ေခြးဆို ကၽြန္ေတာ္မုန္းသည္။ ေခြးမွန္ သမွ် မည္သည့္ေခြးမဆို ကၽြန္ေတာ္မုန္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေခြးေတြကို အလကားေနရင္း မုန္းေနျခင္း မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေခြးကိုမုန္းစရာ အေၾကာင္းကလည္း ရွိေနသည္ကိုး..။ ကၽြန္ေတာ့္ သမီးေလး ၂ ႏွစ္အရြယ္တုန္းက ေခြးတစ္ေကာင္ ကိုက္တာ ခံခဲ့ရဖူးၿပီး ေသရာပါမည့္ အမာရြတ္သည္ သမီးေလးရဲ႕ ပါးေပၚတြင္ စြဲထင္က်န္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ကတည္းက သမီးေလးမ်က္ႏွာေပၚက အမာရြတ္ျမင္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္၏ ေခြးအေပၚ အမုန္းတရားတို႕သည္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ တျဖည္းျဖည္း ၾကီးထြားလာခဲ့ေတာ့သည္။
"အိမ္ထဲကို ဘယ္ေခြးမွ မ၀င္ေစနဲ႕…၊ ေအး…၀င္လာရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ အရွင္ျပန္မထြက္ေစနဲ႕.…" ဒါ အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ တစ္ခ်က္လြတ္ အမိန္႕ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခဏ ေျပာေနက် စကားလည္း ျဖစ္သည္။
တစ္ရက္….. ျခံထဲကို ဘယ္ကေခြးတစ္ေကာင္မွန္း မသိ… မ်က္စိလည္ လမ္းမွားၿပီး ၀င္ေရာက္လာသည္။ ေခြးမွာ ပိုင္ရွင္ရွိတဲ့ေခြးျဖစ္ၿပီး လည္ပတ္ေလး တစ္ခု ဆြဲထားၿပီး ေခြးအမ်ိဳးအစားမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းျပီး ေစ်းၾကီးၾကီး ေပး၀ယ္ရမယ့္ ေခြးမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ျခံေစာင့္က ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းသိထားေတာ့ အလန္႕တၾကားေျပးၿပီး ေခြးကို ျခံထဲကေမာင္း ထုတ္ဖို႕ျပင္လိုက္သည္။
"ဦးေမာင္…၊ အဲ့ဒီေခြးကို မေမာင္းနဲ႕…"
"ဗ်ာ….ဆရာ…"
"အဲ့ဒီေခြးကို မေမာင္းနဲ႕… ျခံတံခါးကို အသာေလး ပိတ္လိုက္စမ္း…ရာရာစစ ဒီေခြးက ျခံထဲထိကို ၀င္လာတာ ဆိုေတာ့…."
ျခံေစာင့္က ေခြးအလြန္ မုန္းတတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားမလည္ႏိုင္တဲ့အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္ၿပီး ျခံတံခါးကို ပိတ္လုိက္သည္။
"ဦးေမာင္..၊ အဲ့ဒီေခြးကို ဖမ္းစမ္းပါ…"
ေခြးမွာ လူနဲ႕ယဥ္ပါးသည့္ေခြးျဖစ္သည့္အတြက္ ဦးေမာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ မဖမ္းလုိက္ရ…၊ အလြယ္တကူပင္ ေပြ႕ခ်ီလာသည္။
"ခင္ဗ်ား…. အဲ့ဒီေခြးကို ဆာလာအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္…"
"ဗ်ာ… ဆရာ…."
"ဆာလာအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနတယ္ေလ…"
"မလုပ္ပါနဲ႕ ဆရာရယ္… သနားပါတယ္….ဒီေခြးမွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိ…"
"ဦးေမာင္… ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ျခံေစာင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွာဖို႕က လြယ္တယ္ေနာ္…."
