မဟာေသာတာပန္ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
****************************
"မဂ္" ေလးပါးရွိတဲ့ အနက္ ပထမဦးဆံုး မဂ္ က်ရင္ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီဆိုတာေတာ့ ..ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ သိၿပီးသားျဖစ္ၾကမွာပါ။
"မဂ္ မသိ၊ ဖိုလ္ နဲ ့ညွိ " ဆိုတဲ့ စကားရပ္အတိုင္း ...အစပ်ိဳးရရင္ေတာ့
မဂ္ က"အေသ၊ ဖိုလ္ က "အရွင္" ေပါ့။
"မဂ္"ေလးပါး မွာ ဆိုင္ရာေလးပါး က်ၿပီးရင္ "မဂ္"က ဆက္ၿပီး၊ မျဖစ္ေပၚေတာ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ "ေသေလးပါး"လို႔ သတ္မွတ္တာပါ။
ဖိုလ္ေလးပါးမွာ သူနဲ ့ဆိုင္ရာ ဖိုလ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဝင္စားႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ "ရွင္ေလးပါး"ဟု ေခၚဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။
" ေသာတာပန္"အတြက္ဆိုရင္ "မဂ္"ဟာ တစ္ႀကိမ္သာျဖစ္ခဲ့ၿပီး "ဖိုလ္ဥာဏ္"သည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ဝင္စားရရိွႏိုင္ပါတယ္။
ဝိပသနာဥာဏ္စဥ္ အဆင့္ဆင့္တက္ၿပီး ေသာတာပန္ဆိုင္ရာ "မဂ္" ဟာ တစ္ႀကိမ္သာက်ၿပီး ဖိုလ္ေဇာ သည္ ႏွစ္ႀကိမ္၊ တခ်ိဳ႕သံုးႀကိမ္က်ၿပီး ျပန္လည္ဆင္ျခင္တဲ့ ဥာဏ္ျဖစ္ေပၚၿပီး ေတာ့ ပထမအဆင့္ ေအာင္ျမင္တယ္လို ့ေခၚပါတယ္။ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ "ေသာတာပန္" ျဖစ္တယ္ေပါ့။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ဟာ မိမိဟာ ေသာတာပတၱိမဂ္က်၊ မက်သိခ်င္ရင္ေတာ့ ..
"ဖိုလ္ဥာဏ္"ဆိုတာ ဟာ ဆိုင္ရာ"မဂ္ဥာဏ္"အတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ဝင္စားရရွိႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္.."ဖိုလ္"ဝင္စားၾကည့္လို ့ရႏိုင္ရင္ေတာ့ "ေသာတာပန္" ျဖစ္ၿပီလို႔ ့ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့" ဖိုလ္ "စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ဖိုလ္ဝင္စားေတာ့မယ္ဆိုရင္...
အရင္ဆံုးတစ္ခုရွင္းျပပါရေစ...
"ဉာဏ္စဥ္ (၁၆)ပါး" ဆိုတာရွိပါတယ္။အရင္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာလည္း ေဖၚျပခဲ့ဘူးပါတယ္။ဒီေနရာမွာေတာ့ ဒီ( ၁၆ ) ပါးလံုးကို မေဖၚျပေတာ့ပါဘူး။
ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့အခါ သာမာန္ပုထုဇဥ္ေတြအေနနဲ ့ စၿပီးအားထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ဉာဏ္စဥ္ (၁၆)ပါး မွာရွိတဲ့ "နာမ႐ူပ ပရိေစၧဒ ဉာဏ္" မွ စၿပီး ျဖစ္ေပၚပါတယ္။
"နာမ႐ူပ ပရိေစၧဒ ဉာဏ္" ဆိုတာ ဘာလည္း ဆိုေတာ့..
"႐ုပ္ နာမ္ ခြဲျခားသိတဲ့ဉာဏ္"..ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ရင္း ႐ႈဖန္မ်ားလာရင္.. ဒါကေတာ့"႐ုပ္"၊ ဒါကေတာ့ "နာမ္"လို႔ပိုင္းျခားသိလာေတာ့...
