မင္းလည္းသိတယ္၊ ငါလည္းသိတယ္ သူငယ္ခ်င္း

(အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥပေဒမူၾကမ္းအား တ-က-သ မ်ားကြန္ရက္(မံုရြာ)မွ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ၾသဂုတ္ ၂၉ ရက္က ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾကစဥ္ (ဓာတ္ပံု-ဟိန္းမင္းထက္))

ဗုဒၶက ေဟာခဲ့တာပဲေလ။

တကယ္ေတာ့ ဒုကၡေတြထဲမွာ ငါလည္းပါတယ္၊ မင္းတို႔လည္းပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း။

မင္းတို႔က အစိုးရ၊ မင္းတို႔မွာ ေသနတ္ရွိတယ္။ မင္းတို႔က ခ႐ိုနီေတြေလ၊ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ အာဏာရွိတယ္။ ငါ့ေလွငါထိုး ပဲခူးေရာက္ေရာက္ဆိုၿပီး ထင္ရာစိုင္းေနၾကတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီဒုကၡကေန လြတ္မယ္ထင္လို႔လား။

“အာရပ္စပရင္းတဲ့”

Spring ကို ေႏြဦးလို႔ ဘာသာျပန္တယ္။ အေညႇာက္ထြက္တယ္လို႔လည္း ဆိုတယ္။ ငါကေတာ့ Spring ဆိုတာ ကန္ထြက္တဲ့ စပလိန္လို႔လည္း ယူဆႏိုင္တယ္ သူငယ္ခ်င္း။ နယူတန္ရဲ႕ နိယာမကို မင္းလည္းသင္ဖူးတယ္။ ငါလည္းသင္ဖူးတာပဲ။

To every action there is an equal and opposite reaction တဲ့။

သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ တူညီၿပီး ဆန္႔က်င္တဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ရွိပါသတဲ့။ ဒါသိပၸံရဲ႕ နိယာမပါ။ သိပၸံရဲ႕ နိယာမဆိုတာ ငါလူႀကီးပဲ၊ ငါမပါဘူးဆိုတဲ့ ႁခြင္းခ်က္မ်ိဳးေတြထားလို႔ မရဘူး။ သိပၸံရဲ႕နိယာမ(ဥပေဒ)ေပၚမွာ ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး။ ၅၅ဝဝ ဗို႔ဓာတ္ႀကိဳးကို ကိုင္ၾကည့္ပါသူငယ္ခ်င္း။ အစိုးရျဖစ္ျဖစ္၊ ခ႐ိုနီျဖစ္ျဖစ္၊ ဆင္းရဲသားျဖစ္ျဖစ္ ေသၾကတာပါပဲ။ ဆိုလိုတာကကြာ နယူတန္နိယာမမွာ တူညီၿပီး ဆန္႔က်င္တဲ့တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဆိုတာ အာရပ္ေႏြဦး(Arab Spring) ကို ေဖာ္ျပလိုက္တာပါပဲ။

သူငယ္ခ်င္းေရ

ဟိုဘက္၂၆ ႏွစ္၊ ဒီဘက္ ၂၆ ႏွစ္ စုစုေပါင္း ၅၂ ႏွစ္ တို႔ျပည္သူေတြ ခံစားေနၾကရၿပီပဲ။ ႐ိုးသားတဲ့ ျပည္သူေတြကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အႏိုင္ယူတယ္။