ဦးေမာင္ ဘာဆိုလိုတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားဟန္တူသည္။ မ်က္ႏွာမေကာင္းစြာနဲ႕ပဲ ေခြးကို ဆာလာအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ေခြးမွာ သူ႕ကို ဒုကၡေပးေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိတာနဲ႕ ရုန္းကန္ၿပီး ဆူညံစြာ ေအာ္ဟစ္ေနေတာ့သည္။
"အပင္တစ္ပင္မွာ ဆာလာအိတ္ကို ၾကိဳးနဲ႕ တြဲေလာင္းခ်ည္လိုက္…"
ဦးေမာင္ ဘာမွ ျပန္ျပီး ေစာဒက မတက္ရဲေတာ့..။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္အေၾကာင္း သူသိသည္ေလ…။ ကၽြန္ေတာ္ စတိုခန္းထဲ၀င္ၿပီး သစ္သားတုတ္ေကာင္းေကာင္း တစ္ေခ်ာင္းရွာလိုက္သည္။ စတိုထဲမွာ သစ္သားတုတ္ ရွာေနရင္း သမီးေလး ၁ ႏွစ္ သမီး အရြယ္တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အျပစ္ကင္းလုိက္တဲ့ မ်က္ႏွာေလး…။ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာေလး..။ အခုေတာ့…အခုေတာ့… ေတြးရင္း ေတြးရင္း ေဒါသေတြ အလိပ္လိုက္တက္လာသည္။ ေဟာ..ေတြ႕ၿပီ.. သစ္သားတုတ္… ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့…ေခြးဆိုတဲ့ အေကာင္ရယ္….။
ကၽြန္ေတာ္ တုတ္ဆြဲၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဦးေမာင္ကို မေတြ႕ရေတာ့..။ ေကာင္းသည္။ မၾကည့္ရဲလို႕ တစ္ေနရာကို ထြက္သြားသည္ထင္သည္။ ဒင္းတို႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္နားလည္ပါ့မလဲ..။ ကၽြန္ေတာ့္လို မွ မခံစားဖူးတာကိုး….။
ကၽြန္ေတာ္ ေခြးကို ဆြဲထားရာ ဆာလာအိတ္ဆီကို သြားလုိက္သည္။ ေခြးက ေဟာင္ရတာ ေမာလို႕လား မသိ..။ ျငိမ္ေနသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ေခြးကိုက္ ဒဏ္ရာ အမာရြတ္နဲ႕ သမီးေလးမ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္လာသည္။ ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ လက္ထဲက ဒုတ္နဲ႕ ဆာလာအိတ္ကို အားကုန္လႊဲရိုက္ပစ္လုိက္သည္…။
"ကိန္…ကိန္….ကိန္…ကိန္…."
တစ္ခ်က္…၊ ႏွစ္ခ်က္….၊ သံုးခ်က္… ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ ရွိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ရိုက္မိေနသည္ မသိ…။ ဆာလာအိတ္ထဲက အသံလည္းတိတ္သြားၿပီး ေသြးေတြကလည္း တစ္စက္စက္နဲ႕ ေအာက္ကို က်ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္သည္။ "မွတ္မိလား… ငါ့သမီးကို ကိုက္ခ်င္တဲ့ေခြးေတြ…."
ထိုစဥ္…
" အိမ္ရွင္တို႕…အိမ္ရွင္တို႕…"
ျခံတံခါးအျပင္ကေန လွမ္းေခၚသံၾကားရသည္။
"ဘာကိစၥရွိလို႕ပါလဲ…"
"အိမ္ကေခြးေလး ထြက္သြားလို႕… အဲ့ဒါ ဒီဘက္အိမ္ထဲမ်ား ေရာက္လာ လားမသိဘူး.."
ေၾသာ္… ေခြးပိုင္ရွင္ေတြကိုး… ကၽြန္ေတာ္ ေပၚတင္ပဲ ညာလိုက္သည္။
"ဘယ္ေခြးမွ မလာပါဘူးဗ်ာ…ဒီျခံထဲကို…"
"ခုနက..ဒီျခံထဲက ေခြးေအာ္သံလိုလို…ၾကားလိုက္သလားလို႕…"
"ဒီမယ္… က်ဳပ္က မလာဘူးဆို မလာဘူးေပါ့ဗ်… ဘာလဲ မယံုလုိ႕လား…"
"ေၾသာ္..အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး..မလာဘူးဆိုလည္း ၿပီးတာပါပဲေလ… ျပန္လိုက္ပါအံုးမယ္…"
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္သြက္သြက္ပဲ ျခံထဲျပန္လာခဲ့ၿပီး သစ္ပင္ကဆာလာအိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေအာက္ကို က်ေနတဲ့ ေသြးစက္ေတြကို ေျမေတြနဲ႕ အုပ္ျပီး ဖုံးလုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္အမဲ တစ္ခုထဲကို ေခြးေသထည့္ထားတဲ့ ဆာလာအိတ္ ထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္အမဲကို ဆြဲၿပီး လမ္းထိပ္ အမႈိက္ပံုမွာ သြားပစ္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္လာခဲ့သည္။
ေခြးတစ္ေကာင္ကို ဒီလိုသတ္လိုက္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ကို ေပါ့သြားသည္။ သမီးေလး အတြက္ ျပန္ျပီး လက္စားေခ်ေပးလိုက္ႏိုင္သလိုကို ခံစားရသည္။ မွတ္ထား…၊ ဒါေတာင္ ပထမဦးဆံုး အေကာင္ပဲရွိ ေသးတယ္..။ ေနာက္လဲ ၾကံဳရင္ ၾကံဳသလို ေခြးေတြကို ပညာေပး ရမယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေတာရင္းနဲ႕ပဲ… လမ္းတစ္ဖက္မွာ ရွိတဲ့ အမႈိက္ပံုကို ျဖတ္ကူးလိုက္သည္။
"ေဟ့လူ… ကား… ကား…."
