တစ္ေန႔သ၌ အရက္ဆိုင္အတြင္းသို႔ ညစ္စုတ္စုတ္လူတစ္ေယာက္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနပုံျဖင့္ ေရာက္ရွိလာၿပီး
ေကာင္တာတြင္ အရက္ေရာင္းေနသူကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာလိုက္သည္။
“ငါတို့တိုင္းျပည္ ဘာလုိ့မ်ားတုိးတက္မႈ ၾကာေနတာလဲ၊ မင္းသိလား………”
စဥ္းစားၾကည့္စမ္း။ တိုင္းျပည္ထဲမွာ လူဦးေရ ၅၆ သန္းေက်ာ္ရွိတယ္။
၉ သန္းေက်ာ္က လူအိုေတြ။ သန္း ၃၀ ေက်ာ္က အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ႏို႔စို႔ကေလးေတြ၊ ၅ သန္းက အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြ၊
၉သန္းက Engineer နဲ႕ IT ပညာရွင္ေတြ…ဒါေပမဲ႕….ႏိုင္ငံထဲမွာ အလုပ္မလုပ္ၾကဘူး… ျပည္ပေရာက္ေနၾကတယ္။
၁ သန္းက ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူေတြ…. .ၿပီးေတာ့ စစ္သားက ၁ သန္းနီးပါး ရွိတယ္။
ဆိုေတာ့ကာ စုစုေပါင္း ၅၅ သန္းရွိသြားၿပီ။ ဒီထဲမွာမွ ေနာက္ထပ္ အလုပ္လက္မဲ့ေတြက ၅ သိန္းေက်ာ္ ရွိတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္အသီးသီးမွာ ေထာင္က်ခံေနရသူေတြက ၄ သိန္းေက်ာ္တယ္။ ဒီေတာ့ တစ္သိန္း က်န္တယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ မသန္မစြမ္းေတြက၃ ေသာင္း၊ ေဆးရံုတက္ေနရတာက ေျခာက္ေသာင္း ကိုးေထာင္ကိုးရာ့ကိုးဆယ္ရွစ္ေယာက္ရွိျပန္တယ္။
ဆိုေတာ့ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္မင္းက အရက္ဆိုင္မွာ ပက္ခ်င္နဲ႔ေရာင္းေနသူဆိုေတာ့ အျပင္ထြက္
အလုပ္လုပ္စရာ မလိုဘူး။ အျပင္မွာ တုံးတိုက္တုိက္ က်ားကိုက္ကိုက္ အလုပ္ကိုအသည္းအသန္လုပ္ေနရတာ
ငါတစ္ေယာက္ထဲရွိတာေလ။ ဒီေတာ့ ငါ့ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ဘီယာတစ္လုံးေလာက္ ဖရီးတိုက္စမ္းကြာ…..
ေရးသားသူ – ရဲစတိုင္း
ဓာတ္ပုံ-www.google.com
The Myanma Age
0 comments:
Post a Comment