မင္းၾကည့္ပါဦး၊ တို႔ႏိုင္ငံဆိုတာ ဟိုဘက္က အင္မတန္လူဦးေရမ်ားတဲ့တ႐ုတ္။ ဒီဘက္က အင္မတန္လူဦးေရမ်ားတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ အိႏၵိယ၊ ကမၻာမွာ လူဦးေရအမ်ားဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္ဟာ သူရဲ႕အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းေနရတယ္။ မီးခိုးေတြေမွာင္ေနတဲ့ ရွန္ဟိုင္းၿမိဳ႕၊ ဝက္အေသေကာင္မ်ားစြာကို စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ယန္စီျမစ္ကို ေတြ႕ရမယ္။ (တ႐ုတ္ကိုသြားရင္ ေဆးလိပ္အခမဲ့ ေသာက္ရတယ္၊ ဝက္စြပ္ျပဳတ္လည္း အလကားေသာက္ရယ္လို႔ ေဟာင္ေကာင္သတင္းစာတစ္ေစာင္က ေရးဖူးတယ္) စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့။ ဒီအတိုင္းပဲ လူဦးေရအရၾကည့္ရင္ အိႏၵိယနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တို႔ေပါင္းရင္လည္း တ႐ုတ္ထက္ေတာင္ သာသြားႏိုင္တယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံေတြလည္း ဒီလိုပဲ ႐ုန္းကန္ေနၾကရတယ္။

တို႔က်ေတာ့ ဒီႏိုင္ငံေတြၾကားမွာ ေရေျမအေနအထားအရ ေနထိုင္ႏိုင္တယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း စိတ္ဓာတ္ကအေရးႀကီးတယ္။ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးက လူေတြဟာ မိမိတို႔ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေရးအတြက္ အဲဒီႏိုင္ငံကလူေတြ အလြန္အမင္း မထိုးေဖာက္လာဖို႔ ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ သို႔ေသာ္သူငယ္ခ်င္းေရ။ တို႔ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကို မင္းစဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ တို႔ကို အဂၤလိပ္က ကြ်န္ပညာေရးဆိုၿပီး သင္ေပးလိုက္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီကေန ဦးသန္႔က ကုလသမဂၢ အတြင္းမွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အဂၤလိပ္ေတြေလးစားတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ဦးႏုကေတာ့ Back-up ေပါ့ေလ။ ယေန႔ ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ သိၾကပါတယ္။ Back-up ဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္။ တက္က်ဳိးရင္ လက္ထိုးေလွာ္လို႔ ရပါတယ္။ ခရီးမေရာက္ဘူး။ ဦးႏုကေတာ့ ေနာက္တက္တစ္ေခ်ာင္းပဲ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးတာနဲ႔ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္ ပ်က္ျပယ္သြားတာကို ႏုအက္တလီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

စစ္အစိုးရက ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က အာဏာသိမ္းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ထိပ္တန္းႏိုင္ငံတစ္ခုဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လက အာဏာသိမ္းတယ္။ ဇူလိုင္လ ၈ ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တယ္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ ပညာေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုက္တယ္။ အဓိကဘာသာစနစ္ (Major System) ေတြေပၚလာတယ္။ အမွတ္ေတြနဲ႔ တကၠသိုလ္သတ္မွတ္တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ ဖ်က္ပစ္လိုက္ၿပီး ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္ဆြဲတယ္။ အေျခခံဥပေဒကိုဖ်က္တာ အက်င့္ပါလာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒကုိဖ်က္ၿပီး ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒကို ဆက္ဆြဲတာပါပဲ။ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒအရ တစ္ပါတီသာရွိရၿပီး တစ္ပါတီတည္းကို မဲထည့္ၾကရၿပီး တစ္ပါတီတည္းသာ အစိုးရဖြဲ႕ကာ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္က မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ အာဏာရွင္သည္သာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာေတာ့တယ္။