"နာမ႐ူပပရိေစၦဒဉာဏ္"ဆိုတာရလာပါတယ္။ ဒါ ပုထုဇဥ္ မွာ စျဖစ္တဲ့ ပထမဆံုး ဉာဏ္စဥ္ပါ။
ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးသား အရိယာ ကေတာ့ " ဥဒယဗၺယဉာဏ္" လို ့ေခၚတဲ့...
႐ုပ္နာမ္ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို သိျမင္တဲ့ ဉာဏ္ ကစၿပီး ျဖစ္ေပၚပါတယ္။ ( မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား ၏ "ဝိပႆနာ ႐ႈနည္းက်မ္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္" ဒုတိယတြဲစာမ်က္ႏွာ ၄၃ မွာလည္း ျပဌာန္းထားပါတယ္ )
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ အဲဒီလို ရႈမွတ္ေနတဲ့ အစ မွာ အျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ပါးလံုးကို သိလ်က္ " ဥဒယဗၺယဉာဏ္" ျဖစ္ေပၚေနၿပီးေတာ့..သူ ့ဉာဏ္စဥ္ အတိုင္း တိုးတက္၊တိုးတက္ လာၿပီးမၾကာမီ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ အႏူးညံံ့ဆံုး၊ အသိမ္ေမြ ့ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုး မွတ္သိမႈျဖစ္တဲ့ " သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္"သို ့ ေရာက္ရွိသြားပါလိမ့္မယ္။ ႐ုပ္၊ နာမ္ ဓမၼသခၤါရ ေတြကို မခ်စ္မမုန္းဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္တဲ့....
"သခၤါ႐ုပေကၡာဉာဏ္"ေပၚလာပါတယ္။
တစ္ကယ္တန္း မဂ္ဖိုလ္ သို ့ေရာက္ၿပီးေသာသူရဲ ့စိတ္ထားဟာ အရင္တုန္းက စိတ္ထားနဲ ့မတူဘဲ ထူးျခားလာတာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္သိသာပါတယ္။
ဥပမာ...
ဘဝအသစ္တစ္ခု ေျပာင္းလဲ လာသလို ထင္ရတတ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈ ၊ၾကည္ညိဳမႈ ၊ၾကည္လင္မႈ သဒၶါ ေတြဟာ အလြန္ ထက္သန္စြာျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီ သဒၶါ အဟုန္ေၾကာင့္ ပီတိ ၊ပႆဒၶိ တို ့လည္းလြန္ကဲစြာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဝမ္းသာမႈ သုခ ဟာ လည္း အလိုလိုပင္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဒီ သဒၶါ၊ ပီတိ ၊ပႆဒိၶ ၊သုခ တို ့က လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မဂ္ဖိုလ္သို ့ ေရာက္ၿပီးခါစ မွာ ႐ႈမွတ္ ေပမယ့္လည္း ပိုင္းပိုင္းျခားျခား မသိႏိုင္ေသးတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ နာရီပိုင္းျဖစ္ေစ၊ ရက္ပိုင္း ျဖစ္ေစ ၾကာလြန္တဲ့ အခါမွာ အဲဒီ သဒၶါ တို ့ဟာ အားနည္းသြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါမွာ ပိုင္းပိုင္းျခားျခား သိႏိုင္ၿပီးေတာ့ အမွတ္ေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ ့ပုဂိၢဳလ္ေတြ ဟာ မဂ္ဖိုလ္ သို ့ေရာက္ၿပီးခါစမွာ ဘယ္လို ျဖစ္လည္းဆိုေတာ့..
ဝန္ေပါ့သြားသလိုမ်ိဳး ၊မမွတ္ခ်င္ေတာ့သလို၊ အားရသြားသလိုမ်ိဳး အဲဒီလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္ က နဂိုကတည္းကမိမိဟာ "ေသာတာန္ပန္"ျဖစ္ရင္ေတာ္ၿပီ၊ "ေသာတာပတိၱမဂ္ဖိုလ္ " ေလာက္ကိုဘဲ ရည္မွန္းခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေရာင့္ရဲမႈႈသာ ျဖစ္တယ္ လို ့ ယူဆ ရပါတယ္လို ့..မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီး က ေရးသားေဖၚျပထားပါတယ္။
အဲဒီလို ဉာဏ္အား ျပည့္တဲ့အခါမွာ "သခၤါရၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္အာရံု " ကို အယင္ ကလိုပင္ ကူးေျပာင္းၿပီး..