"ဒံုး……"
ဒါ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးအသံျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကားတိုက္ခံလိုက္ရသည္ဟု ထင္မိသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာနာက်င္မႈမွ မခံစားရ…။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္သလိုပါပဲလား…။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေနရတာေတာ့ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္…၊ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေလာက…၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေရာက္ ေနတာလဲ….၊ ေဆးရံုထဲမွာလား…၊ အိမ္မွာလား…၊ ဒါမွ မဟုတ္…မဟုတ္မွလြဲေရာ.. ကၽြန္ေတာ္ ေသဆံုးသြား တာလား…အို… ကၽြန္ေတာ္ မေသခ်င္ေသးဘူး…၊ မေသပါရေစနဲ႕အံုး.… ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမစဥ္းစား ႏုိင္ေသးခင္….နားထဲကို အသံ တစ္ခုၾကားလိုက္ရသည္…။
"ဟာ…. မိက်န္ ၾကီးကေတာ့…ေမြးျပန္ပေဟ့…၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေလးေကာင္ေတာင္ဟ…"
ဟင္…. ကၽြန္ေတာ္…အားယူၿပီး… မ်က္လံုးကို ၾကိဳးစားဖြင့္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ရသည္က… ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ေခြးမၾကီး တစ္ေကာင္ဆီကေနႏို႕လုစို႕ေနၾကေသာ ေခြးေပါက္ေလးေတြ…၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ၀ိုင္းအံု ၾကည့္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္….၊ ဟာ…..၊ သြားၿပီ….၊ ကၽြန္ေတာ္….. ကၽြန္ေတာ္….၊ ေခြးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနပါေပါ့လား….။
ကၽြန္ေတာ္သည္ လမ္းေဘးက ေခြးမၾကီးတစ္ေကာင္၏ ဗိုက္ထဲတြင္ ေခြးတစ္ေကာင္အျဖစ္ ျပန္လည္ ေမြးဖြားခဲ့ရျပီျဖစ္သည္။ ေသျခင္းတရားကို တစ္ခဏတြင္းရင္ဆိုင္လုိက္ရျပီး မ်က္စိတစ္မွိတ္ လ်က္တစ္ျပက္အတြင္းမွာပင္ ျဖစ္ပ်က္လာေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကား ယံုႏိုင္ဖြယ္ပင္မရွိ..။ ေနာင္ဘ၀ဆိုတာ ယခင္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္တိုင္မယံုခဲ့သလို ဘာသာတရား ကိုင္းရႈိင္းသူမဟုတ္ပဲ ဘာသာမဲ့ တစ္ဦးသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ အရင္လူ႕ဘ၀က ျပဳခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္ ဒီဘ၀မွာ တိရစၦာန္ဘ၀နဲ႕ ၀ဠ္ေၾကြးေတြ ျပန္ဆပ္ရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ..။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူ ေမြးတဲ့အျခား ေခြးေပါက္ေလး သံုးေကာင္ကို ေခြးခ်စ္တတ္သူမ်ားက လာေခၚျပီး ေမြးလုိက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေမြးခ်င္ၾကျခင္း အေၾကာင္းရင္းက ကၽြန္ေတာ္၏ ေနာက္ညာဘက္ ေျခေထာက္မွာ ေမြးကတည္းက ေသေနျပီး လမ္းသြားလွ်င္ တရြတ္ဆြဲေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပလိမ့္ မည္။ ဒါေၾကာင့္ မိခင္ ေခြးမၾကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္သာလွ်င္ လမ္းေပၚမွာ ဆက္လက္ ဘ၀ကို ရွင္သန္ ျဖတ္သန္း ရုန္းကန္ရေပေတာ့မည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေနလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိ…။ ေစ်းတစ္ခုအနားမွာ ဆိုတာ ေတာ့ သိသည္။ နံနက္ဆိုရင္ ေစ်းအတြင္းမွ စားေသာက္လုိ႕ရသမွ်ကို ရွာေဖြ စားေသာက္ၾကရသည္။ ေစ်းအနီးအနားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အစားအေသာက္ မရွားေပမယ့္လည္း လူေတြရဲ႕ အျငဴအစူ ဆူပူ ၾကိမ္းေမာင္းျခင္းကိုေတာ့ မၾကာခဏခံရသည္။ ဒီလိုနဲ႕ ေနလာရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးမွန္း မသိ ကုန္ဆံုးခဲ့သည္။ တစ္ဦးတည္းအေဖာ္ျဖစ္ေသာ မိခင္ေခြးမၾကီးသည္လည္း လမ္းေပၚတြင္ ကားတိုက္မိ သျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ယခုအခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေကာင္တည္းသာလွ်င္ ဒုကၡိတ ေခြးအျဖစ္ လမ္းေပၚမွာ ရွင္သန္ ျဖတ္သန္းလ်က္ရွိေနသည္။ တစ္ေန႕…..
အရင္လုိပဲ ကၽြန္ေတာ္ေနေနက် သစ္ပင္ေအာက္မွာ အိပ္ေနတုန္း ကေလးေတြ ေက်ာင္းဆင္းလို႕ ၀ရုန္း သံုးကား ေျပးလာေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထလိုက္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးေတြက သူတို႕မုန္႕ကို ပစ္ေကၽြး တတ္ၾကသည္။ ကေလးေတြကိုဆီကို အျမီးႏွံ႕ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ကေလးေတြထဲမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္သည္။
ဟင္…. သမီးေလး…။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာေအာင္ ျပန္ၾကည့္သည္။ ဟုတ္သည္။ ပါးမွာ အမာရြတ္ေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္သမီးေလး…။ သမီးေလးေတာင္ ေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္ ေရာက္ေနပါေပါ့လား…။ ၾကည့္စမ္းပါအံုး… ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ…။ ကၽြန္ေတာ္ အားရ ၀မ္းသာ သမီးေလးဆီကို ေျပးသြားမိလိုက္သည္။ ထိုစဥ္..
"ကိန္…ကိန္…."
ဘယ္ကပစ္လိုက္မွန္းမသိတဲ့ အုတ္နီခဲက်ိဳး..။ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို ျပင္းထန္စြာလာမွန္ေသာေၾကာင့္ ေနရာတြင္ပင္ ပစ္လဲက်သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပစ္တဲ့သူက သမီးေလးဆီကို ေလွ်ာက္သြားၿပီး သမီးေလးကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။ သူ႕ေဘးမွာက ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ…
"ေအေပးေခြး…၊ ေသသြားမယ္..၊ ကေလးကို ကိုက္ဖို႕ေျပးလာတာေမေရ…၊ ကိုယ္ျမန္လိုက္လို႕…"
အလို သူက….သူက….၊ သမီးေလးရဲ႕ ပေထြး…၊ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တာေပါ့..၊ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေတာေနစဥ္မွာပင္…သူတို႕ ထြက္သြားၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထၿပီး သမီးေလးေနာက္ကို ေျပးလိုက္သည္။ သမီးေလးက ေၾကာက္လန္႕တၾကား
"ဦးဦး..ဟိုမွာ ေခြးလိုက္လာတယ္…"
"ဟာ…ဒီေခြး…. ကဲကြာ…"
"ဖုန္း…ဖုန္း…" သူ သမီးေလးကို ေအာက္ခ်ၿပီး ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လိမ့္ရိုက္ေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ နာက်င္ လြန္းသျဖင့္ ထြက္ေျပးလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေ၀းေ၀းေရာက္မွ သမီးတို႕ ကားေပၚတက္ၿပီး ထြက္သြားတာကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေၾသာ္…. ေခြးတစ္ေကာင္ျဖစ္ရတာ မလြယ္ပါလားဗ်ာ…။
ကၽြန္ေတာ္ ညေနတိုင္း အပင္ေအာက္ကေန သမီးေက်ာင္းျပန္လာတာကိုေစာင့္ေနမိသည္။ သမီးေလးတို႕က ဒီကိုအခုမွ ေျပာင္းလာတာထင္သည္။ အရင္က မေတြ႕..။ ဒါပဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးေလးနဲ႕ ျပန္ဆံုဆည္းခြင့္ေပးတဲ့ ကံၾကမၼာကို အနည္းငယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အဆိုးထဲကမွ အေကာင္းေပါ့….။
