ေန႔လယ္ ထမင္းစား ဆင္းခ်ိန္မွာ သားတို႔ေက်ာင္းက ဆရာမက ကြ်န္မကို ဖုန္းလွမ္း ဆက္တယ္။
" 'အံ့အံ့'တစ္ေယာက္ ဝရန္တာမွာ ေဘာလံုးကစားရင္း ဘယ္ဘက္မ်က္လံုး ေဘာလံုးထိလို႔ မ်က္မွန္ပါ ကဲြသြားတယ္"
ကြ်န္မစိုးရိမ္တၾကီး ေက်ာင္းလိုက္သြားျပီး ေသြးထြက္ေနတဲ့ဘယ္မ်က္လံုးကို လက္နဲ႔အုပ္ထားတဲ့အံ့အံ့ကို ေဆးရံုပို႔လိုက္တယ္။
ဆရာဝန္က "ေတာ္ေသးတယ္.. မွန္ကဲြစေတြက မ်က္ခြံကိုပဲထိျပီး မ်က္ဆံကိုမထိမိလို႔။ ဒါေပမယ့္ ၆ခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရတယ္" ေျပာတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဝရန္တာမွာ ေဘာလံုးကစားတဲ့အံ့အံ့ကို ကြ်န္မ မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ဆူမိတယ္။
"ဝရန္တာမွာ ေဘာလံုးမေဆာ့ရဘူးလို႔ ဆရာမေျပာထားတာ မဟုတ္လား၊ ဘာလို႔ ဆရာမစကား နားမေထာင္ရတာလဲ အံ့အံ့"
"သားမေဆာ့ဘူး ေမေမ။ သားအိမ္သာအသြားမွာ 'ဂ်ယ္ဂ်ယ္' ကန္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးေၾကာင့္ ထိသြားတာ။ ဆရာမက သားမလိမၼာဘူးဆိုျပီး စိတ္ဆိုးတယ္ ေမေမ" ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းကို ကြ်န္မလိုက္သြားျပီး ဆရာမကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဂ်ယ္ဂ်ယ္ကို မ်က္မွန္ဖိုး မေလွ်ာ္ေစဘူးလို႔ ကြ်န္မေျပာမွ ဂ်ယ္ဂ်ယ္ကေခါင္းငံု႔ျပီး "အဲဒီေန႔က အံ့အံ့ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေဘာလံုးမကစားခဲ့ပါဘူး" လို႔ ဝန္ခံခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ဆရာမက "အံ့အံ့က အျမဲလိမၼာတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ပါ" လို႔ ေလသံေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။
ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ခါတိုင္းလိုပဲ အံ့အံ့ကို ကြ်န္မသြားၾကိဳခဲ့တယ္။ အံ့အံ့က ဂ်ယ္ဂ်ယ္ကိုေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာအားရ "see you ဂ်ယ္ဂ်ယ္" လို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
"ဂ်ယ္ဂ်ယ္ေၾကာင့္ မ်က္မွန္ကဲြျပီး ဒဏ္ရာရခဲ့တာေတာင္ သူ႔ကို စိတ္မဆိုးဘူးလား အံ့အံ့" ကြ်န္မ တအံ့တၾသ ေမးလိုက္တယ္။ "မဆိုးပါဘူး ေမေမကလဲ... သူတမင္လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ" ကေလးငယ္ရဲ႕စိတ္က အညိႇဳးအေထးမရွိ ျဖဴစင္လြန္းခဲ့တယ္။
"ဒါေပမယ့္ အံ့အံ့ေသြးေတြ အမ်ားၾကီးထြက္ျပီး ဆရာမကေတာင္ အံ့အံ့ကို မလိမၼာဘူးလို႔ အထင္လဲြသြားတယ္ မဟုတ္လား။ ဒဏ္ရာကို ၆ခ်က္ေတာင္ ခ်ဳပ္လိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ့ မ်က္မွန္ဖိုးလည္း အေလွ်ာ္မရခဲ့ဘူး" ကြ်န္မ မေက်မနပ္ဆိုေတာ့.....
"ကိစၥမရွိပါဘူး ေမေမ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သားမဆုိးမွန္း ဆရာမသိသြားတာပဲ မဟုတ္လား။ ကံေကာင္းလို႔ မွန္ကဲြစေတြ မ်က္လံုးထဲ မဝင္ခဲ့တာ၊ ကံေကာင္းလို႔ ေဘာလံုးကစားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အျပစ္ေပးမခံရတာ" ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာထိုင္ေနတဲ့ အံ့အံ့က သူ႔ေခါင္းကို ကြ်န္မေက်ာေပၚကပ္ျပီး...
"ေမေမ.. သိလား။ ဂ်ယ္ဂ်ယ္မွာ ေမေမမရွိေတာ့ဘူး။ အလုပ္လက္မဲ့ သူ႔ေဖေဖက ဂ်ယ္ဂ်ယ္ကို အျမဲ ရိုက္ႏွက္တတ္တယ္။ ကံေကာင္းလို႔ သူ႔ကို ေမေမမ်က္မွန္မေလွ်ာ္ခိုင္းတာ.. သူ႔ေဖေဖသာသိရင္ သူအရိုက္ခံရမွာ"
ကြ်န္မခါးကို အံ့အံ့တင္းတင္းေလး တိုးဖက္လိုက္ျပီး "ကံေကာင္းလို႔ သားမွာ သားကိုခ်စ္တဲ့ ေဖေဖေမေမရွိေသးတယ္။ ေအာ္.. ေမေမ မ်က္မွန္ကို သားမုန္႔ဖိုးထဲကေနစုျပီး ဝယ္လိုက္မယ္ေနာ္" အိမ္ထဲကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေျပးဝင္သြားတဲ့ သားကိုၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ မ်က္ရည္ဝဲမိတယ္။
သားရယ္.... သားကို ေမေမအားနာလိုက္တာ... သားမလိမၼာဘူးလို႔ ဆရာမ အထင္လဲြမွာကိုပဲ ေမေမေတြးခဲ့မိတယ္၊ တျခားသူေၾကာင့္ သား ဒဏ္ရာရ နာက်င္တာကိုပဲ အေမျမင္ခဲ့မိတယ္။ သားရဲ႕ "ကံေကာင္းလို႔" ဆိုတဲ့စကားက ဘယ္အရာကို ၾကင္နာျခင္း၊ သေဘာထားၾကီးျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ တန္ဖိုးထားျခင္းလို႔ ေခၚတယ္ဆိုတာ ေမေမ့ကို သင္ခန္းစာ ေပးလိုက္ သလိုပါပဲ။ ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္ သားရယ္....
Credit : Nine Nine Sanay
0 comments:
Post a Comment