွာ
ေခ်ာင္းေျမာင္းေနလိမ့္မယ္။ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကထပ္ၾကပ္မခြါလိုက္လို႔ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အရာရာတိုင္းက
သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အံဝင္ခြင္က် ဒြန္တဲြေနတယ္ ဆိုတာကို
သင္သတိျပဳမိလိမ့္မယ္။ေပ်ာ္ရႊင္တာ ဝမ္းနည္းတာ၊ ပိုင္ဆိုင္တာ ဆံုး႐ႈံးတာ၊
ေကာင္းတာ ဆိုးတာ၊ တိုးတာ ေလွ်ာ့တာ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက တူညီေနပါလိမ့္မယ္။
တခ်ဳိ႕လူက အခ်ိန္ေစာၿပီး ရယူပိုင္ဆိုင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနာက္က်မွ
ရယူပိုင္ဆိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က အခ်ိန္ေစာၿပီး လက္လႊတ္ဆံုး႐ႈံးရတယ္။
တခ်ဳိ႕ကေနာက္က်မွ ဆံုး႐ႈံးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက
အတူတူပဲျဖစ္တယ္။ ရယူ ပိုင္ဆိုင္တုန္းက
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေလာက္ ဆံုး႐ႈံး
ခ်ိန္မွာဝမ္းနည္းရမွာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ေသဆုံးခ်ိန္မွာ လူတိုင္း၊
အရာတိုင္းက တူညီသြားပါတယ္။ ေသဆုံးျခင္းက အရာအားလုံးကို တရားမွ်မွ်
ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေသဆံုးျခင္းမွာ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ခဲြမထားပါဘူး။
ခ်မ္းသာ တဲ့လူက သက္ေတာင့္သက္သာေသရၿပီး ဆင္းရဲသူက
နာက်င္ခံစားၿပီး ေသမွာမဟုတ္ပါဘူး။ လူတခ်ဳိ႕က (၁ဝ)မွတ္ အျပည့္ရတယ္။
သူေသဆံုးထြက္ခြါခ်ိန္မွာ (၁ဝ)မွတ္အျပည့္ ဆံုး႐ႈံးရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ
လံုးဝတရားပါတယ္။
လူတခ်ဳိ႕က (၃)မွတ္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က (၇)မွတ္ရတယ္။
(၃)မွတ္ရသူက (၃)မွတ္ေသာဥစၥာကိုရၿပီး (၇)မွတ္ေသာ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရမယ္။
(၇)မွတ္ရသူက (၇)မွတ္ေသာဥစၥာကိုရၿပီး (၃)မွတ္ေသာ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရမယ္။
တခ်ဳိ႕က အရင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနာက္က်မွရတယ္။ တခ်ဳိ႕က လံုးဝမရဘူး။
အရင္ရသူက အရင္ဆံုး႐ႈံးမယ္။ ေနာက္က်ရသူက ေနာက္မွ ဆံုး႐ႈံးမယ္။ လံုးဝမရသူက
ဆံုး႐ံႈးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ဘာအၿငိဳးအေတးမွ မထားနဲ႔။ သူမွန္တယ္၊
ငါမွားတယ္၊ သူညံ့တယ္၊ ငါေတာ္တယ္နဲ႔ တြယ္ကပ္တြက္ခ်က္မေနပါနဲ႔။
လူဘဝဆိုတာကိုေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။
မူရင္းေရးသားသူ -- He Quan- Feng (何何何) (စိတ္ပညာ)
(微微，當當當當當當 總總總總總總) (ဘဝစိတ္ပ်က္ေၾကကဲြခ်ိန္မွာ ၿပံဳးပါ။ ေနာက္ဆုံးကိန္းက အတူတူပါပဲ)
Ref: http://www.mawcity.com