ဒီလုိနဲ႕ တစ္ရက္…သမီးေလး ေျပးေနသည္။ သူ႕ေနာက္မွာက ေခြးတစ္ေကာင္…၊ ဘယ္ကေခြးမွန္းေတာ့ မသိ…၊ အလံုးအထည္ ခႏၶာကိုယ္က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ၾကီးသည္။ သမီးေလးကို အႏၱရာယ္ျပဳဖို႕ ဒီေကာင္ လုိက္ေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အလ်င္အျမန္ေျပးထြက္သြားလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေသေနတဲ့ ေျခေထာက္ တစ္ဖက္ေၾကာင့္ လိုသေလာက္ ခရီးမေပါက္..။ ၾကားထဲကေနျဖတ္ၿပီး အဆိုပါေခြးကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပးကိုက္လိုက္သည္။ ရုတ္တရက္ အကိုက္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ထိုေခြး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လည္ မာန္ဖီၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ကိုက္ခဲေတာ့ သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏိုင္သမွ် ျပန္လည္ ခုခံေပမယ့္ အားကလည္းမမွ် ေျခေထာက္ကလည္းေသ ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုး ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သူျပဳသမွ်ပဲ ခံလုိက္ရေတာ့သည္။ ထုိေခြးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ၾကိဳက္ကိုက္ခဲၿပီး ျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားစြာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေနရပ္သစ္ပင္ေအာက္ကို ေျဖညွင္းစြာ ျပန္လာလိုက္သည္။
ထိုစဥ္ ဆဠမအာရံုအရ ေနာက္ကေန တစ္ေယာက္ေယာက္ ၾကည့္ေနတယ္လို႕ ခံစားမိတာေၾကာင့္ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့… သမီးေလး… သမီးေလး ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္။ သူမ မ်က္၀န္းမွာ သနားတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြနဲ႕…. ကၽြန္ေတာ္ သူမဆီကို ေျပးသြားဖို႕ျပင္လိုက္သည္။ သို႕ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမနဲ႕ ဟိုတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္သည္။ ေက်နပ္ပါတယ္ သမီးရယ္.. သမီးေလးအတြက္ အပ္ေပါက္ ဒဏ္ရာေလာက္ေလးပဲျဖစ္ ျဖစ္… အေဖ တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္ကေန အသက္ေပးၿပီး ကာကြယ္ေပးပါ့မယ္ကြယ္…
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို မွတ္မိသည္။ သမီးေလးရဲ႕ပေထြးဆိုသူ…၊ သူအေ၀းမွေနျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူ႕ေနာက္က လူႏွစ္ေယာက္ ထပ္ပါလာေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေနတဲ့ အနား ေရာက္ေတာ့…
"သမီးေလး ေက်ာင္းျပန္တိုင္း လိုက္ကိုက္ေနတာ ဒီေခြးကြ… မေန႕ကလည္း… ေက်ာင္းက အျပန္ ေခြးလိုက္ကိုက္တယ္တဲ့… ဒီေကာင္ပဲ ျဖစ္ရမယ္…"
ဟင္…မဟုတ္ဘူး…မဟုတ္ဘူး…၊ ကၽြန္ေတာ္ သမီးကို အႏၱရာယ္ဘယ္လုပ္ပါ့မလဲ…၊ ကၽြန္ေတာ္က သမီးေလးကို ကာကြယ္ေပးတာပါ…
"ေရာ့..၊ မင္းတို႕ တစ္ေယာက္ ၅၀၀၀၊ ဒီေခြးကို မင္းတို႕ အရက္နဲ႕ ျမည္းဖို႕ အသားလုပ္လုိက္ေတာ့…"
ဟင္…. ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိျပီဆိုတာ သိသိခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ ထေျပးသည္။ သို႕ေပမယ့္ ေခြးကိုက္ခံထားရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြအျပင္ ေသေနတဲ့ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ေၾကာင့္ သိပ္မေျပးလိုက္ရပဲ သူတို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖမ္းမိသြားၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ရွိသမွ်အားနဲ႕ အသားကုန္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းလိုက္သည္။ ဘယ္သူကမွ အေရးတယူလုပ္ၿပီး ဂရုမစိုက္..။
