4 Oct 2014

ေမတၱာတရား ႀကီးမားသူ



“သူတို႔ေကြၽးေမြးဖို႔အတြက္ အန္တီပိုင္ဆိုင္တဲ့ ၿခံေလးေတြကို ေရာင္းခ်ၿပီး ဘဏ္ထဲမွာ သတ္သတ္ ေငြထည့္ထားတယ္” ဟု ေျပာလာသူမွာ ေခြးအေကာင္ ၃၀၀ နီးပါးကို ေမြးျမဴထားသည့္ အသက္ ၅၈ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚခင္သန္းေဝ ျဖစ္သည္။


လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ကတည္းက ထိုကဲ့သို႔ ေခြးမ်ားကို သူေမြးျမဴ ေစာင့္ေရွာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ လမ္းေဘးတြင္ စြန္႔ပစ္ခံထားရေသာ ေခြးမ်ားလည္း ပါသည္။ အိမ္တြင္ လာေရာက္ စြန္႔ပစ္ထားေသာ ေခြးမ်ား၊ ဒုကၡိတ ေခြးမ်ားကုိလည္း သူေကြၽးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ထားသည္။ အားလုံးကို သူ႔သားသမီးႏွင့္ မျခား အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္။


သားသမီး သုံးဦး၏ မိခင္လည္းျဖစ္သူ ေဒၚခင္သန္းေဝသည္ မႏၲေလးတိုင္းေဒသႀကီး ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕နယ္ နႏၵဝန္ရပ္ကြက္၊ ရပ္ကြက္ႀကီး (၉)၊ အိမ္အမွတ္ (၄၉၉-က) တြင္ ေနထိုင္ၿပီး ေခြးမ်ား ေမြးရန္အတြက္ ယခုၿခံကို ဝယ္ယူခဲ့ကာ တိုက္အိမ္ေလး ေဆာက္လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေဒၚခင္သန္းေဝ၏ ခင္ပြန္းျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ႀကီးအၿငိမ္းစား ဦးတြမ္သည္ ယခုလက္ရွိတြင္ က်န္းမာေရး အေျခအေနအရ အိပ္ရာထဲမွ မထႏိုင္ျဖစ္ေနၿပီး ခင္ပြန္းကိုလည္း ျပဳစုရင္း တစ္ဖက္တြင္လည္း ၎ခ်စ္ခင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေနသည့္ ေခြးအေကာင္ ၃၀၀ နီးပါး၏ ေန႔စဥ္ အလုပ္တာဝန္မ်ားကိုလည္း မေမာမပန္းႏိုင္ အိမ္အကူ ေမာင္ႏွစ္မ ႏွစ္ဦးႏွင့္ လုပ္ေဆာင္လ်က္ ရွိသည္။


“အိမ္မွာ ေမြးထားၿပီးတဲ့ ေခြးေတြကို ဘယ္သူလာေတာင္းေတာင္း မေပးဘူး။ သူတို႔အတြက္ တစ္ေန႔ ကုန္က်စရိတ္က က်ပ္ ၆၀,၀၀၀ နီးပါး ကုန္ေပမယ့္လည္း အန္တီက သူတို႔အတြက္ လာလွဴရင္လည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ လက္မခံဘူး” ဟု ေဒၚခင္သန္းေဝက ဆိုသည္။
အဆိုပါေခြးမ်ား နာမက်န္း ျဖစ္ခဲ့ေသာ အခါမ်ားတြင္လည္း ကိုယ္တိုင္ ေဆးဝါးမ်ားျဖင့္ ကုသေပးသကဲ့သို႔ ကာကြယ္ေဆးထိုးသည့္ အခ်ိန္တြင္လည္း ဆရာဝန္မ်ားကို ေခၚကာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးဝါးမ်ား ကုသေပးလ်က္ ရွိသည္။


ေဒၚခင္သန္းေဝ၏ သားသမီး သုံးဦးမွာ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး သူ႔တို႔ဘဝကို သူတို႔ဘာသာ ရပ္တည္ႏိုင္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိတြင္ ခင္ပြန္းကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရင္း ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း အျဖစ္ ၿခံမ်ားကို ဝယ္ေရာင္းလုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ စီးပြားေရးလုပ္၍ ေငြေၾကးမ်ား ရလာပါက ေပ်ာ္ရႊင္ရေၾကာင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာလည္း ေမြးျမဴထားေသာ ေခြးမ်ားကို ဒီထက္မက အစာဝဝလင္လင္ ေကြၽးေမြးလို၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒၚခင္သန္းေဝက ဆိုသည္။


ယခုအခ်ိန္တြင္ ေဒၚခင္သန္းေဝမွာ အသက္အရြယ္အရ စီးပြားေရး မလုပ္ေဆာင္ေတာ့ဘဲ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ၿခံသုံးၿခံကို ေရာင္းခ်ၿပီး ဘဏ္ထဲတြင္ အပ္ႏွံကာ ေခြးမ်ားကို ေကြၽးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ထားၿပီး ၎မရွိေတာ့သည့္ ေနာက္တြင္လည္း ၎ေမြးျမဴထားခဲ့သည့္ ေခြးမ်ား ေနာင္ေရးအတြက္ပါ စီစဥ္ထားသည္။


“အခု ၿခံတစ္ၿခံကို သိန္းငါးေထာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေစ်းစကား ေျပာထားတာ ရွိတယ္။ ဒီၿခံ အေရာင္းအဝယ္ တည့္သြားရင္ ရတဲ့ ပိုက္ဆံကို ေလးပုံပုံၿပီး ဘဏ္ထဲမွာ အပ္ႏွံထားလိုက္မယ္။ သုံးပုံကေတာ့ သားသမီးေတြအတြက္ တစ္ပုံကေတာ့ အန္တီ့ေခြးေတြ အတြက္ပါ။ သားသမီးေတြကိုလည္း စာခ်ဳပ္နဲ႔ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ခြဲေဝေပးမွာ။ သူတို႔အတြက္ ေပးထားတဲ့ သုံးပုံကို အကုန္လုံး မထုတ္ယူခိုင္းဘဲ အတိုးသာ ထုတ္ခိုင္းမယ္။ အန္တီ့ေခြးေတြ အတြက္ထားတဲ့ တစ္ပုံကိုေတာ့ လုံးဝ မထုတ္ယူရဘူး” ဟု ေခြးေလးမ်ားကို အစာေကြၽးရင္း အန္တီ ေဒၚခင္သန္းေဝက ဆိုလိုက္သည္။


ယခုလက္ရွိတြင္ ေခြးအေကာင္ ၃၀၀ နီးပါးကို ေန႔စဥ္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ သူ႔အတြက္ ေခြးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားလည္း ရွိသည္။

ေခြးမေလး ေခ်ာစုအေပၚ ေဒၚခင္သန္းေဝ သံေယာဇဥ္ အရွိဆုံးျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ကတည္းက မႏၲေလး-ျပင္ဦးလြင္ ကားလမ္းေဘးတြင္ ေခ်ာစုကို ေတြ႔ရွိကာ အိမ္တြင္ ေခၚယူေမြးျမဴခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ေခ်ာစုအေၾကာင္း ေတြးမိ၊ ေျပာမိလွ်င္ မ်က္ရည္ မဆည္ႏိုင္ေသး။ 



“ဒီေခြးမေလးက အရမ္းလိမၼာတယ္။ လူဝင္စား ေခြးမေလးလို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္။ အန္တီ့ကိုလည္း အရမ္းခ်စ္တယ္။ သူက အနက္ေရာင္ ေခြးပုမ်ဳိးေလး” ဟု သူက ဝမ္းနည္းစြာ ဆိုသည္။
သူ႔အနားတြင္သာ မေသဆုံးခင္ အခ်ိန္အထိ ေခ်ာစု ေနသြားခဲ့သည္။ ေဒၚခင္သန္းေဝမွာ တစ္ညလုံး ေမတၱာပို႔၊ အမွ်ေဝေပးခဲ့ၿပီး နံနက္ ၁ နာရီေလာက္တြင္ ေခ်ာစု ေသဆုံးသြားခဲ့သည္။ သူ ေမြးျမဴထားေသာ ေခြးမ်ား ေသဆုံးခါနီး အခ်ိန္တိုင္းတြင္ အၿမဲေမတၱာပို႔ကာ သူ ဆုေတာင္းေပးေလ့ ရွိသည္။


