“ျမန္မာ့ေႏြဦး”ဟု အစိုးရအရာရွိမ်ားက ဂုဏ္ယူၾကေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရး အေျပာင္းအလဲတြင္ ေရွ႕တန္းေရာက္ ခဲ့သည့္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ၾကီး႒ာနသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေနာက္တန္းျပန္ေရာက္သြားခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတြင္ အစိုးရႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအား ေစာင့္ၾကည့္ေစ့ငုရမည့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရေသာ သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားကို “စတုတၳမ႑ိဳင္”ဟု ခ်ီးေျမႇာက္ျပီး နာမည္ဆိုးေနသည့္ စာေပစိစစ္ေရး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေျဖေလွ်ာ့ကာ ပုဂၢလိကပိုင္ သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားအား လြတ္လပ္စြာ ေရးသားထုတ္ေဝခြင့္ေပးခဲ့ျခင္း၊ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာမ်ားႏွင့္ ႐ုပ္သံလႊင့္လုပ္ငန္းမ်ားကို အစိုးရထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ ကင္းလြတ္ေစရမည္ဟု ရည္ရြယ္ကတိေပးခဲ့ျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသတင္း႒ာနမ်ား အေျခစိုက္ခြင့္ေပးျခင္းမ်ားေၾကာင့္ လူၾကိဳက္နည္းေသာ ဝန္ၾကီးဦးေက်ာ္ဆန္းအလြန္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး႒ာန နာမည္ေကာင္းရလာခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ ယင္းနာမည္ေကာင္းကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး႒ာနက ၾကာၾကာထိန္းမထားႏိုင္ခဲ့ပါ။ လက္ေတြ႕အေျခအေနတြင္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာနသည္ ပုဂၢလိကပိုင္ သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားကို ျပိဳင္ဘက္သဖြယ္ သေဘာထားလာေနခဲ့ျပီး Unity၊ Eleven Media၊ DVB မွ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား ဖမ္းဆီးမႈ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ျဖစ္လာခဲ့ကာ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားအေပၚလည္း ဗီဇာကန္႕သတ္မႈ တင္းၾကပ္လာေသာေၾကာင့္ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္အေပၚ အစိုးရက အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္မႈ ရွိမရွိ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္လာေနရသည္။ ထို႕ျပင္ တင္ထုတ္စနစ္မွ ထုတ္တင္စနစ္သို႕သာ ေျပာင္းလဲသြားေသာ္ျငား ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာန၏ မီဒီယာမ်ားအေပၚ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ စနစ္ႏွင့္ ဥပေဒမ်ား ဆက္လက္တည္ရွိဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး႒ာန၏ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဟူသည္ အဆံမပါေသာ အေျမႇာက္လိုျဖစ္ေနသည္။
အစိုးရဝန္ၾကီး႒ာနတခုအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံသားတို႕၏ အခြန္ဘ႑ာေငြ၊ ႏိုင္ငံပိုင္ ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေဝ ျဖန္႕ခ်ိေရး ယႏၲယားႏွင့္ အသံလႊင့္စက္႐ံုမ်ားကို အသုံးျပဳျပီး ပုဂၢလိကပိုင္ စာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ျပိဳင္၍ ေၾကာ္ျငာရွာေဖြလက္ခံျခင္းတို႕ကို လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာ အျမင္မေတာ္ပါ။ လူအင္အား၊ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးႏွင့္ စက္ပစၥည္း ယႏၲရားမ်ား မည္သို႕မွ် မယွဥ္သာသည့္ ပုဂၢလိကပိုင္ စာနယ္ဇင္းမ်ားအတြက္ မွ်တေသာ ျပိဳင္ဆိုင္မႈ မဟုတ္ပါ။
လႊတ္ေတာ္တြင္ ျပဌာန္းရန္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာနမွ တင္သြင္းေသာ မီဒီယာဆိုင္ရာ ဥပေဒသစ္မ်ားတြင္လည္း မညီမွ်မႈမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝေရး လုပ္ကိုင္ေနသူ လုပ္ငန္းရွင္အား ႐ုပ္သံလႊင့္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ မျပဳျခင္းမွာ လူထုျပန္ၾကား ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းၾကီးတခုလုံးကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ဟု အေၾကာင္းျပေသာ္လည္း လက္ရွိ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာနကသာ ႐ုပ္သံႏွင့္ ေရဒီယို အသံလႊင့္လုပ္ငန္း၊ သတင္းစာနယ္ဇင္းႏွင့္ ပံုႏွိပ္ျဖန္႕ခ်ိေရးလုပ္ငန္း အားလုံးကို ဆက္လက္ ထိန္းခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္ေနျခင္းမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ မသင့္ေလ်ာ္ေပ။
ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနက အစိုးရပိုင္ မီဒီယာ လုပ္ငန္းမ်ားကို “အမ်ားျပည္သူ ဝန္ေဆာင္မႈ” လုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲမည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားေသာ္လည္း သတင္းစာတိုက္မ်ားႏွင့္ အသံလႊင့္႐ံုမ်ား၏ မူဝါဒမ်ား ယေန႕ထိတိုင္ အစိုးရလက္မွ မလြတ္ႏိုင္ေသးေပ။ ကမာၻေပၚတြင္ လူထုဆက္သြယ္ျပန္ၾကားေရးကို အစိုးရက ခ်ဳပ္ကိုင္သည္ဆိုသည္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အာဏာရွင္အုပ္စိုးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္သာ ျမင္ရ၏။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ လူထု ဆက္သြယ္ ျပန္ၾကားေရးအလုပ္ကို ပုဂၢလိကက လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ျပီး အစိုးရ၏ မူဝါဒ သေဘာထားမ်ားကို အစိုးရေျပာေရးဆိုခြင့္ရ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အျမဲဆိုသလို သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုထုတ္ျပန္ေပးေလ့ရွိသည္။ သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ား၏ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ဒီမိုကေရစီအစိုးရမ်ားက ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းအလ်ဥ္းမလုပ္ၾကေပ။
ျမန္မာ့သတင္းစာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ျပန္လည္ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈသည္လည္း ယခုမွ ၂ ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးေသာေၾကာင့္ မရင့္သန္ေသးေပ။ အမွားအယြင္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳျဖတ္သန္းေနရဆဲျဖစ္သည္။ တတ္သိသေလာက္ ပညာ၊ အေတြ႕အၾကဳံတို႕ျဖင့္ ေခ်ာက္ခ်ီးေခ်ာက္ခ်က္လုပ္ေနရေသာပုဂၢလိက သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားကို ႏူရာဝဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္းအျဖစ္မ်ိဳး အစိုးရက မလုပ္ဖို႕လိုသည္။ သတင္းစာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္းကို အမွန္တကယ္ တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးေစလိုလွ်င္ စာနယ္ဇင္းသတင္းေထာက္မ်ားကို အကာအကြယ္ေပးျပီး သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကိုသာ အာမခံဖို႕လိုေၾကာင္း ယေန႕ ကမၻာ့စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေန႕တြင္ တိုက္တြန္းေရးသားအပ္ေပသည္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတြင္ အစိုးရႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအား ေစာင့္ၾကည့္ေစ့ငုရမည့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရေသာ သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားကို “စတုတၳမ႑ိဳင္”ဟု ခ်ီးေျမႇာက္ျပီး နာမည္ဆိုးေနသည့္ စာေပစိစစ္ေရး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေျဖေလွ်ာ့ကာ ပုဂၢလိကပိုင္ သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားအား လြတ္လပ္စြာ ေရးသားထုတ္ေဝခြင့္ေပးခဲ့ျခင္း၊ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာမ်ားႏွင့္ ႐ုပ္သံလႊင့္လုပ္ငန္းမ်ားကို အစိုးရထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ ကင္းလြတ္ေစရမည္ဟု ရည္ရြယ္ကတိေပးခဲ့ျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသတင္း႒ာနမ်ား အေျခစိုက္ခြင့္ေပးျခင္းမ်ားေၾကာင့္ လူၾကိဳက္နည္းေသာ ဝန္ၾကီးဦးေက်ာ္ဆန္းအလြန္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး႒ာန နာမည္ေကာင္းရလာခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ ယင္းနာမည္ေကာင္းကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး႒ာနက ၾကာၾကာထိန္းမထားႏိုင္ခဲ့ပါ။ လက္ေတြ႕အေျခအေနတြင္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာနသည္ ပုဂၢလိကပိုင္ သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားကို ျပိဳင္ဘက္သဖြယ္ သေဘာထားလာေနခဲ့ျပီး Unity၊ Eleven Media၊ DVB မွ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား ဖမ္းဆီးမႈ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ျဖစ္လာခဲ့ကာ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားအေပၚလည္း ဗီဇာကန္႕သတ္မႈ တင္းၾကပ္လာေသာေၾကာင့္ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္အေပၚ အစိုးရက အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္မႈ ရွိမရွိ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္လာေနရသည္။ ထို႕ျပင္ တင္ထုတ္စနစ္မွ ထုတ္တင္စနစ္သို႕သာ ေျပာင္းလဲသြားေသာ္ျငား ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာန၏ မီဒီယာမ်ားအေပၚ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ စနစ္ႏွင့္ ဥပေဒမ်ား ဆက္လက္တည္ရွိဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး႒ာန၏ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဟူသည္ အဆံမပါေသာ အေျမႇာက္လိုျဖစ္ေနသည္။