"ေခြးကလဲကြာ...၊ စားခ်င္စရာေတာင္ မေကာင္းဘူး..၊ တစ္ကိုယ္လံုး ဒဏ္ရာေတြနဲ႕…"
သူတို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖမ္းေနတုန္း… သမီးေလး ေက်ာင္းလာေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လုိက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အားတက္သြားၿပီး ရွိသမွ်အားနဲ႕ ရုန္းကန္သည္။ ေအာ္ဟစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပါးစပ္ကို တစ္ခုခုနဲ႕ စည္းလိုက္တာကိုခံလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္လို႕မရေတာ့..။ ကၽြန္ေတာ့္ ကို သမီးေလး ျမင္ပါေစ…၊ ဒီဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ပါအံုး … သမီးေလးရယ္…၊ ေဖေဖ့ကို လွည့္ၾကည့္ပါအံုး..၊ သမီးေလး လွည့္မၾကည့္ပဲ ေက်ာင္းထဲသို႕ ၀င္သြားခဲ့သည္။ သမီးေလးရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေလ်ာ့လုိက္သည္။ ကဲ…. အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ၀ဠ္ေၾကြးေတြ ဆပ္ဖို႕ အသင့္ျဖစ္ေနေလရဲ႕…။
ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႕ ဆာလာအိတ္ထဲထည့္လုိက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အတိုင္းပင္..။ ျပီးေတာ့ အပင္တစ္ပင္မွာ ဆြဲလိုက္ၾကသည္။ အေမွာင္ထဲကေနျပီး မိမိကိုယ္ေပၚ က်ေရာက္လာမယ့္ နာက်င္မႈေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို အခု ကိုယ္တိုင္ ခံစားရေတာ့ အေတာ္ေလးကို ဆိုးရြားမွန္း သိလုိက္သည္။ ေၾသာ္… ေနာင္တ…ေနာင္တ….၊ ေနာင္မွ ရလို႕ ေနာင္တ လို႕ ေခၚၾကတာပဲေလ…။
"ဖုန္း…ဖုန္း….ဖုန္း…."
"ကိန္….ကိန္…..ကိန္….."
ျပင္းထန္တဲ့ နာက်င္မႈေတြကို ခံစားရင္း မ်က္စိထဲတြင္ သမီးေလးနဲ႕ မိန္းမမ်က္ႏွာ..၊ မိမိအရင္ဘ၀က သတ္ခဲ့တဲ့ ေခြးေလးမ်က္ႏွာ တို႕ကို တစ္လွည့္ဆီ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကားတိုက္ ခံရျပီးျပီးခ်င္း ေရာက္ရွိသြားတဲ့ အေမွာင္ေလာက ေရာက္ေနသလိုမ်ိဳး ခံစားရေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ ဆာလာအိတ္ရဲ႕ အနံ႕အသက္ကို ရရွိေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေသပါရေစေတာ့…။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်င္ေနျပီ…။ ဒီလိုျပင္းထန္တဲ့ ခံစားမႈေတြကို မခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး…။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေသခြင့္ ျပဳပါေတာ့…။ ေသခြင့္ျပဳပါေတာ့….။ မိမိရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကိုေတာ့ ျပင္းထန္တဲ့ ရိုက္ႏွက္မႈေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္း က်ေရာက္ဆဲ..။ ေနာက္ဆံုး သိလိုက္ရတဲ့ အသိအခုကား….။ ေၾသာ္…. ၀ဠ္… ၀ဠ္…. ၀ဠ္ဆိုတာ တစ္ကယ္ကို ရွိပါလား…။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ငယ္ငယ္က အသဲစြဲဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေခြး၀င္စားဆိုတဲ့ ရုပ္ျပေလးကို ျပန္လည္ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။
ေအာင္ထြန္းဦး
0 comments:
Post a Comment