ႏွပ္ေခ်းထူ ။ ။ ေနေရာင္ျခည္ဟာ တန္ဖိုးရွိမွန္း
အခုလိုရက္မ်ိဳးမွ သိရေတာ့တယ္။ ေလး ငါးရက္ မိုးေစြေနလို႔
အိမ္ထဲမွာ ကုပ္ေနရတာ လူေတာင္ ခ်ည့္နဲ႔ခ်င္သြားတယ္။
ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း။ ။ ငါကေတာ့ အျပင္ထြက္ မကစားရရင္ ပ်င္းလို႔ေသေတာ့မယ္။ အိမ္မွာ ဗီဒီယိုစက္မရွိ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ဂိမ္းလည္းမရွိ။ ကစားစရာေကာင္း မရွိ။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ ညည္းညဴမေနနဲ႔။ အဲဒါေတြ မရွိတာကိုက တို႔တစ္ေတြ ကံေကာင္းေနတာ။
ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း။ ။ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ယိုယိုရယ္။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းပဲတဲ့။
တို႔မွာ ဒါေတြ မရွိေတာ့
အျပင္ထြက္ ေဆာ့ေနရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေနေရာင္ျခည္ရတယ္။ ေလေကာင္းေလသန့္
ရတယ္။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ရတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းေက်ာင္းနိုင္စြမ္း
ရတယ္။ လြတ္လပ္မႈ ရတယ္။ စိတ္ေရာ ကိုယ္ေရာ ဖြံ႕ၿဖိုးတိုးတက္မႈ ရတယ္။
ႏွပ္ေခ်းထူ ။ ။ တယ္ဆိုတဲ့ စာပါလား။ မင္းဘယ္တုန္းက တိတ္တိတ္ေလး ပညာရွိ ျဖစ္သြားတာလား။ တို႔လည္းမသိလိုက္ပါလား။ အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ ဦးမွေပါ့။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ ငါေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ပညာရွင္ေတြ၊
ကေလးပညာရွင္ေတြ၊ လူ ၃၀၀ ေလာက္ စုထုတ္ထားတဲ့ စစ္တမ္းတစ္ေစာင္ထဲမွာ ပါတယ္။
ဦးေဆာင္တဲ့သူက စာေရးဆရာမ စူးပါးမား တဲ့။ သူက နာမည္ေက်ာ္ “အဆိပ္သင့္ ကေလးဘဝ”
စာအုပ္ေရးခဲ့သူ။
ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း။ ။ သူ႔စာအုပ္က ဟယ္ရီေပၚတာလို ဖတ္ေကာင္းလို႔လား။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ သူ႔စာအုပ္က ဝတၳဳစာအုပ္ မဟုတ္ဘူးကြ။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကေလးေတြ အိမ္ျပင္ထြက္ ကစားခြင့္မရေတာ့လို႔ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ
ခ်ိဳ႕ယြင္းၿပီး အနာဂတ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ထိခိုက္မယ့္အေၾကာင္း ေရးထားတာ။
ႏွပ္ေခ်းထူ ။ ။ ကေလးေတြက ဘာျဖစ္လို႔ အိမ္ျပင္ထြက္ မကစားၾကတာလဲ။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ သူတင္ျပထားတာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ။
ကြန္ပ်ဴတာ ဂိမ္းေတြ၊ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာနဲ႔ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ ကေလးကစားစရာေတြ၊
ရုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ အိမ္ထဲမွာ
အခ်ိန္ကုန္ေနတာလည္းပါတယ္။ ေက်ာင္းစာေတြ မ်ားလို႔ ဖိစီးခံေနရတာလည္း ပါတယ္။
မိဘေတြက အိမ္ျပင္ထြက္ခြင့္ မေပးတာလည္း ပါတယ္။
ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း။ ။ ဘာေၾကာင့္ ထြက္ခြင့္မေပးတာလဲ။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ ကေလးေတြအတြက္ အႏၱရာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး
ရွိလို႔ေပါ့။ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ ထူထပ္တယ္။ ကေလးျပန္ေပးဆြဲမႈေတြ၊ ကေလး
လူကုန္ကူးမႈေတြ ရွိတယ္။ ယူနီဆက္အဖြဲ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစစ္တမ္း အရဆိုရင္
