အခန္း( ၁ )
ဇာတိေျမလတ္ ဟု ေခၚေသာ ဗမာျပည္၏ အပူပိုင္းဇုန္ ျဖစ္ေသာ မေကြးစီရင္စု၊ ယခု ေရနံေခ်ာင္း ခ႐ိုင္အတြင္း ပ်ဥ္းမနား၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ရထားလမ္း တစ္၀က္ခန္႔ တြင္ အပူပိုင္း ဇုန္ကုန္းေျမျပင္မ်ား ျဖစ္ေသာ ႏွမ္း၊ပဲႏွင့္ ၎ဆီမ်ား ထြက္၍ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္ အေတာ္ တြင္က်ယ္ေသာ ၿမိဳ႕ကေလး တစ္ၿမိဳ႕ ရွိေလသည္။ မီးရထား ဘူတာ႐ံု အနီးအနားတြင္ မီးရထား ဘက္မွ ေဆာက္ထားေသာ အိမ္တန္းလ်ားမ်ားႏွင့္ ပြဲစားကုန္သည္ ဆိုင္မ်ား အနည္းငယ္ ရွိေလသည္။ ဘူတာ၏ ၀ဲယာ ပတ္လည္ တုိ႔တြင္ ေျမပဲ ႏွမ္းခင္း တို႔ရွိေလသည္။ ထုိယာခင္းမ်ားမွ ေက်ာ္လြန္၍ အေရွ႕စူးစူးသို႔ ၾကည့္လွ်င္ ေရးေရး ထင္ေသာ ေတာင္တန္းမ်ားကို ေနာက္က ခံကာ ေတာရေက်ာင္းႏွင့္ ကမၼ႒ာန္း ထုိင္သူတို႔၏ ဂူလိုဏ္မ်ားကို ေတြ႕ႏုိင္ေပသည္။ ထုိဂူ၏ အေနာက္ေျမာက္ ယြန္း ကိုက္ေလးရာခန္႔ ေပၚ၌ “ခေပါင္းကုန္း”(သို႔မဟုတ္) န-က်ားကူး ေခၚေသာ အိမ္ေျခတစ္ရာ ခန္႔ရွိ ရြာကေလး ရွိေလသည္။
ယင္းေခ်ာင္း ဟု ေခၚေသာ သဲေခ်ာင္းႀကီး၏ တစ္ဖက္ကမ္း (အေနာက္ ဘက္ကမ္း) ၌ကား ယာခင္း၊ လယ္ကြင္းျပင္ မ်ားႏွင့္ ဥယ်ာဥ္ အခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ရေပသည္။ ထုိမွ လြန္လွ်င္ ေတာင္ကုန္း က်က် ေနရာတြင္ အေရွ႕ဘက္မွ တာေျမာင္း ခံထားေသာ အိမ္ေျခ (၂၀၀) ခန္႔ရွိ ရြာ တစ္ရြာ ရွိေလသည္။ ရြာ၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ ကပ္လ်က္ (ေရွး လူႀကီးမ်ား ေျပာသလို) ေလာကဓာတ္ ျမန္မာ အထက္တန္း သင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း ရွိေလသည္။ ထိုမွ ယာတစ္ခင္း အလြန္တြင္ (၅)ရက္ တစ္ေစ်းဖြင့္ရာ ေစ်းပိုင္း ရွိေလသည္။ ထုိမွလြန္လွ်င္ ပုလိပ္ ဂါတ္တန္းလ်ား မ်ား ရွိေလသည္။ ထုိအနီးတြင္ စာတိုက္ ရွိေလသည္။ ထို စာတိုက္ကို အေနာက္ေျမာက္ ေစာင္းေစာင္း မလွမ္းမကမ္း တြင္ အိမ္ေျခ (၁၅၀)ခန္႔ ရြာတစ္ရြာ ရွိျပန္ေလသည္။
စာတိုက္ႏွင့္ ေရွ႕တည့္တည့္ ေပတစ္ရာ ႏွင့္ ေျမတလင္း ေျပာင္ေျပာင္ ကို ေက်ာ္လြန္၍ ကိုက္ (၁၀၀) ခန္႔ အကြာတြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းႏွင့္ ကပ္၍ ၿမိဳ႕အုပ္ ရွိသည္။ ထိုဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ႏွင့္ဆက္၍ ေထာင့္မွန္ (Right angle) က်ကာ (၁၅) ေပ ခန္႔ျမင့္ေသာ အုတ္တံတိုင္းႀကီး ေလးဖက္ ေလးတန္ ၿခံရံလ်က္ ေစတီငယ္မ်ား အလယ္တြင္ ေရႊေရာင္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ ေနေသာ ေစတီေတာ္ႀကီး တစ္ဆူႏွင့္ သပ္ရပ္ခမ္းနားေသာ ဇရပ္၊ တန္ေဆာင္း၊ ေက်ာက္ကုန္းမ်ား ရွိေလသည္။ ထုိမွ ေျမာက္ဘက္ မလွမ္းမကမ္း တြင္ကား အိမ္ေျခ (၁၀၀) ေက်ာ္ ရြာတစ္ရြာ ရွိျပန္ေလသည္။ ထုိရြာမ်ား အနက္ ရြာႀကီး သဖြယ္ အိမ္ေပါင္း အမ်ားဆံုး ႏွင့္ ဆိုင္ကႏၷား အေတာ္အတန္ ရွိ၍ စာေရး၊ စာခ်ီ၊ ၿမိဳ႕အုပ္၊ ေရွ႕ေန၊ ကုန္သည္မ်ား ေနၾကေသာ ရြာကား ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္ သဲေခ်ာင္းႀကီး အေနာက္ဘက္ ကမ္း ေတာင္ကုန္း ေပၚတြင္ တည္လ်က္ ရွိေသာ ရြာပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ထုိရြာကို နတ္ေမာက္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ရြာ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေခၚၾကေလသည္။ ထုိရြာကိုသမိုင္းစာ အရကား ပီဠိယကၡမင္း တည္ေထာင္ သြားသည္ဟု ဆိုေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေဘး မွတ္တမ္း အရကား ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာမင္းေစာ အခ်ိန္အခါ ေလာက္ တြင္ ထုိရြာကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္ ဟု မွတ္သား ဖူးသည္။ ထုိရြာ၏ ေျမာက္ဘက္စြန္း၌ တစ္ရြာလံုးရွိ အိမ္၀ိုင္းမ်ား အနက္အက်ယ္ဆံုး အိမ္၀ိုင္းႀကီး ထဲတြင္ ဧရာမ အိမ္ႀကီး ရွိေလသည္။ မူလက ဆင္တစ္ရပ္ခန္႔ ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ျမင့္၍ အေဆာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း ထုိအခါက အေတာင္ (၈) ေတာင္ ခန္႔မွ်သာ ရွိေတာ့သည္။ အိမ္အျမင့္မွာ လည္း (၃) ေပခြဲခန္႔သာ ရွိေတာ့သည္။ ထုိအိမ္ႀကီးကား ေရွးျမန္မာမင္း လက္ထက္က နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕သူႀကီး အိမ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ယခုကား အိမ္ မရွိေတာ့ၿပီ။ ထိုအိမ္ေနာက္ ေဖးေဆာင္ငယ္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္အား ဖြားျမင္ ခဲ့ေလသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမြးဖြားစဥ္ အခါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ နတ္ေမာက္သို႔ မီးရထားလမ္း မေပါက္ေသး။ သို႔ေသာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကား ထားၿပီးျဖစ္ ေလသည္။ ယခုအခါ ကဲ့သို႔ အနည္းငယ္မွ် ၿမိဳ႕ မဆန္ဘဲ ေတာရြာစုႀကီး တစ္ရြာမွ်သာ ျဖစ္ေလသည္။ နံနက္ ညေနခင္းမ်ားတြင္ ခေလာက္သံ တေဒါင္ေဒါင္၊ ေန႔လယ္ ေန႔ခင္းမ်ား တြင္ ရက္ကန္းသံ တႁခြင္ႁခြင္ ႏွင့္ ၾကားရတုန္းပင္ ရွိေလသည္။
အခ်ိန္ကား (၁၉၁၅) ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ျဖစ္၍ ပထမ ကမၻာစစ္ႀကီး၏ ဒုတိယႏွစ္ထဲ တြင္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုအခ်ိန္ ထိုအခါကား ဂ်ာမနီသည္ ေရငုတ္သေဘၤာမ်ား ျဖင့္ ၿဗိတိသွ်ေရတပ္တို႔အား အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေပးေနသည့္ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္ေလသည္။ အေနာက္ စစ္မ်က္ႏွာျပင္ဟု ေခၚေသာျပင္သစ္ႏွင့္ ဂ်ာမနီတို႔ စစ္ခင္းရာ မ်က္ႏွာ၌ကား ပထမအႀကိမ္ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ား မွာ မၿပီးမဆံုးႏိုင္ေသာ ေသာင္မတင္ ေရမက် ေရွ႕မတိုးေနာက္မဆုတ္ အေျခအေနပင္ ရွိေလသည္။ အေရွ႕မ်က္ႏွာျပင္ ဟုေခၚေသာ ႐ုရွားစစ္ခင္းရာ မ်က္ႏွာမွာကား မဆူးရိရာႏွင့္ ၀ါဇနစ္ဇူ စစ္ပြဲႀကီးမ်ား ျဖစ္ပြားလ်က္ ရွိၾကေလသည္။
ထုိႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၃) ရက္၊ (၁၂၇၆) ခု၊ တေပါင္းလဆန္း (၁) ရက္၊ စေနေန႔ နံနက္ လင္းအားႀကီး အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ လူ႕ျပည္သို႔ ပထမဆံုး ေရာက္ရွိ လာခဲ့ရေပသည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၃) ရက္ေန႔ ကား နာမည္ေက်ာ္ နကၡတ္ေဗဒင္ ဆရာႀကီး ကီ႐ို၏ ေျပာၾကားခ်က္ အရ ဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ၏ အစိုးရထီးနန္း တို႔ကို ၿဖိဳဖ်က္ႏိုင္စြမ္းေသာ သူမ်ားကို ေမြးဖြားတတ္ေသာ ဇာတာ ဟု ေဟာထား ေလသည္။ ထုိေန႔တြင္ ေမြးဖြားေသာ ကၽြန္ေတာ္မွာ သူပုန္ေလာင္းကေလး ျဖစ္သည္ကို ထုိအခါက မည္သူမွ် ထူးထူးျခားျခား ထည့္သြင္း စဥ္းစားျခင္း မျပဳခဲ့ၾကေခ်။
ကၽြန္ေတာ္ ေမြးဖြားသည္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္၏ ဇာတာအမည္မွာ (ထိန္လင္း) ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အထက္ အစ္ကို ကိုေအာင္သန္း ႏွင့္ နာမည္လိုက္ေအာင္ ေအာင္ဆန္း ဟု ေခၚတြင္ ခဲ့ေလသည္။ ေမြးဖြားစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ မထူးဆန္းလွ ေသာ္လည္း ထိုင္ႏုိင္ ထႏုိင္ေသာ ကေလးဘ၀မွ စ၍ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထူးျခားခဲ့သည္။ ဂြက်ခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမေျပာတတ္ ရကား။ လူႀကီးမိဘမ်ားမွာ ဆြံ႕အ၍ပင္ ေနသလားဟု စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾက ခဲ့ေလသည္ ဟု သိရေလသည္။ အနာအဖ်ား ထူသည္။ အစားၾကဴး သည္။ အမဲ သား၊ငါးကို အလြန္ ႀကိဳက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ မိခင္ ေစ်းသြားရာ ရံဖန္ရံခါ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်ီ၍ သြားေလသည္။ တစ္ခါေသာ္ အမဲသားစိမ္းကို အတင္းလု၍ စားမည္ျပဳသည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ မိခင္က ျပန္၍ ေျပာျပသျဖင့္ သိရေပသည္။ လူ႐ိုင္း ဘ၀က ကၽြန္ေတာ္လာသလား မသိ။ ယေန႔အထိ လူ႐ိုင္းသေဘာမ်ဳိး ေနခ်င္သည့္ စိတ္ထားမ်ား ရွိသည္။ ရံဖန္ရံခါ လူယဥ္ေက်းမ်ား ႏွင့္ အသားမက် ခဲ့ေခ်။ မ်က္စိေနာက္ ျမင္ျပင္းကပ္ လာသည္။ ထုိအခါ လူယဥ္ေက်းမ်ား ႏွင့္ ငါလူ႐ိုင္းဟု ဇာတိ ခြဲပစ္ခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား ရွိသည္။
အပုိင္း (၂) အား ဆက္လက္ တင္ျပေပးသြားပါမည္။
မွတ္ခ်က္ - စာဖတ္သူမ်ား အဆင္ေျပေစေရးအတြက္ အပုိင္း (၇) ပုိင္းခြဲ၍ တင္ျပေပးသြား ပါမည္။ ေနာက္ၿပီး PDF ျဖင့္လည္း ရယူႏုိင္ရန္ ေဆာင္ရြက္ ေပးသြားပါမည္။
Ref: https://www.facebook.com/royalheromedia
0 comments:
Post a Comment