"ဖိုလ္စိတ္"အစဥ္ျဖစ္ေပၚေနပါလိမ့္မယ္။
ဒီ "ဖိုလ္စိတ္"ဟာ "အရင္တုန္းက လို အခ်ိန္ကို မပိုင္းျခားေတာ့ဘဲ တစ္ခ်ိဳ ့ဖိုလ္ဝင္စားသူေတြမွာ..
" တစ္ခါတစ္ေလ ခဏေလးသာျဖစ္တတ္ပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလ..၅မိနစ္ေလာက္၊ ၁၀မိနစ္ ၊၁၅မိနစ္၊ နာရီဝက္၊ တနာရီ ေလာက္ စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ ၾကာျမင့္စြာလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
"အ႒ကထာ" ထဲမွာေတာ့..တစ္ေန ့လံုး၊တစ္ညလံုး ေသာ္လည္း ျဖစ္တတ္တယ္လို ့ဆိုပါတယ္။တကယ္လို ့အခ်ိန္ကာလပိုင္းျခားၿပီး အဓိ႒ာန္ထားတဲ့ ကာလပတ္လံုး လည္း ျဖစ္တတ္သည္ ဟု မိန္ ့ဆိုထားပါတယ္။အခုမ်က္ေမွာက္ကာလမွာလည္း သမာဓိ၊ ဝိပႆနာ ထက္သန္တဲ့ သူေတြမွာေတာ့ ၁နာရီ ၊၂နာရီ ၊၃နာရီ စသည္ျဖင့္ ပိုင္းျခားထားသည့္အတိုင္း ၾကာျမင့္စြာ "ဖိုလ္"တည္တံ့ေနသည္ကို ေတြ ့ၾကရပါတယ္။
ထားပါေတာ့...
"ဖ်က္လိုမွဘဲ ပ်က္ပါေစ" ဆိုတဲ့ အဓိဌာန္ နဲ ့အရင္ကတည္းက ပိုင္းျခားထားရင္လည္း အလိုမရွိတဲ့ အခါက်မွသာ ေကာင္းစြာ ထပါတယ္။ဒါေပမယ့္ တနာရီ ၊ႏွစ္နာရီ ၾကာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ အဖို ့ဆင္ျခင္တဲ့ စိတ္ေတြလည္း ျဖစ္တတ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္...အဲဒီစိတ္ေတြ ကို ၄-ခ်က္၊ ၅-ခ်က္ ေလာက္ မွတ္လိုက္ရင္ေတာ့ "ဖိုလ္" ကို တဖန္ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။ အဲဒီနည္း နဲ ့လည္းပဲ အားရသည့္တိုင္ေအာင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ တည္တံ့ေနတာကိုလည္း ေတြ ့ၾကရပါတယ္။အဲဒီ " ဖိုလ္ "စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခိုက္ မွာ "သခၤါရ" အလံုးစံုခ်ဳပ္ၿငိမ္းေသာ နိဗၺာန္အာရံု မွာဘဲ စိတ္ ဟာ တည္တံ့လ်က္ရွိေနပါတယ္။
နိဗၺာန္အာရံု ကလြဲၿပီး တစ္ျခားအာရံုကို မသိပါဘူး။ နိဗၺာန္ ဆိုတာကလည္း ဒီေလာက၊ တစ္ပါးေသာ ေလာကတို ့နဲ ့ဆိုင္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ သခၤါရ တရား၊ ပညတ္တရား တို ့မွ အလြတ္ သီးျခားသေဘာတရား ျဖစ္ပါေပတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို ့ဖိုလ္ ဝင္စားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိမိခႏၶာကိုယ္ဟာ ဒီေလာက တစ္ပါးေသာ ေလာကတို ့ရဲ ့အေၾကာင္းကို ဘာမၽွ သတိမရပါဘူး၊ သိလည္းမသိပါဘူး၊ ၾကံစည္ စဥ္းစားမႈ ေတြဟာလည္းလံုးဝ ကင္းစင္ေနပါတယ္။ျမင္စရာ၊ ၾကားစရာ၊ ထိစရာ ၊ နံစရာ အာရံုေတြ ထင္ထင္ရွားရွားရွိေနေပမယ့္လည္း ဘာကိုမၽွ မသိေတာ့ပါဘူး။