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီးတဲ့ ႏိုင္ငံ ၂၁ ႏိုင္ငံမွာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံက ကေလးေတြက
စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈ အနည္းဆံုးတဲ့။
ႏွပ္ေခ်းထူ ။ ။ ဒါဆို တို႔ကံေကာင္းတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့
ကေလးနဲ႔ ေျမတလင္းဆိုတာ ခြဲလို႔မရတဲ့ အရာေတြကြ။ တို႔ ဒီလို
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆာ့ခ်င္းတိုင္း ေဆာ့လို႔ရတာ ကုသိုလ္ထူးလို႔ေပါ့ေနာ္။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ မွန္တာေပါ့ကြာ။ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ
က်န္းမာႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကမၻာေပၚမွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြလည္း
အမ်ားၾကီးကြ။ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီး ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ကေလးေတြ ခုနကလို
“အဆိပ္သင့္ေနတဲ့ ပန္းကေလး” ေတြ ျဖစ္ေနသလို၊ မဖြ႔ံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ အာရွ၊ အာဖရိက
နဲ႔ လက္တင္ အေမရိက က ကေလးေတြက်ေတာ့လည္း ေကာင္းေကာင္း မစားရ၊ မေနရ၊
က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ မခံရ၊ ပညာမသင္ရနဲ႔ ေရငတ္တဲ့
ပန္းကေလးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။
ႏွပ္ေခ်းထူ ။ ။ ဟုတ္တယ္။ ငါ ဂ်ာနယ္ထဲမွ ဖတ္လိုက္ရတယ္။
အီရတ္လို အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈေတြ မျပတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံက ကေလးငယ္ေတြဟာ
က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူအႈေရး အဘက္ဘက္မွာ ခ်ိဳ႕ယြင္းလို႔ အကူအညီး ေပးဖို႔
လိုအပ္ေနတယ္လို႔ ယူနီဆက္က သတိေပးေနတာ ၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲဒီက ကေလးငယ္ေတြကို
ကူညီဖို႔ ၆ လ အတြက္ ေဒၚလာ ၄၂ သန္း လိုတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ပံုေငြ ထည့္ဖို႔
လံႈ႕ေဆာ္ေနရတာ။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ အဲဒါထက္ ဆိုးတာရွိေသးတယ္။ အယ္လ္ေကဒါလို
အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြက ကေလးေတြကို စည္းရံုး သိမ္းသြင္းၿပီး အသံုးခ်ဖို႔
ႀကိဳးစားေနတာပဲ။ သူတို႔က အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးေတြကို လက္သပ္ေမြးၿပီး
ဇာတ္သြင္း ပ်ိဳးေထာင္ေနတာ၊ ကေလးေတြကို သက္သက္ဓားစားခံ လုပ္ေနတာပဲကြ။
ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း။ ။ ေနဦး ေလာေလာဆယ္ နာဂစ္ေၾကာင့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚဘက္မွာ ဒုကၡေရာက္သြားတဲ့ ကေလးေတြ မနည္းလွဘူးဆို။
ႏွပ္ေခ်းထူ ။ ။ ဟုတ္တယ္ေဟ့၊
မိဘမဲ့ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ခုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ
အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ေစတနာရွႈင္ေတြက အစစအရာရာ ကူညီေနၾကပါၿပီ။
သူတို႔က ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို ဆက္ၿပီး ပညာ ဆည္းပူးႏိုင္ေအာင္ အထိေပါ့။
ႏွပ္ေခ်းယို ။ ။ ေကာင္းပါတယ္။ တို႔ေတြက ေက်ာင္းတက္သလို၊ သူတို႔ေတြသာမက ကေလးတိုင္း ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ေစခ်င္တယ္။
ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း။ ။ မင္းေျပာသလိုဆို “ပန္းကေလးမ်ား ေတးဆိုခ်င္ေပါ့”။
သစၥာနီ
Ecovision ၂၅ ဇြန္၊ ၂၀၀၈