အစိုးရဝန္ၾကီး႒ာနတခုအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံသားတို႕၏ အခြန္ဘ႑ာေငြ၊ ႏိုင္ငံပိုင္ ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေဝ ျဖန္႕ခ်ိေရး ယႏၲယားႏွင့္ အသံလႊင့္စက္႐ံုမ်ားကို အသုံးျပဳျပီး ပုဂၢလိကပိုင္ စာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ျပိဳင္၍ ေၾကာ္ျငာရွာေဖြလက္ခံျခင္းတို႕ကို လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာ အျမင္မေတာ္ပါ။ လူအင္အား၊ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးႏွင့္ စက္ပစၥည္း ယႏၲရားမ်ား မည္သို႕မွ် မယွဥ္သာသည့္ ပုဂၢလိကပိုင္ စာနယ္ဇင္းမ်ားအတြက္ မွ်တေသာ ျပိဳင္ဆိုင္မႈ မဟုတ္ပါ။
လႊတ္ေတာ္တြင္ ျပဌာန္းရန္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာနမွ တင္သြင္းေသာ မီဒီယာဆိုင္ရာ ဥပေဒသစ္မ်ားတြင္လည္း မညီမွ်မႈမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝေရး လုပ္ကိုင္ေနသူ လုပ္ငန္းရွင္အား ႐ုပ္သံလႊင့္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ မျပဳျခင္းမွာ လူထုျပန္ၾကား ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းၾကီးတခုလုံးကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ဟု အေၾကာင္းျပေသာ္လည္း လက္ရွိ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာနကသာ ႐ုပ္သံႏွင့္ ေရဒီယို အသံလႊင့္လုပ္ငန္း၊ သတင္းစာနယ္ဇင္းႏွင့္ ပံုႏွိပ္ျဖန္႕ခ်ိေရးလုပ္ငန္း အားလုံးကို ဆက္လက္ ထိန္းခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္ေနျခင္းမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ မသင့္ေလ်ာ္ေပ။
ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနက အစိုးရပိုင္ မီဒီယာ လုပ္ငန္းမ်ားကို “အမ်ားျပည္သူ ဝန္ေဆာင္မႈ” လုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲမည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားေသာ္လည္း သတင္းစာတိုက္မ်ားႏွင့္ အသံလႊင့္႐ံုမ်ား၏ မူဝါဒမ်ား ယေန႕ထိတိုင္ အစိုးရလက္မွ မလြတ္ႏိုင္ေသးေပ။ ကမာၻေပၚတြင္ လူထုဆက္သြယ္ျပန္ၾကားေရးကို အစိုးရက ခ်ဳပ္ကိုင္သည္ဆိုသည္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အာဏာရွင္အုပ္စိုးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္သာ ျမင္ရ၏။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ လူထု ဆက္သြယ္ ျပန္ၾကားေရးအလုပ္ကို ပုဂၢလိကက လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ျပီး အစိုးရ၏ မူဝါဒ သေဘာထားမ်ားကို အစိုးရေျပာေရးဆိုခြင့္ရ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အျမဲဆိုသလို သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုထုတ္ျပန္ေပးေလ့ရွိသည္။ သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ား၏ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ဒီမိုကေရစီအစိုးရမ်ားက ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းအလ်ဥ္းမလုပ္ၾကေပ။
ျမန္မာ့သတင္းစာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ျပန္လည္ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈသည္လည္း ယခုမွ ၂ ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးေသာေၾကာင့္ မရင့္သန္ေသးေပ။ အမွားအယြင္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳျဖတ္သန္းေနရဆဲျဖစ္သည္။ တတ္သိသေလာက္ ပညာ၊ အေတြ႕အၾကဳံတို႕ျဖင့္ ေခ်ာက္ခ်ီးေခ်ာက္ခ်က္လုပ္ေနရေသာပုဂၢလိက သတင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားကို ႏူရာဝဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္းအျဖစ္မ်ိဳး အစိုးရက မလုပ္ဖို႕လိုသည္။ သတင္းစာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္းကို အမွန္တကယ္ တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးေစလိုလွ်င္ စာနယ္ဇင္းသတင္းေထာက္မ်ားကို အကာအကြယ္ေပးျပီး သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကိုသာ အာမခံဖို႕လိုေၾကာင္း ယေန႕ ကမၻာ့စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေန႕တြင္ တိုက္တြန္းေရးသားအပ္ေပသည္။
ဧရာဝတီ
0 comments:
Post a Comment