“ေနာက္ဘဝေတြမွာ အခုဘဝလို ေခြးဘဝ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ပါေစနဲ႔။ ေခြးမျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ေပါ့။ သူတို႔ေသသြားရင္လည္း အန္တီ ဘယ္ေတာ့မွ လႊင့္မပစ္ဘူး၊ ၿခံထဲမွာပဲ အၿမဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျမႇဳပ္ႏွံေပးတယ္” ဟု ေဒၚခင္သန္းေဝက ငိုရင္းေျပာဆိုသည္။


The Voice


လမ္းခြဲဖုိ႔ စဥ္းစားထားၿပီးမွ အဲ့ဒီလူနဲ႔ ျပန္တြဲသင့္သလား

Photo: လမ္းခြဲဖုိ႔ စဥ္းစားထားၿပီးမွ အဲ့ဒီလူနဲ႔ ျပန္တြဲသင့္သလား
Saturday, October 4, 2014
 
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပသနာေတြ ခဏခဏတက္ရလြန္းလို႔ လက္တြဲျဖဳတ္လုိက္ဖုိ႔ စဥ္းစားထားၿပီးသားသူကို ေနာက္ထပ္ျပန္လည္လက္တြဲဖုိ႔ သင့္မွာယံုၾကည္မႈရွိရဲ႕လား။ သူ႕ကိုလက္ခံခ်င္ေသးလား။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာရင္ စဥ္းစားၾကည့္သင့္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းေလးေတြ ေျဖၿပီးရင္ေတာ့ သင္သူနဲ႔ျပန္ေပါင္းထုတ္ဖုိ႔ အိုေကမလား၊ ပထမ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုပဲ အတည္ျပဳသင့္သလားဆိုတာ ေသခ်ာသြားေစမွာပါ။

၁။ သူနဲ႔ထပ္ၿပီး ျပသနာေတြ မတက္ေတာ့ဘူး၊ သူအမွားေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္ၿပီဆိုတာ ေသခ်ာပါသလား။

ဘယ္လိုလမ္းခြဲခဲ့ၾကလဲဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားပါ။ သင့္ရဲ႕ႏွလုံးသားနဲ႔စဥ္းစားျပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္နဲ႔ေျဖရွင္းပါ။ ခ်စ္ရဲ႕သားနဲ႔ အျခားေသာ ျပသနာေတြဆုိရင္ေတာ့ နွစ္ဦးအတူေျဖရွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားနိင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို မဟုတ္ဘူး သူက  ေဖာက္ျပန္တာေၾကာင့္၊ အခ်ိန္တုိင္း ျပသနာရွာေနတာေၾကာင့္၊ ကိုယ့္အေပၚအေလးမထားတာေတြေၾကာင့္ဆိုရင္ေတာ့ သင့္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္ပိုလွည့္စားဖို႔၊ ပိုခံရဖုိ႔ပဲဆိုတာ သိထားပါ။ သင္ဒီကိစၥေတြကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္မလားဆိုျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္ပါ။

၂။ ဒီလိုလုပ္ျခင္းဟာ သင့္အတြက္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းျဖစ္လား။

အတိတ္ကေတာ့ အတိတ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သင့္ဘဝမွာ ဒီလူကို ျပန္ရလိုျခင္းအေၾကာင္းျပခ်က္ကို သင့္စိတ္ထဲမွာ အေျဖရိွေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ယခုနဲ႔အနာဂတ္အတြက္ ဘယ္အရာက အေကာင္းဆုံးလဲဆိုတာကို သင္ထည့္စဥ္းစားပါ။

၃။ အရင္လိုပဲ ဆက္ဆံေရးက ျပန္ေကာင္းလာမွာေသခ်ာလား။

ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္ပတ္သက္ၾကတဲ့အခါ အရင္ကလို ျပန္ျပီးၾကည္ႏူးခြင့္ေတြ ရွိဦးမလား၊ ျပန္အဆင္ေျပႏိုင္ဦးမလား။ ဘာေတြေျပာင္းလဲလာႏိုင္လဲ ဆိုတာကို သင္ေသခ်ာ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္ပါ။ ဒီလိုျပႆသနာမ်ိဳးကုိပဲ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္မွား ျပန္ေတာင္းပန္ အဲလိုနဲ႔ သံသရာလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။

၄။ ဒီဘဝနဲ႔သင္ ေနသားက်ျပီလား။

သင္အသည္းကြဲျပီး တစ္ေယာက္တည္းေနတာကို ေနသားက်ေနျပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ သင္ျပန္ျပီးေတာ့ သူနဲ႔ပတ္သက္မႈကိုပဲ အျမဲေတာင့္တေနလား။ သူ႕ကို တစ္ခ်ိန္လံုး လြမ္းေနမိလား။ ဆက္ဆံေရးက အရမ္းရႈပ္ေထြးတယ္လို႔ ခံစားမိရင္ အဲ့ဒီကေန သင္ရုန္းထြက္ၾကည့္ပါ။ သင္လြတ္လပ္မႈေတြကို ခံစားေနရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ျပန္မလွည့္ပါနဲ႔ေတာ့။

Ref: teenvogue.com
Trend Myanmar

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပသနာေတြ ခဏခဏတက္ရလြန္းလို႔ လက္တြဲျဖဳတ္လုိက္ဖုိ႔ စဥ္းစားထားၿပီးသားသူကို ေနာက္ထပ္ျပန္လည္လက္တြဲဖုိ႔ သင့္မွာယံုၾကည္မႈရွိရဲ႕လား။ သူ႕ကိုလက္ခံခ်င္ေသးလား။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာရင္ စဥ္းစားၾကည့္သင့္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းေလးေတြ ေျဖၿပီးရင္ေတာ့ သင္သူနဲ႔ျပန္ေပါင္းထုတ္ဖုိ႔ အိုေကမလား၊ ပထမ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုပဲ အတည္ျပဳသင့္သလားဆိုတာ ေသခ်ာသြားေစမွာပါ။

၁။ သူနဲ႔ထပ္ၿပီး ျပသနာေတြ မတက္ေတာ့ဘူး၊ သူအမွားေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္ၿပီဆိုတာ ေသခ်ာပါသလား။

ဘယ္လိုလမ္းခြဲခဲ့ၾကလဲဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားပါ။ သင့္ရဲ႕ႏွလုံးသားနဲ႔စဥ္းစားျပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္နဲ႔ေျဖရွင္းပါ။ ခ်စ္ရဲ႕သားနဲ႔ အျခားေသာ ျပသနာေတြဆုိရင္ေတာ့ နွစ္ဦးအတူေျဖရွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားနိင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို မဟုတ္ဘူး သူက ေဖာက္ျပန္တာေၾကာင့္၊ အခ်ိန္တုိင္း ျပသနာရွာေနတာေၾကာင့္၊ ကိုယ့္အေပၚအေလးမထားတာေတြေၾကာင့္ဆိုရင္ေတာ့ သင့္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္ပိုလွည့္စားဖို႔၊ ပိုခံရဖုိ႔ပဲဆိုတာ သိထားပါ။ သင္ဒီကိစၥေတြကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္မလားဆိုျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္ပါ။

၂။ ဒီလိုလုပ္ျခင္းဟာ သင့္အတြက္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းျဖစ္လား။

အတိတ္ကေတာ့ အတိတ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သင့္ဘဝမွာ ဒီလူကို ျပန္ရလိုျခင္းအေၾကာင္းျပခ်က္ကို သင့္စိတ္ထဲမွာ အေျဖရိွေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ယခုနဲ႔အနာဂတ္အတြက္ ဘယ္အရာက အေကာင္းဆုံးလဲဆိုတာကို သင္ထည့္စဥ္းစားပါ။

၃။ အရင္လိုပဲ ဆက္ဆံေရးက ျပန္ေကာင္းလာမွာေသခ်ာလား။

ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္ပတ္သက္ၾကတဲ့အခါ အရင္ကလို ျပန္ျပီးၾကည္ႏူးခြင့္ေတြ ရွိဦးမလား၊ ျပန္အဆင္ေျပႏိုင္ဦးမလား။ ဘာေတြေျပာင္းလဲလာႏိုင္လဲ ဆိုတာကို သင္ေသခ်ာ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္ပါ။ ဒီလိုျပႆသနာမ်ိဳးကုိပဲ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္မွား ျပန္ေတာင္းပန္ အဲလိုနဲ႔ သံသရာလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။