"အပၸနာဇဝနံ ဣရိယာပထမိၸ သႏၷာ ေမတိ" ဟု ဆိုတာ နဲ ့ အညီ ဣရိယာပုထ္ လည္း ခိုင္ခံ့ေနပါတယ္။ ထိုင္ၿပီး ဝင္စားေနရင္ ထိုင္တဲ့ ကိုယ္အမူအရာဟာ မူလက အတိုင္းဘဲ တည္တံ့လ်က္ရွိေနပါတယ္။ ယိမ္းယိုင္ျခင္း၊ ၫြတ္က်ျခင္း၊ ယြင္းပ်က္ျခင္း မရွိပါဘူး။ ဖိုလ္ စိတ္ အစဥ္ျပတ္သြားေသာအခါမွာ သခၤါရၿငိမ္းတဲ့ သေဘာ၊ အဲဒီ ၿငိမ္းရာကို ေရာက္ေနတဲ့ သေဘာေတြကို ဆင္ျခင္မႈျဖစ္ေစ၊ ပံုသဏၭာန္ စတဲ့ အာရံုတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ေတြ ့ျမင္မႈျဖစ္ေစ၊ ေရွးဦးစြာ ထင္ရွားျဖစ္တတ္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ မွတ္ၿမဲ မွတ္ျခင္း၊ ၾကည္လင္ျခင္း၊ ဆင္ျခင္ျခင္း စတဲ့ စိတ္တို ့ဟာ ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ မွတ္ေနတာကို ဆက္မွတ္ေနေပမယ့္လည္း အစ မွာ ပီသ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ကို သိၿပီး ခပ္က်ဲက်ဲသာ ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ ဝိပႆနာ အထူးအားေကာင္းလာတဲ့ အခါ "ဖိုလ္" မွ ထခါစ မွာ လည္း အမွတ္မက်ဲဘဲ ေကာင္းၿမဲပင္၊ သိမ္သိမ္ေမြ ့ေမြ ့နဲ ့ေကာင္းေနတာလည္းရွိေနေသးပါတယ္။
အဓိကအခ်က္က "ဖိုလ္"ကို ျမန္ျမန္ေရာက္ရန္၊ ဖိုလ္ဝင္စားမႈ ၾကာၾကာတည္တံ့ဖို ့အတြက္ ၊ ေဆာက္တည္မႈကို အားမထုတ္ခင္ကတည္းက ႀကိဳတင္ၿပီး ျပဳလုပ္ဖို ့လို ပါတယ္။ မွတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က်မွ ေဆာက္တည္မႈအတြက္ ေၾကာင့္ၾကမႈ၊ ေတာင့္တမႈကို မျပဳအပ္ပါဘူး။ ဝိပႆနာ အားမျပည့္ေသးဘူး ဆိုရင္ေတာ့ အမွတ္ အထူးေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကက္သီးထ တာတို ့၊ သမ္း တာတို ့၊ ခႏၶာကိုယ္တုန္လႈပ္တာတို ့၊ ႐ိႈက္တာ တို ့ေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အမွတ္က်ဲသြား သည္လည္း ရွိတတ္ပါေသးတယ္။
မွတ္ေနရင္း မွတ္ေနရင္း အထူးေကာင္းလာတဲ့ အခ်ိန္ မွာ "ေရာက္ေတာ့ မွာဘဲ" လို ့ဆင္ျခင္မိတဲ့အတြက္ အမွတ္က်ဲသြားသည္လည္း ရွိပါေသးတယ္။ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ မဆင္ျခင္မိေစၾကေစဖို ့ အထူးဂ႐ုျပဳသင့္ပါတယ္ ။