လူေတြ ဘာလို႔လက္ခံလဲ။

ေမးမွေမးရက္ပေလ။

သူငယ္ခ်င္းေရ။ တို႔ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကို မင္းစဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ တို႔ကို အဂၤလိပ္က ကြ်န္ပညာေရးဆိုၿပီး သင္ေပးလိုက္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီကေန ဦးသန္႔က ကုလသမဂၢ အတြင္းမွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အဂၤလိပ္ေတြေလးစားတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ဦးႏုကေတာ့ Back-up ေပါ့ေလ။ ယေန႔ ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ သိၾကပါတယ္ . . . . .
လူေတြက သူတို႔စားဝတ္ေနေရးကိုပဲ လံုးပန္းရတယ္ မဟုတ္လား။ စစ္တပ္ဆိုတာ အျခားႏိုင္ငံေတြက က်ဴးေက်ာ္လာရင္ ခုခံကာကြယ္ဖို႔၊ အစိုးရက အုပ္ခ်ဳပ္ေပးဖို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးအႏိုင္က်င့္ေတာ့ လူေတြကေတာ့ ႀကိမ္မီးအံုးသလိုေပါ့။ တကယ္ပါ သူငယ္ခ်င္း ပိုက္ဆံေတြကို တရားမဝင္လုပ္ပစ္တာ သံုးႀကိမ္ေလာက္ရွိတယ္။ မွတ္မိတာေပါ့။ လူေတြဟာ ကုိယ့္ေခြ်းႏွဲစာနဲ႔ ရွာထားတဲ့ေငြေတြေလ။ အဲဒီကစၿပီး ေငြေတြကို အယံုအၾကည္ မရွိေတာ့ဘူး။ အိမ္ေတြမွာ ပစၥည္းေတြဝယ္ၿပီး သိုေလွာင္ထားၾကတာ။ အိမ္ေတြလည္း ဂိုေဒါင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ။ အစိုးရကိုမယံု ေငြကိုမယံုဆိုတာ တိုင္းျပည္ပ်က္တာပါ သူငယ္ခ်င္း။

ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ မယံုၾကေတာ့ဘူး။ မင္းစဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ တို႔လမ္းထဲက စသံုးလံုးအရာရွိတစ္ေယာက္ သူဝန္ထမ္းဘဝကအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ သူတို႔အဖြဲ႕က မႏၱေလးမွာ သြားေရာက္စစ္ေဆးတယ္။ အမႈကေတာ့ “တစ္ရာတန္” ကို လက္မခံလို႔တဲ့။ တရားဝင္သံုးစြဲေနတဲ့ေငြကို ေစ်းဆိုင္တစ္ဆိုင္က လက္မခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုေခၚယူေမးျမန္း ဖမ္းဆီးအေရးယူကာ ေထာင္ခ်တယ္။ အမႈစစ္ၿပီး သူတို႔ ညရထားစီးၿပီး ရန္ကုန္ျပန္လာတယ္။ ေတာင္ငူမွာ ရထားေခတၱနားေတာ့ ဝင္ေရာက္စားေသာက္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီမွာ ဆိုင္ရွင္က တစ္ရာတန္ကို လက္မခံဘူး။ ဒီေတာ့ စသံုးလံုးအရာရွိက ရွင္းျပတယ္။ “က်ဳပ္တို႔ခုပဲ မႏၱေလးကေန ျပန္လာတာ။ အဲဒီမွာ ခင္ဗ်ားလိုပဲ ရာတန္ကိုလက္မခံလို႔ ေထာင္ခ်ခဲ့ရတယ္။ ခင္ဗ်ားျငင္းဦးမလား” လို႔ ေမးတယ္။ ဒီေတာ့ဆိုင္ရွင္က “ျငင္းပါတယ္” ဆရာလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ဆိုင္ရွင္ကို ဖမ္းဖို႔လုပ္ရတာေပါ့။ ဒီအခါမွာ လူေတြဝိုင္းလာတယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲေမးေတာ့ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပရတယ္။

ဒီအခါ လာၾကည့္ေနတဲ့ လူထဲက တစ္ေယာက္က ရယ္တယ္။

“ျဖစ္မွျဖစ္ရပေလ ဆရာတို႔ရယ္၊ ဒီမွာ ရန္ကုန္ရထားဝင္လာလို႔ သတင္းစာေရာက္ၿပီ။ ဖတ္ၾကည့္ပါဦးဆရာ ညကလည္းေၾကညာတယ္။ ရာတန္ေတြကို တရားမဝင္လုပ္လိုက္ၿပီဆရာ” တဲ့။

“ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဓားနဲ႔လွီးပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ရွက္ခဲ့ပါတယ္ ဆရာ” လို႔ သူကငါ့ကို ေျပာျပတယ္ သူငယ္ခ်င္း။