၄။ ဒီဘဝနဲ႔သင္ ေနသားက်ျပီလား။

သင္အသည္းကြဲျပီး တစ္ေယာက္တည္းေနတာကို ေနသားက်ေနျပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ သင္ျပန္ျပီးေတာ့ သူနဲ႔ပတ္သက္မႈကိုပဲ အျမဲေတာင့္တေနလား။ သူ႕ကို တစ္ခ်ိန္လံုး လြမ္းေနမိလား။ ဆက္ဆံေရးက အရမ္းရႈပ္ေထြးတယ္လို႔ ခံစားမိရင္ အဲ့ဒီကေန သင္ရုန္းထြက္ၾကည့္ပါ။ သင္လြတ္လပ္မႈေတြကို ခံစားေနရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ျပန္မလွည့္ပါနဲ႔ေတာ့။

Ref: teenvogue.com

Trend Myanmar

ကြၽန္ေတာ္သာ ရပ္ကြက္ အုပ္/မွဴး ျဖစ္ခဲ့လွ်င္


 
တစ္ခါတစ္ရံ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ လူအခ်ဳိ႕ဟာ ေငြေၾကးနဲ႔ အာဏာသာ ရသြားခဲ့ရင္ ျမင္းကို ခ်ဳိတပ္လိုက္သလိုကိုျဖစ္ၿပီး ဘယ္လိုမွ ထိန္း မႏုိင္ သိမ္းမရ ျဖစ္သြားတတ္ပါကလားလို႔။ ဟုတ္ပါ တယ္။ အဲဒီစကားရပ္အမွန္ပါပဲ။


ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေလ့လာသုေတသန ျပဳခဲ့မိသမွ်ေသာ ရပ္ကြက္ အုပ္၊မွဴးအခ်ဳိ႕ဟာ စိတ္ဓာတ္ နဲ႔ အက်င့္ကလဲြရင္ ေျပာစရာမရွိတဲ့ လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဆိုလိုတာက ေကာင္းတဲ့သူရွားတယ္။ (၈၈) ေရွ႕ပုိင္း၊ ေကာင္စီေခတ္တုန္းက လူေကာင္း၊ သူေကာင္းေတြရွိခဲ့ ဖူးတာေတာ့ႀကံဳဖူးတယ္။ ရပ္ကြက္ရဲ႕ ဆႏၵမဲနဲ႔ ေတာင္းဆို မႈအရ သုံးေလးႀကိမ္ ဥကၠ႒ ဆက္လုပ္ရသူေတြ၊ အဂတိ ကင္းကင္းနဲ႔ ရပ္ကြက္ေကာင္းက်ဳိးကို စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ''စံျပ'' ျဖစ္ခဲ့သူေတြ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ သလို စကားေျပာခြင့္လည္းရခဲ့ပါတယ္။ ခုေခတ္အုပ္/မွဴး အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလိုစား၊ အၿမီးက်က္ အၿမီး စား၊ ေခါင္းက်က္ေခါင္းစားၾကတာမ်ားတယ္။


ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈေနာက္ပိုင္း ၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ေလာက္မွာ တန္ဖိုးနည္းဖုန္းေတြ စတင္ခ်ထားေပးမႈဟာ ဘယ္သူေတြကို အဓိက တိုက္႐ိုက္အက်ဳိးျပဳခဲ့သလဲဆုိ ေတာ့ ရပ္ကြက္အုပ္/မွဴးဆုိသူေတြသာ ခ်က္ခ်င္း နတ္ ေရကန္ထဲ ခ်လိုက္သလိုကို ဆိုင္ကယ္၊ ဆဲြႀကိဳးနဲ႕ ဟန္း ခ်ိန္းနဲ႔ကို ဘဝေျပာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။


ဒီလိုတန္ဖိုးနည္းဖုန္းေတြ မဲႏႈိက္ေပးရာကေန အုပ္၊ မွဴးနဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားတစ္စု ရပ္ကြက္တိုင္း၊ ႐ံုးတိုင္း မွာ ဖုန္းခိုးေနၾကတာ ဘယ္သူမွ မသိလို႔လားဆိုေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုး၊ အားလံုး သိသိခ်ည္းပဲ။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို ေပၚ တင္ပဲ။ ''မင္းလဲသိ၊ ငါလဲသိ ဒါေပမဲ့ ေအးေဆးပဲေန၊ ငါ့ညီ'' ဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တာကရွိေသး။ မတုိင္ဘူး လားဆိုေတာ့၊ ဘယ္ကို သြားတုိင္မွာလဲ။ သူတို႔သူတို႔ မ.ယ.ကနဲ႔ ပင္းစားေနၾကတာ။ မ.ယ.ကတိုင္စာပို႔ လည္း ဘာထူးေသးလဲ။ တစ္က်ိတ္ထဲ တစ္ဥာဏ္ထဲမို႔ ကိုယ့္မုန္းတာပဲ အဖတ္တင္မွာေပါ့။ မ.ယ.ကမွာထဲ ကိုက တစ္ေယာက္ဘယ္ႏွလံုးယူဆိုတာ အေပးအယူ အခ်ိတ္အဆက္က ရွိၿပီးသား။


အရင္တုန္းက မိမိဟာ ဖုန္းသတင္းေတြကို အထူးျပဳၿပီး လိုက္ခဲ့တယ္။ တရားဝင္ သတင္းေပးသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရွိခဲ့တယ္။ အုပ္/မွဴးေတြကို လည္း လိုက္ေမးတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ေမးရတယ္။ လစဥ္၊ လတိုင္း စံုစမ္းခဲ့တယ္။


ဆက္သြယ္ေရးထဲက တရားဝင္ခ်ထားေပးတဲ့ ေျခာက္လပတ္စာရင္းနဲ႔ ရပ္ကြက္ မွာ အမွန္တကယ္ မဲႏိႈက္တဲ့စာရင္းဟာ ရပ္ကြက္ တစ္ခုကို ဖုန္း ၁ဝလံုးကေန ၁၅လံုးေလာက္အထိ ကြာဟ ေနတတ္တယ္။ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ အေရးမယူ ၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆို သိသိလ်က္နဲ႔ ဘာမွလုပ္မေပး ႏုိင္ခဲ့ဘူး။
သူမ်ားအိမ္ေနာက္ေဖးတက္ခိုးတဲ့ သူခိုးကိုေတာ့ ဥပေဒအရ အေရးယူလို႔ရေပမယ့္ ခုလိုအိမ္ထဲမွာတင္၊ ႐ံုးမွာတင္ ထုိင္ခိုးေနတဲ့ သူခုိးကိုေတာ့ ဥပေဒအရ ဘာမွလုပ္ေပးလို႔ မရဘူးတဲ့လား။ ကြၽန္ေတာ္သာ အုပ္/ မွဴးျဖစ္ခဲ့ရင္ ခိုးတဲ့ ဒီအခ်က္ကိုျပင္ဆင္ခ်င္တယ္။ အုပ္/ မွဴးကိုလည္း ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ ရပ္ကြက္ လွ်ဳိ႕ဝွက္အဖြဲ႕ဆို တာ ရွိသင့္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။


ဒါက ျပႆ နာ နံပါတ္(၁)။


ေနာက္တစ္ခ်က္က ဧည့္စာရင္းမႈျပႆ နာ(၂)။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေခတ္အစားဆံုးက ကိုယ့္ၿမိဳ႕၊ ကိုယ့္ရပ္ ကြက္မွာ ငွားေနတာေတာင္မွ တစ္လတစ္ႀကိမ္ ဧည့္စာ ရင္းသြားသြားတိုင္ေနရတယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥပဲ။ စဥ္းစား ၾကည့္ေလ၊ အေမရိကန္လို ႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာဆိုရင္ ျပည္နယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕နယ္တူသူ တစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ထဲ မွာပဲ အိမ္ငွားေနရင္ ဧည့္စာရင္းတိုင္စရာ (လံုးဝ) မလို ပါဘူး။ ဒါက ခဏခဏတိုင္ေနရတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကုိ မရွင္းလို႔။ ဒီစားေပါက္ႀကီးက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ိုးရွင္း ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္အမ်ားၾကားမွာ ေျပာစမွတ္တြင္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ရွိပါတယ္။

''မင္းဟာက ဧည့္စာ ရင္းမႈနဲ႔ ပံုစံထုိင္ခုိင္းၿပီး၊ ႐ိုက္စစ္ေနသလား ေအာင့္ေမ့ရ'' ဆိုတာလို စစ္ေဆးလို႔ မိသြားရင္လည္း အျပစ္သားလို သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ဆက္ဆံတတ္ၾကသလဲ။ ဧည့္စာရင္း မတုိင္ျခင္းဟာ ရာဇဝတ္မႈေျမာက္ေစသလား။