အကယ္၍ေပါ့ေလ ဓမၼမိတ္ေဆြ အေနနဲ ့ဆင္ျခင္မိရင္၊ေတြးမိလိုက္ရင္ေတာအဲဒီ "ဆင္ျခင္မႈ" "ေတြးေတာမႈ"ကို မိမိရရ မွတ္ပါလို ့တိုက္တြန္းပါတယ္ ။
အဲဒီလို က်ဲက်ဲသြားတာကို အႀကိမ္မ်ားစြာ မၾကာခဏ ေတြ ့ရၿပီး မွ "ဖိုလ္" ကို ေရာက္တဲ့သူလည္းရွိတတ္ပါတယ္။ သမာဓိ ဉာဏ္အားနည္း ေနရင္ေတာ့ ေသာတာပန္ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဖိုလ္ သို ့ျမန္ျမန္မေရာက္တတ္ပါဘူး၊ ေရာက္ရင္လည္း ၾကာၾကာမတည္တံ့ တတ္ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ "ဖိုလ္"ဝင္စားတဲ့ ပံုစံျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလို "ဖိုလ္" ဝင္စားႏိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ "ေသာတာပန္" ျဖစ္တယ္ လို ့ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ေစ..
ဓမၼမိတ္ေဆြ ကိေလသာ ကို သတ္တယ္ ဆိုတာ"မဂ္"၊ ရုပ္ဓာတ္၊နာမ္ဓာတ္ ခ်ဳပ္ျပတ္ျခင္းကား အခ်က္ လို ့ဆိုတဲ့အတိုင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ သခၤါရုေပကၡာဉာဏ္ အင္အားမျပည့္ဝေသးမွီ၊ ဗိုလ္ငါးပါး အင္အားမမွ်၊ ရင့္က်က္မႈကာလသို႕ မေရာက္ေသးမွီ၊ "မဂ္သဘာဝ"၏ ခ်ဳပ္ျပတ္ပံုမ်ဳိး လို "မဂ္အတု" မ်ားလည္း ေသခ်ာေပါက္ ေပၚေပါက္ၾကပါေသးတယ္။
ေလ့လာထားရသေလာက္မွ်ေဝရရင္....
၁။ ခ်မ္းသာဆင္းရဲတို႕အေပၚ ဥေပကၡာအျပဳ လြန္ရာမွ တစ္ခ်က္စာမွ် လစ္လပ္သြားျခင္း၊
၂။ ေၾကာင့္ၾကပူပန္ျခင္းကင္းေနတဲ့ စိတ္ျဖဴစင္မႈအေပၚ ႏွစ္သက္ေနျခင္းေၾကာင့္လည္း တစ္မွတ္စာမွ် လစ္လပ္သြားျခင္း၊
၃။ေၾကာင့္ၾကပူပန္ျခင္းကင္း စိတ္ၿငိမ္းေအးေနျခင္းအေပၚ ၿငိေနျခင္းေၾကာင့္လည္း တစ္မွတ္စာမွ် လစ္လပ္သြားတတ္ျခင္း၊
၄။ ဝီရိယထား၊ သမာဓိအား ႏွင့္ မလိုက္ဖက္ရာမွလည္း စိတ္ပ်ံ႕ထြက္သြားၿပီး တစ္မွတ္စာေလာက္ လစ္လပ္သြားတတ္ျခင္း၊
၅။ အျမင္ကလည္းမတိုး၊ ရိုးအီပ်င္းရိလာၿပီးေတာ့ အားထုတ္ရတဲ့ ဆႏၵအားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ နိမ့္ပါးသြားၿပီး ငိုက္ျမည္းမႈအရာျဖင့္ တစ္မွတ္စာမွ် လစ္လပ္သြားတတ္ျခင္း၊
၆။ ႏုလြန္ေသာအေတြ႕ မွာ အသိက မလိုက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ထိုင္းမိႈင္းပ်င္းရိလာေတာ့ကာ တစ္မွတ္စာမွ် လစ္လပ္ သြားတတ္ျခင္းမ်ားပင္ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီေျခာက္မ်ဳိးဟာ သမာဓိလြန္ကဲ ဉာဏ္အားနည္းရာမွ ျဖစ္တဲ့ မသိျပတ္မ်ဳိးခ်ည္းဘဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