မင္းလည္းသိတယ္၊ ငါလည္းသိတယ္။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးပါ သူငယ္ခ်င္း။ လူေတြကို ထင္ရာျမင္ရာ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္တဲ့ အဲဒီေခတ္ကေန ျဖတ္လာၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီေခတ္က ေမွာင္ခိုဆိုတာ လမ္းမွာပဲ ေမွာင္ခိုျဖစ္တာ။ ဥပမာ ေမာ္လၿမိဳင္နဲ႔ ရန္ကုန္အၾကားလမ္းမွာ ေမွာင္ခိုေပါ့။ လမ္းမွာဖမ္းလိုက္၊ ေျပးလိုက္၊ လာဘ္ေပးလိုက္နဲ႔။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ မဂၤလာေစ်း တစ္ေစ်းလံုးဟာ ေမွာင္ခိုပစၥည္းေတြပဲ။ မင္းလည္းသိတယ္၊ ငါလည္းသိတယ္ သူငယ္ခ်င္း။

ငါဆိုလိုတာက လူေတြကုိ လိမ္ေနတာေျပာတာပါ။ ဆန္ေတြရွားေတာ့ တ႐ုတ္အေရးအခင္း ဖန္တီးတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ခုလံုး ကုန္းေကာက္စရာမရွိေတာ့ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံ (LDC) အျဖစ္ ခံယူတယ္။ ဦးသန္႔အေရးအခင္း ဖန္တီးတယ္။ မိႈင္းရာျပည့္ ဖန္တီးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပါတီစံုလိုလား တစ္ပါတီကိုလိုလားေျပာၿပီး တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ျပည္သူေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ၈၈ အေရးအခင္းခလုတ္ကို ႏွိပ္ခဲ့တာပါပဲ။

ဦးစိန္လြင္တို႔၊ ဦးေမာင္ေမာင္တို႔ သမၼတတင္လို႔ အဆင္မေျပတဲ့အခါ အာဏာသိမ္းတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ေပးၿပီး “က်ဳပ္တို႔ စစ္တန္းလ်ားကို ျပန္မယ္” ဆိုၿပီး ကတိေပးတယ္။

တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္က စစ္တန္းလ်ားကိုျပန္တယ္ဆိုတာ သတင္းမွမဟုတ္တာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ သတင္းျဖစ္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေတာ့ သူတို႔ အာဏာဆက္သိမ္းတယ္။

၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒဟာ ၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္ဆြဲခဲ့ရတဲ့ ဥပေဒပါ။ အာဏာဆက္ထိန္းထားဖို႔ ရည္ရြယ္တာပါ။

အမ်ဳိးမ်ဳိးလွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။

■ တိုက္ပြဲေတြ (ၿငိမ္းခ်မ္းေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့)
■ ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္းေတြ၊ အေရးအခင္းေတြ၊
■ စစ္ေဆးအေရးယူမႈေတြ၊ ဖမ္းဆီးတာေတြ
■ PR (PR ကိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္လို႔ ေျပာေနၾကတယ္)

ဒါေတြနဲ႔ မိုးႀကီးခ်ဳပ္၍ ကြ်ႏ္ုပ္အိမ္ေရာက္မည္မဟုတ္လို႔ သင္ဖူးတယ္မဟုတ္လား သူငယ္ခ်င္း။

ေနာက္ဆံုး ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ဆယ္ယူတာကိုေတာင္ လူေတြက မယံုေတာ့ဘူး။ အာ႐ံုေျပာင္းေနတာလို႔ ယူဆေနၾကတယ္။ အာ႐ံုဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း နယူတန္ရဲ႕ နိယာမကေတာ့ မေျပာင္းဘူး သူငယ္ခ်င္း။

မင္းလည္းသိတယ္၊ ငါလည္းသိတယ္။ ဒုကၡထဲမွာ မင္းလည္းပါတယ္။ မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ရမွာပါ သူငယ္ခ်င္း။

(Written by: ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ)

Posted in: ပညာေရး, သတင္း, သေရာ္စာ