ေနာက္ လာစစ္တဲ့ပံုစံလည္း ေမးဦး။ ညႀကီးသန္းေခါင္အခ်ိန္ မေတာ္ႀကီးမွာ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ တံခါးကို ထုႏွက္ ပါလိမ့္မယ္။ အုပ္၊မွဴးမွန္းသိေအာင္ အာဏာျပခ်င္တာ လည္း ပါမွာေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္သာ အုပ္/မွဴး ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဧည့္စာရင္း ကိစၥကို ျပင္ဆင္ေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ေသာက္ျမင္ကပ္တဲ့ အိမ္နဲ႔ အဆင္မေျပ၊ အျမင္မၾကည္တဲ့ အိမ္ကိုမွ ေရြးစစ္ တတ္တာကိုး။ ဧည့္စာရင္း မစစ္ခင္ အိမ္ရွင္ကလည္း သူတို႔ကို ျပန္စစ္ေဆးခြင့္ရွိပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ လူႀကီး ေတြရဲ႕ လက္ထဲ၊ အိတ္ကပ္ထဲမွာ ႀကိဳတင္ယူလာတဲ့ အထုပ္ေတြ။ စာရြက္ စာတမ္းေတြ ရွိသလား။ ႐ိုးသား ရဲ႕လားဆိုတာ အိမ္ရွင္ဘက္က စစ္ေဆးရမယ့္ တာဝန္ ပါ။ တခ်ဳိ႕မ်ားဆုိ ဧည့္စာရင္းစစ္ရင္းနဲ႔ ေဆးမႈနဲ႔ မိသြား တာ၊ ႏုိင္ငံေရးမႈနဲ႔ ေပ်ာက္သြားတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ သမုိင္းသက္ေသေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္။


ေနာက္၊ ရပ္ကြက္ ေထာက္ခံစာ ျပႆ နာ(၃)

ေထာက္ခံစာရဲ႕ အသက္က တစ္ပတ္နဲ႔တစ္လၾကားမွာမို႔ ရက္ေက်ာ္သြားရင္ အသံုးမဝင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေလးက အုပ္/မွဴးေတြအတြက္ အသက္႐ႈေခ်ာင္ေစမယ့္ စား ေပါက္ ေလးတစ္ခုေပါ့။ တစ္ေစာင္ကို က်ပ္ ၁ဝဝဝပဲ ထားဦး။ တစ္ရက္ကို ၁ဝ ေယာက္လာခဲ့ရင္ပဲ ေန႔စား ကိုက္ေနၿပီ။ တစ္ေန႔ အေယာက္ ၁ဝဝ ေလာက္လာရင္ ပုိၿပီးေတာ့ေတာင္ႀကိဳက္ေသး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ တုန္းက တစ္အိမ္လံုး လူႀကီးလုပ္စာနဲ႔ ထုိင္စားတဲ့ ရပ္ ကြက္လူႀကီးမိသားစု ေတြ႕ဖူးတယ္။ သူ႔ဇနီးသည္က ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး။ ရပ္ကြက္ေထာက္ခံစာနဲ႔ ဧည့္စာ ရင္းကို သူတို႔အိမ္မွာပဲ ဒုိင္ခံေရးတာ။ အရင္းက ဘာရွိလို႔ လဲ။ ႐ံုးတံဆိပ္တံုးနဲ႔ ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ဖိုးပဲရွိမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ရပ္ရြာေကာင္းက်ဳိးလည္း ဘာမွျပန္မလုပ္ဘူး။


ေနာက္ ႐ံုးဝင္ေငြ၊ ထြက္ေငြကိစၥ ျပႆ နာ(၄)။

ဒီ႐ံုးတစ္႐ံုးရဲ႕ အသံုးစရိတ္ကို ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူ။ျပည္သားေတြနဲ႔ စိတ္ဝင္စားသူ သတင္းသမားနဲ႔ မည္သူ မဆို(အခမဲ့) သိခြင့္ၾကည့္ခြင့္ ရွိရပါမယ္။ အုပ္/မွဴးတစ္ ေယာက္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕လစာကို စားၿပီး တာဝန္ေက် မေက်ဆုိတာနဲ႔ တျခားေဘးေပါက္ေတြ ရွာမရွာဆိုတဲ့ ကိစၥေတြကို က်ဳပ္တုိ႔အေလးအနက္ထားသင့္တယ္။ ကြၽန္ ေတာ္ ေတာင္ႀကီးရပ္ကြက္ေတြမွာ ေလ့လာမိသမွ်က ေတာ့ ခ်မ္းျမသာစည္ရပ္ကြက္႐ံုးေအာက္က ဆိုင္ခန္းေတြ နဲ႔ ႐ုံးေဘးနားက ဆိုင္ခန္းေတြဟာ လစာဝင္ေငြေတြ သိန္းကို ဆယ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိေနပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ၁ဝ သိန္းအထက္။ ဒီေငြေတြကို ဥကၠ႒ဆုိသူက စားေသာက္ ပစ္ေနတာနဲ႔ပဲ ၿပီးေရာလား။ ရပ္ကြက္ေကာင္းက်ဳးိေတြ မလုပ္ေပးေတာ့ဘူးလား။ ရပ္ကြက္ေနျပည္သူေတြကလည္း ဒါကို သိသိလ်က္နဲ႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာလား။ အမုန္းမခံ ရဲၾကတာလား။ အမုန္းခံရင္ တစ္ခါပဲအမုန္းခံရၿပီး၊ ပ်က္ စီးရင္ေတာ့ တစ္သက္တာပတ္လံုးပ်က္စီးေနမွာပါပဲ။


ေနာက္ၿပီး လမ္းပန္းကိစၥ။ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာ ယာေရး ဆိုသလို ရပ္ရြာေတြမွာရွိတဲ့ လမ္းေတြ ေကာင္း မေကာင္း အဓိက တာဝန္အရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္ကို ျပပါဆိုရင္ ေတာ့အုပ္/မွဴးပါပဲ။ ဒီတာဝန္ေလးကိုမွ မယူႏုိင္ရင္ အုပ္/မွဴး လုပ္စားမေနပါနဲ႕ေတာ့လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လမ္းေတြေကာင္းရဲ႕လား။ ဘယ္ေနရာ လမ္းပ်က္ေနသလဲဆုိတာ လူႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အၿမဲတမ္း စစ္ေဆးေနရမွာ သူတို႔ တာဝန္ပါပဲ။


ေနာက္အခ်က္က မေဟာသဓာထံုးကို ႏွလံုးမူၿပီး ''ႀကီးေသာမႈငယ္ေစ၊ ငယ္ေသာအမႈ ပေပ်ာက္ေစ'' ဆိုသလို စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းထားၿပီး ေဆာင္ ရြက္သင့္တယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ''ငါနဲ႔ မတည့္တိုင္း ထိပ္တံုး'' ဆိုတိုင္း လူမုန္းမ်ားၿပီး တစ္ေန႔ က်ရွံဳးျခင္းဆိုတဲ့ ဝဋ္လည္လာမွာ မလြဲမေသြပါ။


ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ သႀကၤန္တုန္း က ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ေအးသာယာမွာ ရဲနဲ႔အရပ္သားရန္ျဖစ္ ၿပီး ႏွစ္ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အက်ဥ္းကို ေဖာ္ျပရမယ္ဆုိရင္ အုပ္/မွဴး လုပ္သူက ႐ံုးေဘးနားမွဆိုင္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေနသူ တစ္ေယာက္ကို ကန္ႏႈိးလိုက္ရာက စၿပီးေတာ့ စကားေတြကြၽံကုန္ၿပီး၊ အုပ္၊ မွဴးက ရဲေခၚၿပီး ႏွိပ္စက္ခုိင္းေတာ့၊ ကာယကံရွင္ကလည္း ဘလိုင္းႀကီး အတြယ္ခံေနရလို႔ ျပန္လုပ္ရာကေန သုံး ေလာင္းၿပိဳင္လူသတ္မႈ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။


ဒီျဖစ္စဥ္ကို သတၱဳခ်ၾကည့္တဲ့အခါ အုပ္/မွဴး တစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ပံု လုပ္နည္းနဲ႔မညီ မသမာတဲ့လုပ္ရပ္ကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။


ေနာက္ဆံုးျပႆ နာတစ္ခုကေတာ့ ေျမယာကိစၥ။ အခ်ဳိ႕အုပ္/မွဴး ေျမခုိးဖူးၾကပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမေတြ ခုိးေရာင္းတာ၊ ဇနီးနာမည္(ဒါမွမဟုတ္) အမ်ဳိးတစ္ ေယာက္ေယာက္ရဲ႕နာမည္နဲ႔ ပုိင္ဆုိင္မႈအသြင္ေျပာင္းတာမ်ဳိး၊ သူ႔လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ ေပၚသြားမွာစိုးလို႔ ႏႈတ္ ပိတ္ခအေနနဲ႔ ေျမတစ္ကြက္ထုိးေကြၽးလိုက္တာမ်ဳိးေတြ၊ ရြာကတက္လာသူေတြကို ဥကၠ႒အမိန္႔နဲ႔ လက္ညႇဳိးထုိး ေျမေရာင္းစားတာမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့။


ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ကေတာ့ ဂရန္ေပါက္တဲ့အတြက္ ဒီျပႆ နာနည္းႏုိင္ ေပမယ့္ ေခ်ာင္က်တဲ့ရပ္ကြက္ေတြ၊ ၿမိဳ႕ျပင္ပိုင္းရပ္ ကြက္နဲ႔ ၿမိဳ႕သစ္နဲ႔ စက္မႈဇုန္တို႔လိုမွာဆိုရင္ ေျမယာ ျပႆ နာအမ်ားႀကီးႀကံဳေနရပါတယ္။ ဒါ ဘယ္သူ႔ကို သြားတိုင္မလဲ။ အထက္ကိုတက္ေျပာလည္း အထက္က ေထာင္းတာနဲ႔ ေအာက္အထိ အတြဲလိုက္ အကုန္ပါတာ မို႔ ဘယ္သူမွလည္း အေရးမယူရဲဘူး။ အေရးယူလည္း အရင္တုန္းက စားထားတာ ေတြေကာ၊ အရင္လူေတြ ေကာ တစ္ၿပံဳလံုးပါေနတာမို႔ အားလံုးလက္ေရွာင္ၾက မွာ မလဲြမေသြပါပဲ။


ေျပာသာေျပာရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သာရပ္ကြက္ဥကၠ႒ ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း သူတို႔လိုပဲ လုပ္မိဦးမလား မသိ။ ။

ေမာင္ထီး ေတာင္ႀကီး

#Democracytoday

(ဒီမိုကေရစီတူေဒး သတင္းစာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

သင္ဒါေတြပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ .....



သင္ဒါေတြပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ
===================
၁။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သာရွိပါေစ ဘဝဆုိတာရွင္သန္လို႔အေကာင္းဆံုးအရာပါပဲ

၂။ သူျပံဳးမွကိုယ္ျပံုးမယ့္အစား ကိုယ္ကစျပီးျပံဳးျပလိုက္ပါေနာ္

၃။ လြယ္တယ္ဆိုျပီးမေမ့ပါနဲ႔ ဘဝရဲ႔သီအိုရီမွာ အေသးအဖြဲ႔မရွိ

၄။ ယံုၾကည္မႈရွိမွ အရာရာတိုင္းကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ စြမ္းအားနဲ႔ သတိၱရွိမွာ

၅။ မစဥ္စားပဲ လုပ္လုိက္တာ မွန္သြားရင္ေတာင္ အၾကိမ္တစ္ရာမွာ တစ္ခါေလာက္ပဲျဖစ္မွာပါ

၆။ ဖန္ခြက္ထဲမွာေရတစ္စက္ ရွိတာဟာ လံုးဝမရတာထက္စာရင္ ေတာ္ပါေသးတယ္

၇။ ကံတရားပါ ကြာလို႔ ေျပာေနသ၍ ဥာဏ္သမားျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး

၈။ ေစတနာ သည္ ကံတရား၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္။

၉။ သံသယ ေပ်ာက္ေစဖို႔ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းကေတာ့္ လံုးဝ ယံုၾကည္ ေနလိုက္ဖို႔ပါပဲ။

၁၀။ ကိုယ္တုိင္ခံစားဖူးမွ ကိုယ္ခ်င္းစာမယ္ဆိုရင္ေတာ့္ မင္းဟာလူမိုက္ပဲ။

၁၁။ ကံၾကမၼာဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔စိတ္ဓာတ္ကိုေတာင္ေျပာင္းလဲျပစ္ႏိုင္ပါတယ္

၁၂။ လိုအပ္တဲ့အေျခအေနေတြ အားလံုးျပည့္စုံမွ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုျပီး ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့သူဟာအလကားအခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာပါပဲ။

၁၃။ လူတိုင္းအမွားနဲ႔ မကင္းေပမယ့္ ခဏခဏေတာ့္မမွားသင့္ဘူးေလ

၁၄။ ဘဝဆိုတာ ပညာေရးျဖစ္ျပီး လူအဖြဲ႔အစည္းကေတာ့္ေက်ာင္းပါပဲ

၁၅။ ဒုကၡအနီးတြင္ သုခရွိ၏

၁၆။ ဘဝျမင့္သြားေပမယ့္ ဘဝင္မျမင့္ပါေစနဲ႔

၁၇။ ရိုးသားမႈကိုထိခုိက္လာရင္ မာနဆိုတဲ့ လက္နက္ကို ထုတ္သံုးရလိမ့္မယ္သူငယ္ခ်င္း

၁၈။ ဘဝသည္ အစမ္းသေဘာေနထိုင္ခြင့္မရွိေသာ အရာ။

၁၉။ ပ်က္စီးျခင္းေတြထဲမွာ ဆံုးရႈံးမႈ အမ်ားဆံုးကေတာ့္ စိတ္ဓါတ္ပ်က္စီးျခင္းပဲ သူငယ္ခ်င္း

၂၀။ အခ်စ္အတြက္နဲ ့အသက္ပင္ေသေသ ဆိုျပီး ဂုဏ္ယူမေနၾကပါနဲ႔။ အဲဒါ မိုက္ရူးရဲဆန္တာပဲ။

၂၁။ နားလည္မႈေတြရွိေနသ၍ ေမတၱာ တရားဆိုတာ ေမြးဖြားေနဦးမွာ

၂၂။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္မွာ အျပံဳးဟာ အေျခခံ အက်ဆံုးအရာတစ္ခုပါ။

၂၃။ ေဒါသရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ အမွားဆိုတာ အျမဲဒြန္တြဲေနလ်က္ပါ


Credit- Original Writer

အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ေျမာက္ေစနုိင္ေသာ ကုသုိလ္(၇)မ်ဳိး



အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ေျမာက္ေစနုိင္ေသာ ကုသုိလ္(၇)မ်ဳိး

အပါယ္ေလးပါးဆုိတာက ငရဲ၊တိရိစာၦန္၊ျပိတၱာ၊ အသုရကာယ္တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အပါယ္ဆုိတာက(အပါယ) ဆုိတဲ့ပါဠိပုဒ္ကေန ဆင္းသက္လာတာပါ။ (အပါယ)မွာ (အပ +အယ)ဆုိျပီးႏွစ္ပုဒ္ရွိပါတယ္။ အပ=ကင္းျခင္း၊ အယ=ကုသုိလ္တရား၊ႏွစ္ပုဒ္ေပါင္းလုိက္ေတာ့ ကုသုိလ္တုိ႔မွကင္းျခင္းလုိ႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ဆုိလ ုိတာက အပါယ္ေလးဘုံးသားတုိ႔မွာ ကုသုိလ္ေတြမွကင္းျခင္း၊ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ ကုိျပဳလုပ္နဳိင္စြမ္း မရွိျခင္း ခ်မ္းသာျခင္းတရာ းတုိ႔မွကင္းျခင္းလုိ႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ အပါယ္ေလးဘုံကုိေရာက္သြားျပီဆုိရင္ ကုသုိလ္တရားေတြကုိျပဳလုပ္နုိင္စြမ္း မရွိသည့္အတြက္ ေကာင္းေသာဘုံဌာနကုိ ျပန္ေရာက္ဖုိ႔အင္မတန္မွ ခက္ခဲပါတယ္။ Justify Fullအကုသုိလ္ကံ အဟုန္ေတြကုန္ဆုံ းမွသာ ေကာင္းရာဘုံကုိေရာက္ေစတာပါ။ ငရဲဘုံဆုိရင္လည္းငရဲသူ၊ ငရဲသားတုိ႔ရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡအလြန္ၾကီးပါတယ္။ 


