မိဘမ်ားအေနနဲ႔ သားသမီးေတြကို အလိုလိုက္လြန္းတာေတြ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတာေတြ အပါအဝင္ ယေန႔ေခတ္မွာ ေစာင့္ေရွာက္နည္းမွားေတြနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ေနတာေၾကာင့္ ကေလးမ်ားဟာ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္လာဖို႔ မလြယ္ကူပါဘူး။ဒီကိစၥနဲ႕ပက္သက္ျပီး Forbes မဂၢဇင္းၾကီးရဲ႕ ေဆာင္ပါးရွင္ ေကသီကတ္ပရီနိုဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦးလည္းျဖစ္ျပီး စာအုပ္နွစ္ဆယ့္ငါးအုပ္ေက်ာ္ ေရးသားထားတဲ့ အေရာင္းရဆံုးစာေရးဆရာတစ္ဦးလည္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာ တင္အယ္မိုးနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျခင္းကေန ကေလးေတြကိုလြဲေခ်ာ္ေစမဲ့ မိဘမ်ားရဲ႕ အျပဳအမူမွား ၇ ခ်က္ကို ေဒၚတာတင္ က မွ်ေဝ ခဲ့ပါတယ္။
1.အခက္အခဲအေၾကာင္း ကေလးမ်ားကို မသိေအာင္လုပ္ထားျခင္း
ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ကေလးေတြကို ေနရာတကာမွာ လိုက္ကာကြယ္မေပးသင့္ပါဘူး။ ဥေရာပက စိတ္ပညာသမားေတြရဲ႕ အဆိုအရ ကေလးတစ္ေယာက္ကို အျပင္မွာ ေပးမေဆာ့ဘူးဆိုရင္ ဒီကေလးဟာ ၾကီးလာတဲ့အခါ လူေၾကာက္တဲ့ေရာဂါ ရလာပါတယ္တဲ့။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရင့္က်က္မႈကိုရလာဖို႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ေကာင္ေလးေတြ၊ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ကြဲၾကတာမ်ိဳးေတြကလည္း အကူအညီျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
2.ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အကူညီေပးျခင္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ဝင္ကူမယ္၊ အကူအညီေတြေပးျပီး အလိုေတြလိုက္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဘဝမွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ရပ္တည္နိုင္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ အရည္အေသြးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္တာပါပဲ။ ငါမဟုတ္တာလုပ္လည္း အကူအညီရွိတယ္ဆိုျပီး အက်င့္ျဖစ္လာတဲ့ကေလးေတြဟာ အရည္အခ်င္းျပည့္ဝတဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္မလာနိုင္ေတာ့ပါဘူး။
3.အလြန္ လြယ္လြယ္ကူကူနွင့္ ခ်ီးက်ဴးျခင္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔က အလြန္လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးမယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆံုးမွာ ကေလးေတြဟာ မေကာင္းတာမရွိရေအာင္ လိမ္တာေတြ၊ ပံုၾကီးခ်ဲ႕တာေတြကို သင္ယူပါလိမ့္မယ္။ မိဘေတြရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ကို သံသယရွိလာပါလိမ့္မယ္။ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းေပမဲ့ တကယ့္ဘဝအစစ္နဲ႔ေတာ့ ပက္သက္မႈမရွိပါဘူး။
4.အလို လိုက္လြန္းျခင္း
မိဘတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူတို႔လုိခ်င္တဲ့အရာေတြနဲ႔ သူတို႔ကိုဆုခ်ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီတစ္ခုမွာေတာ့ ဆုခ်တာေတြ၊ ခ်ီးက်ဴးတာေတြလုပ္ျပီး ဟိုတစ္ခုမွာေတာ့ ဘာမွမရဘူးဆိုရင္ မတရားဘူးလုိ႔ခံစားရပါတယ္။ အမွတ္ေကာင္းဆိုတာ ကုန္တိုက္သြားျပီး ဝယ္ခ်င္တာ ဝယ္ရတဲ့အရာလို႔ ကေလးေတြကို မသင္မိဖို႔ ဂရုစိုက္ပါ။ခင္ဗ်ားနဲ႔ ခင္ဗ်ားကေလးရဲ႕ဆက္ဆံေရးကို ရုပ္ဝတၳဳဆုတံဆိပ္ေတြေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ကေလးဟာ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံစားရမွာ မဟုတ္သလို ဘယ္လို လႈံေဆာ္မႈမ်ိဳးမွလည္း ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။
5.ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အတိတ္ကအမွားမ်ားကို မွ်ေဝမႈ မရွိျခင္း
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕အေတာင္ပံကို ျဖန္႔လိုက္ခ်င္ပါျပီ။ ကိစၥေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးစားၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ လူၾကီးေတြအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ သူတို႔ကိုကူညီရပါမယ္။ သူတို႔ကို ကူညီလမ္းျပရပါမယ္။ ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်ျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြရဲ႕ရလဒ္ကို ကေလးေတြက ရင္ဆိုင္ရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔အရြယ္တုန္းက ခင္ဗ်ားလုပ္ခဲ့တဲ့အမွားေတြကို ေဝမွ်ရပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တိို႔ရဲ႕ကေလးေတြေပၚမွာ ၾသဇာလႊမ္းမိုးသူေတြ ျဖစ္ရုံမကဘူး ၾသဇာလႊမ္းမိုးသူေကာင္းလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
6.ဥာဏ္ေကာင္းမႈ၊ ပါရမီပါမႈမ်ားကို အရြယ္ေရာက္ျခင္းနွင့္ မွားယြင္းျခင္း
ကေလးရဲ႕အရြယ္ေရာက္မႈကို တစ္ခါတစ္ရံညဏ္ေကာင္းမႈနဲ႔ တိုင္းတတ္ပါတယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ ညဏ္ေကာင္းတဲ့ကေလးကို ေလာကၾကီးအတြက္ အသင့္ျဖစ္ျပီလို႔ မိဘေတြက မွတ္ယူတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ ညဏ္ေကာင္းတဲ့ ပညာရွင္ေတြ၊ ပါရမီပါတဲ့ေဟာလီးဝုဒ္က စတားေတြလည္း မဟုတ္တာလုပ္လို႔ ဖမ္းခံေနရဆဲပါ။ ကေလးတစ္ေယာက္ လံုးဝလက္လႊတ္လို႔ရျပီလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အရြယ္မရွိပါဘူး။ အေကာင္းဆံုးစမ္းသပ္နည္းကေတာ့ ခင္ဗ်ားကေလးကို သူ႔အရြယ္ တျခားကေလးေတြနဲ႔ အတူ ထားၾကည့္ပါ။ တျခားကေလးေတြအားလံုးက ခင္ဗ်ားကေလးထက္ သူတို႔ကိုသူတို႔ ပိုေစာင့္ေရွာက္နိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကေလးရဲ႕ ကိုယ္ဘာသာရပ္တည္နိုင္မႈဟာ ေနွာင့္ေနွးေနတာ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
7.ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆံုးမတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ မလုပ္ဘူး
ကိုယ္က်င့္တရားရွိျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တာဝန္ယူနိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ သူတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကူညီရမွာပါ။ အျခားလူေတြ သတိျပဳမိေလာက္တဲ့ ကိုယ့္က်င့္တရားလိုကိစၥေတြမွာ ခင္ဗ်ားကိုခင္ဗ်ားလည္း သတိျပဳပါ။ ခင္ဗ်ားကေလးေတြကလည္း ၾကည့္ေနပါတယ္။ လူေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြကို ေကာင္းမြန္စြာဆက္ဆံပါ။ ခင္ဗ်ားကေလးကလည္း ခင္ဗ်ားလုပ္သလို လိုက္လုပ္ပါလိမ့္မယ္။
Myanmar Star Media
0 comments:
Post a Comment