မဂ္အစစ္ကား …
မဂ္ က်တာ နဲ ့ တစ္ျပိဳင္နက္ ထပ္ခ်ပ္မကြာ "ဖိုလ္" လို ့ေခၚတဲ့ ကိေလသာ ေသဆံုးသြားမႈ ရဲ ့အက်ဳိးထူးခံ ရလာဒ္အျဖစ္ အေအးဓာတ္ အၿငိမ္းဓာတ္ႀကီး ေပၚေပါက္ခံစားရျခင္းပင္ ျဖစ္၏ ။ "ဖိုလ္ ႏွင့္ မဂ္" တစ္ဆက္တည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
မဂ္အတုတို႕ကား …
မလစ္လပ္ခင္ ကတည္းက ေအးလည္းေအး၊ေမွးလည္းေမွး အျဖစ္ျဖင့္ ဥေပကၡာ ကေပးေသာ သာမန္ အေအး ထိုအခြင့္ေရးၾကားမွ ျပတ္ေတာက္သြားျခင္းမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ျပတ္ေတာက္ၿပီး ေနာက္၌လည္း ထူးထူးျခားျခား ေအးမလာေတာ့ပါဘူး။
တစ္ကယ္ေတာ့"မဂ္" ဆိုတာ သူနဲ ့ဆိုင္ရာ ကိေလသာ ကို သတ္ျဖတ္ခ်လိုက္ျခင္း၊" ဖိုလ္" ဆိုသည္မွာ ရန္ကင္းသျဖင့္ ေအးခ်မ္းျခင္း၊ သို႕ေၾကာင့္ "မဂ္ ႏွင့္ ဖိုလ္" တို႕ဟာအေၾကာင္းခံ နဲ ့ အက်ဳိးဆက္ ခြဲဖ်က္ မရစေကာင္းေသာ အတြဲမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္....
စာေရးသူမိမိရဲ ့သေဘာထားကို ေျပာရရင္... "မဂ္အစစ္" ဟုတ္မဟုတ္ မည္သူ႕ကိုမွ် ေမးၾကည့္စရာ မလိုဘူးလို ့ထင္ပါတယ္။
အတုအစစ္ "ခြဲျခားနည္း" မည္သူ႕ထံမွလည္း နည္းခံေနစရာ လိုမယ္လည္း မထင္ပါဘူး။ "မဂ္မသိ ဖိုလ္ နဲ ့ညိွ " စကားပမာ ခ်ဳပ္ျပတ္မႈသိတဲ့ အသိရဲ ့ေနာက္မွာ အၿငိမ္းဓာတ္ အေအးဓာတ္ႀကီး လိုက္၊ မလိုက္ျဖင့္ ခ်ိန္ကိုက္သိႏိုင္ေၾကာင္း ကိုသာ တင္ျပရင္း ဓမၼဒါနျပဳလိုက္ပါသည္။
( ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး )
•••••••••••••••••••••••
ကိုးကား- မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၏ "ဝိပႆနာ ႐ႈနည္းက်မ္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္" ဒုတိယတြဲ အား ဖတ္႐ႈယင္းစာမ်က္ႏွာ ၄၃ မွ ေကာက္ႏုတ္၍ လည္းေကာင္း၊ (မဟာစည္နာယက၊အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ၊အရွင္ကု႑လာဘိဝံသ-သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီ)"ေသာတာပန္" စာမ်က္ႏွာမွလည္းေကာင္း၊ ေရႊေက်ာင္းကုန္းဆရာေတာ္ (မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္) ဝနဝါသီေဉယ်ဓမၼသာမိေထရ္ ၏ ဓေမၼာဝါဒကထာ မွ ေကာက္ႏႈတ္ ပူေဇာ္ပါသည္။
2 comments:
Tuntunoo
Tuntunoo
Post a Comment