သံရည္ပူမ်ားႏွင္ ေလာင္းခံရျခင္း ၊ေခြးနက္ၾကီးမ်ားရဲ့ ကုိက္ခဲျခင္းကုိ ခံရျခင္း၊ ဓါး၊ လွံတုိ႔ျဖင့္ထုိးခံရျခင္း စသည္ျဖင့္ ဒုကၡမ်ားစြာျဖစ္ေနတဲ့ေနရာ၊ ခ်မ္းသာဆုိလုိ႔ျမဴမွဳန္တစ္မွဳန္မ်ွမရွိလို႕ ငရဲလုိ႔ေခၚတာပါ။ဒုကၡမ်ားစြာျဖစ္တည္ ခံစားေနရတဲ့ေနရာ၊ခ်မ္းသာကင္းတဲ့ေနရာကုိ ငရဲလုိ႔ေခၚပါတယ္။အိပ္ျခင္း၊ စားျခင္း၊ ကာမဂုဏ္မွီဝဲျခင္းမွလြဲျပီး ကုသုိလ္ကံကုိမသိ၊ ကုသုိလ္ကံရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကုိမသိ၊ အကုသုိလ္ကံကုိမသိ၊အကုသုိလ္ကံရဲ့ဆု ိးက်ဳိးကုိမသိ၊ ဘုရား၊တရားသံဃာ၊မိဘ၊ ဆရာဆုိတာမသိ၊ႏွမသားခ်င္းမွန္းမသိပဲ မဂ္တရား ဖုိလ္တရားတုိ႔မွဖီလာကန္႔လန္႔သြားတတ္ျခင္း ကုိတိရိစာၦန္လုိ႔ေခၚတာပါ၊ တိရိစာၦန္ဘဝကုိစ ဥ္းစားၾကည့္ပါ၊မိဘ ႏွမသားခ်င္းကုိေတာင္ မိဘႏွမသားခ်င္းမွန္း မသိသည့္အတြက္ မွားယြင္းစြာေဖာက္ျပန္မွဳေတြ ရွိပါတယ္။ ကုသုိလ္ကုိ ကုသုိလ္ပါလုိ႔ နားမလည္ပါဘူး။ 



အကုသုိလ္ဆုိတာကုိလည္းအကုသုိလ္လု႔ိမသိ ရတဲ့ဘဝပါ။ဒါျဖင့္ ယခုေခတ္အေနထားနဲ အကုသိုလ္အလုပ္ကုိ အကုသုိလ္အလုပ္လု မသိတဲ့သူမ်ားအထူးသတိထားသင့္ပါတယ္။ သတၱဝါတစ္ေကာင္ကုိ လည္ပင္းျဖတ္လုိ႔ အကုသုိလ္မျဖစ္ဘူးကုသုိလ္ျဖစ္တယ္။ သတ္တဲ့သူမခံရဘူး၊ျဖတ္တဲ့ဓါးပဲခံရတယ္ဆုိရင္ အဲလုိပုဂၢဳိလ္ဟာ ဘယ္လုိအေနထားကုိ ေရာက္သြားျပီဆုိတာသိသာပါတယ္။ ဒါကတိရိစာၦန္ပါ။ ျပိတၱာဆုိတာကေပတဆုိတဲ့ပါဠိကေန ဆင္းသက္လာတာပါ။ ခ်မ္းသာျခင္းတရာ းအေပါင္းတုိ႔မွ ေဝးကြာေသာသတၱဝါ၊လူ႔ခႏၶာကုိယ္ အတၱေဘာမွ ကင္းကြာသြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေပတ(ျပိတၱာ)လုိ႔ေခၚကာ ဒီေပတအရ ၿပိတၱာဘုံကုိ ေရာက္သြားသူတုိ႔ကုိ ဆုိေၾကာင္း စာေပမ်ားက ဖြင့္ဆုိျပပါတယ္။


စာေပအဖြင့္ေတြအရ ၿပိတၱာဆုိတာ ေတာၿခဳံပိေပၸါင္း ေတာင္ေစာင္းဂူလႈိဏ္ စတဲ့အရပ္ေတြမွာ မွီခုိၿပီး ဆင္းရဲထူေျပာစြာ ခံစားေနရတဲ့ သတၱဝါတစ္မ်ိဳးကု ိဆုိေၾကာင္း မွတ္သားႏုိင္ပါတယ္။ လူ႔ျပည္ေလာကမွာ လူျဖစ္စဥ္က ျငဴစူဝန္တုိျခင္း မ်ားျပားၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္းေပးကမ္းလွဴဒါန္း ျခင္းမရွိ၊ သူတပါး ေပးကမ္းလွဴဒါန္းတာကုိလည္း တားျမစ္ကာ ကုသုိလ္ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ အႏၲရာယ္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၿပိတၱာဘဝမွာ အျဖစ္မ်ားၾကတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ၿပိတၱာဘဝကုိ ေရာက္ရွိသြားၾကတ့ဲသတၱဝါေတြဟာ မိမိတုိ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ျခင္း ဒုကၡကုိ ခံစားကာ ႏွစ္ေပါင္းရာေထာ င္း သိန္းသန္းမက ခံစားၾကရသလုိ ဘုရားတစ္ဆူနဲ႔ တစ္ဆူၾကားကာလအထိမကၽြတ္မလြတ္ႏုိင္ဘဲ ရွိေနတတ္ၾကတဲ့ ၿပိတၱာမ်ားလည္းအမ်ားအျပား ရွိေေၾကာင္းဆုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္စြာ အစာေရစာ မစားမေသာက္ရဘဲ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ ခံစားၾကရေပမယ့္ အကုသုိလ္ကံ အရွိန္မကုန္ေသးတဲ့အတြက္ ကြယ္လြန္ေသဆုံး၊ ဘဝတုံးျခင္း မရွိေသးဘဲ အသားအေသြးမရွိ အေရအေၾကာ အ႐ုိးမွ်သာရွိကာ အလြန္ဆုိးဝါးတဲ့ အဆင္းနဲ႔ေၾကာက္ရြ႔ံ႕ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ တည္ရွိေနရတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။


ၿပိတၱာတစ္ဦးရဲ႕ အဆင္းဆုိးဝါးပုံကုိ ေပတဝတၳဳမွာ ဖြင့္ျပထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီအဖြင့္အရ “ၿပိတၱာတစ္ဦးရဲ႕ ကုိယ္ပမာဏဟာ ထန္းပင္လုံးပမာဏရွိၿပီး ကုိယ္အေရဟာလည္း အလြန္ၾကမ္းတမ္းေၾကာင္း၊ေဖာက္ျပန္တဲ့ဆံအ ေမြးရွိၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္အဆင္းရွိကာ အလြန္ေဖာက္ျပန္ ဆုိးဝါးလ်က္ စက္ဆုတ္ရြံရွာဖြယ္ အျမင္ရွိေၾကာင္း၊ထုိၿပိတၱာသည္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္လ ုးလုံး ထမင္းတစ္လုံး ေရတစ္ေပါက္ကုိမွ်မရရွိဘဲ ေျခာက္ကပ္ေသာ လည္ေခ်ာင္းႏႈတ္ခမ္းရွိလ်က္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း ႏွိပ္စက္ကာ ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပးလႊားေနရတတ္ေၾကာင္း”စသျဖင့္ သိရပါတယ္။ ဒါက ဒီဝတၳဳမွာပါတဲ့ ၿပိတၱာအေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစားမ်ားသေလာက္ ခံစားရပုံခ်င္းလည္းမတူညီလွပါဘူး။


သဂၤါယနာတင္ အ႒ကထာ ဋီကာက်မ္းအဖြင့္ မ်ားအရ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား ေလးမ်ိဳးရွိေၾကာင္းလည္းမွတ္သားရပါတယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးက.........

၁။ သူတပါးတုိ႔ေပးအပ္တဲ့ အစားအစာကုိ အမွီျပဳၿပီး အသက္ရွင္ရေသာ ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာ

၂။ ထမင္းငတ္ျခင္း၊ ေရမြတ္သိပ္ျခင္းတုိ႔ မျပတ္ႏွိပ္စက္ခံေနရတဲ့ ခုပၸိပါသိကၿပိတၱာ

၃။ အၿမဲအၾကြင္းမဲ့ ေလာင္ကၽြမ္းခံေနရတဲ့အတြက္ ပူပန္ျခင္းရွိေနရေသာ နိဇၥ်ာမတဏွိကၿပိတၱာ

၄။ အသုရကာယ္လုိ႔သီးသန္႔ေခၚဆုိအပ္တဲ့ အသုရာကာယေခၚ ကာလကဥၥိကၿပိတၱာ တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


ဒီၿပိတၱာေလးမ်ိဳးမွာ နံပါတ္တစ္အမ်ိဳးအစား ၿပိတၱာကေတာ့ လူ႔ဘဝက ေဆြမ်ိဳးဉာတကာ စသူေတြရဲ႕ ရည္စူးၿပီး လွဴဒါန္းေပးတဲ့ အလွဴကုိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္ပါက စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားကုိ ရရွိခံစားႏုိင္ေၾကာင္း ဆုိပါတယ္။ဒါကျပတၱာပါ။


အသုရကာယ္ဆုိတာကေတာ့ နတ္ေတြလုိ ရဲရင့္ျခင္း၊ေတာက္ပျခင္း၊တင့္တယ္ျခင္းကင္းေနတဲ့ သတၱဝါ၊မွင္စာ နတ္ေသးနတ္ငယ္၊ နတ္စုတ္၊ နတ္ျပတ္ နတ္မႊားေလးေတြကုိေခၚတာပါ။(မရယ္လ ုိက္နဲ႔ေနာ္)။ ဒါကအပါယ္ေလးဘုံပါ။ အဲဒီအပါယ္ေလးဘုံကုိ ေရာက္သြားမယ္ဆုိရင္ အေတာ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမွဳေတြ ျပဳလုပ္ခြင့္မရသလုိ ခ်မ္းသာျခင္းလည္းကင္းပါတယ္။လူဘု လူေလာကမွာၾကုံဆုံေနရတဲ့ ဒုကၡမ်ားပင္ အင္မတန္မွေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ဆုိရင္ အပါယ္ေလးဘုံသားမ်ား ၾကဳံဆုံေနရတဲ့ ေဘးဒုကၡမ်ားဟာ လူ႔ေလာက…က ဒုကၡမ်ားထက္ အဆေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ သာလြန္ေနပါတယ္။


 ျပီးေတာ့ အပါယ္ေလးဘုံေရာက္သြားရင္လည္း ေကာင္းေသာဘုံဌာနသုိ႔ျပန္ေရာက္ဖုိ႔သာ မလြယ္ေသာေၾကာင့္ ထုိအပါယ္ေလးဘုံမ အျပီးပုိင္ကင္းလြတ္ေအာင္ ဒါန သီလ အစထားျပီး ဝိပႆနာတရားမ်ားကုိ ၾကိဳးစားအားထုတ္ သင့္တယ္ဆုိတာ ေျပာျပခ်င္တာပါ။ ဝိပႆနာအားထုတ္လုိ႔ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ အဆင့္ေရာက္သြားမယ္ဆုိရင္ အျပီးပုိင္ အပါယ္ေလးပါးက ကင္းလြတ္ပါတယ္။ ဒီဘဝမွာ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဝိပႆနာေတာ့ၾကိဳးစား အားထုတ္ပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသာတာပန္တည္၊ မတည္ဆုိတာေတာ့အာမခံလုိ႔မရပါ။ ေသာတာပန္မတည္ရင္ေရာ အပါယ္ေလးပါးက မလြတ္ေတာ့ဘူးလား။ဒီဘဝကေနျပီးေတာ့ အပါယ္ေလးပါးလြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္ ဘယ္လုိေကာင္းမွဳေတြျပဳလုပ္ရမလဲ။ ဘယ္လုိေကာင္းမွဳေတြျပဳလုပ္ရင္ အပါယ္ေလးပါးလြတ္ကင္းမလဲ။ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ ေမးဖြယ္ရာရွိပါတယ္။အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဘဝ အပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္ အပါယ္ေလးပါးေရာက္ေၾကာင္း(တနည္း) အပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္ေစနုိ င္တဲ့ကုသုိလ္ေတြရွိေနပါတယ္။


အဲဒီကုသုိလ္ေတြကခုနစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကဘာေတြလဲလုိ႔ဆုိေတာ့ (၁)။ဘုရား၊တရား၊သံဃာေတာ္မ်ားရဲ့ ဂုဏ္မ်ားကုိ မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာ လုိမကုိးကြယ္ မဆည္းကပ္ပဲ တကယ့္စစ္မွန္ေသာ ခုိင္ျမဲေသာ သဒၶါ၊ ပညာဦးစီးတဲ့စိတ္ထားနဲ႔ ၾကည္ညုိျခင္းလုိ႔ဆုိတဲ့ (သရဏဂုံကုသုိလ္)။အဲဒီကုသုိလ္မ်ဳိးရွိထားရင္ အပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္ပါတယ္။ (ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္ေတြ အပါယ္ေလးပါးက လြန္ေျမာက္သလုိ ဒီကုသုိလ္ေလးရွိထားရင္ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္နဲ႔အဆင့္ခ်င္းတူပါတယ္။)


(၂)။ငါးပါးသီလျမဲျခင္း(ပဥၥသီလကုသုိလ္)။ ငါးပါးသီလျမဲတဲ့ပုဂၢဳိလ္ဟာလည္း အပါယ္ေလးပါးကလြတ္ ေျမာက္ပါတယ္။(ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္ေတြ အပါယ္ေလးပါးကလြန္ေျမာက္သလုိ ဒီကုသုိလ္ေလးရွိထားရင္ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ ္နဲ႔အဆင့္ခ်င္းတူပါတယ္။)


(၃)။စာေရးတံ မဲခ်ျခင္းကုသုိလ္၊ဆုိလုိတာက ဦးဇင္းတုိ႔ဗုဒၶဘာသာမ်ားသီတင္းက်ြတ္ကာလမွာ ဆုိရင္ ေက်ာင္းတုိက္မ်ားမွ သံဃာမ်ားကုိ မဲခ်ျပီး က်တဲ့ သံဃာေတာ္ကုိ ဆြမ္းစတဲ့လွဴဘြယ ္ပစၥည္းမ်ားကုိ ေပးလွဴတဲ့ကုသုိလ္မ်ဳိးပါ။ကထိန္ရ ာသီမွာဆုိရင္ ပေဒသာပင္မ်ား လွဴဒါန္းတဲ့ကုသု ိလ္ပါ။မိမိလွဴလုိက္တဲ့ပစၥည္းဝတၳဳမ်ားက မဲေပါက္တဲ့ ေက်ာင္းတုိက္က သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကပ္လွဴျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မိမိလွဴလုိက္ျပီဆုိတည္းက ပုဂၢဳိလ္ကုိမငဲ့ကြက္ပဲ(ဆုိလုိတာက ငါနဲ႔သိတဲ့ဦးဇင ္းအတြက္ ငါတုိ႔ကုိးကြယ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းအတြက္) ဆုိျပီး ပုဂၢဳိလ္ကုိမငဲ့ပဲ က်ရာသံဃာေတာ္ေတြ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာသုံးေဆာင္မွီဝဲေစလို႔တဲ့အတြက္ သံဃာဂုဏ္ကုိရည္မွန္းျပီးလွဴဒါန္းတဲ့အလွဴ မ်ဳိးကုိေခၚမယ္ဆုိရင္ေခၚလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါကုိ စာေရးတံဆြမ္း ဝတ္လုိ႔ေခၚတာပါ။အလြယ္မွတ္ခ်င္ရင စာေရးတံမဲခ်တဲ့ကုသုိလ္လုိ႔မွတ္လုိက္ပါ။ အဲဒီကုသုိလ္ဟာ အင္မတန္မွျပဳရလြယ္ျပီး အကုန္က်နည္းေပမယ့္ ရလုိက္တဲ့ အက်ဳိးတရားကေတာ့ အပါယ္ေလးပါးကေတာင္ လြတ္ေျမာက္တယ္ဆုိေတာ့ အင္မတန္ကုိမွ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားပါတယ္။ ဒီကုသုိလ္မ်ားဟာ တကယ္ဘုန္းရွင္ကံရွင္မ်ားျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသာ ျပဳလုပ္ခြင့္ရတဲ့ ဒါနမ်ဳိးပါ။ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရတာ အင္မတန္ေက်နပ္စရ ာေကာင္းပါတယ္။ (ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္ေတြ အပါယ္ေလးပါးကလြန္ေျမာက္သလုိ ဒီကုသုိလ္ေလးရွိထားရင္ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ ္နဲ႔အဆင့္ခ်င္းတူပါတယ္။)


(၄)ပကၡိယဘတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုသုိလ္ပါ။ ရွင္းေအာင္ေျပာမယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္မ်ားကုိ တစ္လ ဆြမ္းတစ္ခ်ဳိင့္ ေသာ္လည္း၊တစ္လဆြမ္းႏွစ္ခ်ဳိင့္ေသာ္လည္းေက ာင္း လွဴတဲ့အလွဴကုိ ေခၚတာပါ။လဆန္းပကၡမွာလွဴရ င္ လဆန္းပကၡဆြမ္းေပါ့၊လဆုတ္မွာလွဴရင္ လဆုတ္ပကၡဆြမး္လုိ႔ေခၚတာပါ။ အဲဒီလုိ တစ္လကုိႏွစ္ၾကိမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ၾကိမ္ေသာ္လည္းေကာင္းလွဴတဲ့အလွဴဒါနမ်ဳိးကုိ (ပကၡိယဘတၱ)ကုသုိလ္လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒီကုသုိလ္ေလးကေငြကုန္ေက်းက်လည ္းနည္းပါတယ္။ ပင္ပန္းမွဳလည္းမၾကီးေလးပဲ ရလုိက္တဲ့ကုသုိလ္ကအပါယ္ေလးပါး လြတ္ေျမာက္တဲ့အထိအက်ဳိးေက်းဇူး မ်ားပါတယ္။ ဒီကုသုိလ္ကုိလည္း အသက္ထက္ဆုံး ျပဳလုပ္ပါလုိ႔တုိက္တြန္းလုိတာပါ။(ေသာတာပန္ပုဂၢဳိ လ္ေတြ အပါယ္ေလးပါးက လြန္ေျမာက္သလုိ ဒီကုသုိလ္ေလးရွိထားရင္ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ ္နဲ႔အဆင့္ခ်င္းတူပါတယ္။)


(၅)။ေဝႆဝါသိကကုသုိလ္ပါ။ ဗမာလုိရွင္းရွင္ းေျပာရင္ ဝါဆုိသကၤန္းကပ္လွဴတဲ့ကုသုိလ္ပါ။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္းဝါဆုိ ဝါကပ္ေတာ္မူၾကတဲ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားကုိ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင ္းဝါဆုိသကၤန္း ကပ္လွဴမယ္ဆုိရင္(မွတ္ခ်က္ မိမိတတ္နုိင္သေလာက္ေပါ့ေနာ္ တစ္စုံတတ္နုိင္ရ င္တစ္စုံ။ ႏွစ္စုံတတ္နိုင္ရင္ႏွစ္စုံေပါ့) အဲဒီကုသုိလ္ဟာလည္းျပဳလုပ္လုိက္တဲ့ ကုသုိလ္ေလးပါး ေသးေပမယ့္ရလုိက္တဲ့အက်ဳိးက အပါယ္ေလးပါးကေတာင္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္းဆုိတဲ့ အက်ဳိးမ်ဳိးကုိခံစားရတာပါ။ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ ္နဲ႔အလားသ႑န္ တူတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ေသာတာပန္ ပုဂၢဳိလ္ကအပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္သလုိ ဒီကုသုိလ္ကုိႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္းလ ုပ္သြားမယ္ဆုိရင္ စိတ္သာခ်ပါ။အပါယ ္ေလးပါးကလြတ္ေျမာက္ပါတယ္။

(၆)။ဧေကာအာဝါေသာ ဆုိတဲ့ကုသုိလ္ပါ။ ဆုိလုိတာက ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဇရပ္တစ္ေစာင္ ေသာ္လည္းေကာင္း လွဴဒါန္းတဲ့အလွဴဒါနကို ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္လုံး တပည့္ေတာ္တုိ႔မတတ္နုိင္ပါဘူးဘုရား။ ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ေဆာင္လုံးမတတ္နိဳင္ရင္ တတ္နိဳင္သေလာက္ လွဴပါလုိ႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။အဓိက ေက်ာင္းေဆာက္တဲ့ကုသုိလ္ထဲမွာ မိမိရဲ့ဒါနပါဖုိ႔သာ အေရးၾကီးပါတယ္။ အဲဒီကုသုိလ္ဟာလည္း က်န္တဲ့ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကုိ မေျပာလုိေတာ့ပါဘ ူးအပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္ျခင္းဆုိတဲ့ အဆင့္ျမင့္တဲ့ အက်ဳိးကုိပဲေျပာခ်င္ပါတယ္။အဲလုိ ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္။ဒါမွမဟုတ္တတ္နုိ င္သေလာက္ လွဴဒါန္းလုိက္မယ္ဆုိရင္ အပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္ပါတယ္။ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္နဲ႔အလားတူျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကုသုိလ္ကုိလည္းတတ္နုိင္သေလာက္ လွဴဒါန္းပါလုိ႔ေျပာျပ အသိေပးပါတယ္။

ေနာက္ဆုံး(၇)။ဧကာေပါကၡရဏီတဲ့ ဆုိလုိတာက ေရတြင္းေရကန္မ်ားကုိ တူးေဖာ္ျခင္း၊ လွဴဒါန္းျခင္း၊ ေရတြင္းေရကန္ အေဟာင္းမ်ားကုိျပဳျပင္ လွဴဒါန္းျခင္းဆုိတဲ့ကုသုိလ္မ်ဳိးပါ။အဲေလာက္ထိ မလုပ္နုိင္ေသးဘူးဘုရား ဆုိရင္ မိမိအိမ္ေရွ့မွာ ေသာ္လည္းေကာင္း လမ္းေထာင့္တစ္ေနရာရာမွာ ေသာ္လည္းေကာင္း ေရအုိးစင္ေလးေဆာက္ျပီး ေသာက္ေရအုိးေလး တည္ထားမယ္ဆုိရင္လည္း ရပါတယ္။အဲေလာက္ထိမလုပ္နုိင္ဘူးဆုိရင္ ေအာက္ထစ္ဆုံး ေရသန္႔ဗူးေလးကိုတည္ထားျပီး ခရီးသြား ရဟန္း၊ရွင္၊လူမ်ားေသာက္သုံးဖုိ႔ တည္ထားမယ္ဆုိရင္လည္းအဲဒီဒါနဟာ ေငြေၾကးနဲ႔တုိင္းတာမယ္ဆုိရင္ ေသးေပမယ့္ ရလုိက္တဲ့ အက်ဳိးကအပါယ္ေလးပါးလြတ္ ေျမာက္တဲ့အထိ တန္ဘုိးၾကီး၊အက်ဳးိမ်ားပါတယ္။ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္မ်ားနဲ႔အလားတူျဖစ္တာပါ။


ဒါျဖင့္ရင္ အားလုံးေသာ ဒကာ ဒကာမမ်ား ဆုိခဲ့ ျပီးတဲ့ ကုသုိလ္(၇)မ်ဳိးထဲကတစ္မ်ဳိးကုိေသာ္လည္း၊ ႏွစ္မ်ဳိးကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊(၇)မ်ဳိးလုံးကုိ ေသာ္လည္း အျမဲတန္းဝတ္ထားျပီးျပဳလုပ္မယ္ဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားက ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ ္ႏွင့္အလားတူပါတယ္
၊ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္မ်ား အပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္သလုိ အဲဒီကုသုိလ္မ်ားကုိ အျမဲတန္းျပဳလုပ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားလည္းအပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္ပါတယ္လုိ႔ေသေသခ်ာခ်ာေဟာထာ းခဲ့တာပါ။ တစ္ၾကိမ္ေလာက္လုပ္ျပီး အပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္ခ်င္လ ုိ႔ေတာ့မရဘူးေနာ္၊(နိဗဒၶ)ဆုိတဲ့ပါဠိက ပါေနေတာ့ အျမဲတန္းဝတ္ထားျပီး ျပဳလုပ္ရမယ္လုိ႔ေျပာတာပါ။ 


ဝါဆုိသကၤန္းဆုိလည္းႏွစ္စဥ္၊စာေရးတံမဲဆုိရင္ လည္းႏွစ္စဥ္၊ ဆြမ္းခ်ဳိင့္ဆုိရင္လည္း လစဥ္၊ ေရအုိးစင္ဆုိရင္လည္းေန႔စဥ္ေန႔တုိင္းေပါ့။ ရတနာသုံးပါးကုိလည္းအသက္ထက္ဆုံး ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရမယ္။ ငါးပါးသီလကုိလည္း အတတ္နိဳင္ဆုံး ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိရင္ အပါယ္ေလးပါးက လြတ္ေျမာက္ပါတယ္လုိ႔ တုိက္တြန္း အသိေပးခ်င္တာပါ။အားလုံးေသာ ဒကာ၊ဒကာမ မ်ား မိမိႏွင့္ပတ္သတ္တဲ့ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြ အေပါင္းသင္းမ်ားကုိလည္း ဒီကုသိုလ္(၇)ခ်က္ကုိတစ္ဆင့္ေျပာျပ ေပးပါလုိ႔တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ျပီးေတာ့ မိမိကုိယ္တုိင္လည္းတတ္နုိင္သေလာက္ တစ္မ်ဳိးကုိျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္မ်ဳိးကုိျဖစ္ေစ၊ (၇)မ်ဳိးလုံးကုိ ျဖစ္ေစဝတ္ထားျပီးအားထုတ္ပါလုိ႔တု ိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။


အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ သာသနာေတာ္အက်ဳိးကုိလည္း ေဆာင္ရြတ္နဳိင္တ သာသနာျပဳ အမ်ဳိးေကာင္းသား၊အမ်ဳိးေကာင္းသမ ီးမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ။