သူမကိုစၿပီး ေတြ႔လိုက္တာက ေက်ာက္ကုန္း
မီးပိြဳင့္မွာ၊ တန္းစီေနတဲ့ ကားတန္းၾကားမွာ
လသားအရြယ္ ကေလးငယ္ကို ေပြ႔ခ်ီရင္း
သူမ၀မ္းေရး အတြက္ ေတာင္းရမ္းေနရသူ၊
သူမလက္ထဲမွာ ခ်ီထားတဲ့ လသားအရြယ္ ကေလးကလည္း ေနေရာင္ပူပူေအာက္မွာ လူးလြန္႔ရင္း သူ႔မေအ လက္ေပၚမွာ တအီအီငိုယိုလွ်က္။ သူမကေတာ့ အက်ီၤခပ္ပါးပါး အႏြမ္းနဲ႔ လံုျခည္အႏြမ္း တစ္စံု ၀တ္ဆင္ရင္း ဦးထုတ္အေဟာင္းေလးကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ ေဆာင္းထားကာ ပလပ္စတတစ္အိတ္ အမာႏွစ္လံုးကို တံေတာင္ဆစ္နား အထိေရာက္မတတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားရင္း ကားမ်ားၾကားမွာ ေခၽြးသံမ်ားျဖင့္ ေတာင္းရမ္းေနလ်က္။
ဒါေပမယ့္ သူမဟာ ေတာင္းရမ္း သူစစ္စစ္မ်ားကဲ့သို႔ အုပ္စုဖြဲ႔ ေတာင္းရမ္းေနသူလည္း မဟုတ္သလို သူမ ေတာင္းရမ္းေနတာကလည္း လအနည္းငယ္သာ ရွိေနေသးေၾကာင္းႏွင့္ သူမအတြက္ေတာ့ ေက်ာက္ကုန္း မီးပိြဳင့္ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေတာင္းရမ္းရာ ေနရာတစ္ခုလို ျဖစ္လို႔ေနသည္။ ဒီလိုေတာင္းရမ္းရင္းမွ တစ္ေန႔တာ အတြက္ သူမအဖို႔ လံုေလာက္သည္ႏွင့္ သူမကေလးကို ခ်ီကာ အိမ္ျပန္ေတာ့သည္။ သာမာန္အားျဖင့္ သူမကို ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ေငြအရလြယ္လမ္းကို လိုက္ကာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္၊ အိမ္ျပန္၊ ဒီေလာက္ပင္။ သူမဘ၀မွာ စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းသလို စိတ္ပ်က္စရာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုလို႔ ထင္ျမင္စရာပင္။ သို႔ေသာ္ သူမရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ အင္မတန္မွကို စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။
သူမကေတာ့ အသက္(၂၀)အရြယ္သာ ရွိေနေသးေသာ မႏွင္းေ၀ခိုင္ဆိုသူ ျဖစ္ကာ သူမရဲ႕ဘ၀ အေၾကာင္းအစကိုေတာ့ အခုလို ေျပာျပရင္း အစျပဳ ခဲ့ပါတယ္။
“ကၽြန္မ ေယာက်ၤားသာ မေသခဲ့ရင္ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု အခုလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အခုလို ေတာင္းရမ္း ရတာ အရမ္းလည္း ေၾကာက္တယ္၊ စည္ပင္ရဲေတြ ဖမ္းမွာလည္း တအားေၾကာက္တယ္၊ တစ္ခါတေလေတာ့ အမ်ိဳးသားကိုပဲ သတိရမိတယ္၊ သူက အုပ္သဲေက်ာက္ေတြ သယ္တယ္၊ ကၽြန္မမီးဖြားၿပီးစ အခ်ိန္မွာပဲ သူဆံုးတာ၊ အုတ္သဲေက်ာက္သယ္တဲ့ ကားေပၚကက်တယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ အဲ့ဒီလို ေသသြားလို႔ဆိုၿပီး အဲ့ဒီ အုတ္သဲေက်ာက္ လုပ္ငန္းက က်ပ္(၁၅၀၀၀) လာေပးသြားတယ္။ နာေရးကိစၥ သူတို႔လုပ္မယ္လို႔ လာေျပာတယ္၊ အမ်ိဳးသားနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးပဲ သိလိုက္ရတယ္၊ ကိုယ့္မွာငိုရံုကလြဲလို႔ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး”လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္လံုး အလုပ္လုပ္ရင္း ေသသည္ကို ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းခြဲျဖင့္ တန္ေၾကးေပးခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မွာထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေနသလို၊ ေန႔စားအလုပ္သမားမ်ား အတြက္ သူတို႔၏ အသက္မွာ (၁၅၀၀၀)က်ပ္ပင္ တန္သေလာ.. ဆိုသည္ကိုလည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာ ေကာင္းေနသည္။ အုတ္သဲ ေက်ာက္ ကားေပၚမွ ျပဳတ္က်ကာ အသက္ဆံုးပါး ခဲ့ရသည္ဟုဆိုေသာ သူမအမ်ိဳးသားမွာ အရြယ္ေကာင္း၊ အသက္(၂၀)ခန္႔သာ ရွိေနေသးကာ အမည္မွာ ကိုေ၀ယံဦး ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
"ကၽြန္မ အခုလို လံုး၀မေတာင္းခ်င္ဘူး၊ ဘယ္တုန္းကမွလည္း ဒီအလုပ္လုပ္ရလိမ့္မယ္လို႔ မေတြးမိခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မမွာ တစ္ႏွစ္နဲ႔ေျခာက္လ အရြယ္ သားေလးကလည္း ရွိေနတယ္၊ သူကိုႏို႔မႈန္႔တိုက္ဖို႔ အတြက္ ကၽြန္မအခုလို ရွာရတာပါ။ ကၽြန္မအတြက္က ထမင္း တစ္နပ္ကို ထမင္း(၁၀၀)၊ ဟင္း(၁၀၀)ဖိုးဆို ေလာက္ငွေနပါၿပီ။ အခုလို ေတာင္းရင္းနဲ႔ပဲ အိမ္မွာက်န္ခဲ့ရတဲ့ သားေလးကို စိတ္ပူေနရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္မလည္း ညေန(၂) နာရီေလာက္ အထိပဲ ေတာင္းတယ္၊ ၿပီးရင္ ႏို႕မႈန္႔ေတြ ၀ယ္ၿပီး အိမ္ျပန္ေျပးရတယ္”ဟု သူမ၏ ေန႔စဥ္ ဘ၀ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
သူမအား စတင္ စကားေျပာဖုိ႔ စီစဥ္ခ်ိန္မွာပဲ ထမင္းစားပါလားလို႔ ေျပာရင္း ဆိုင္ထဲေခၚျပီး ထမင္းေကၽြးရင္း ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူမက စကားေျပာရင္း ထမင္း တစ္လုပ္စားရင္း၊ သူမရဲ႕ ေပါင္ေပၚက ကေလးကို လႈပ္ကာေခ်ာ့ရင္းျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမဟာ သူမ စားေနေသာ အစားအေသာက္ေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ လုံး၀မရွိပဲ၊ သူမဘ၀ အေၾကာင္းကိုပဲ မေမာတမ္းတြင္တြင္ ေျပာျပေနပါတယ္။
“အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သားေလးေရာ၊ သမီးေလးေရာ ႏို႔မႈန္႔ပဲစို႔တာ၊ သူတို႔ႏို႔မႈန္႔ဖိုးက အရမ္းမ်ားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ မခံႏိုင္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကႏို႔မွ မထြက္တာ သူတို႔ကို အဲ့ဒီအာဟာရေလးေတာ့ ဆက္ေကၽြးခ်င္လို႔ မျဖတ္ပဲထားထားတာ၊ အိမ္မွာ သားေလးကို အိမ္နီးခ်င္းက ၾကည့္ေပးတယ္၊ တစ္ေန႔ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ကေလး ၾကည့္ခေပးရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အိမ္လခကလည္း တစ္လ (၅၀၀၀) ေပးရပါတယ္၊ ကၽြန္မတို႔နားက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဆင္မေျပၾကသူေတြခ်ည္းပဲ ဆိုေတာ့ အိမ္ေတြမွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖြတ္၊ လိုက္လုပ္ဖို႔ က်ျပန္ေတာ့လည္း အဲ့ဒီလို ခိုင္းမယ့္သူ မရွိဘူး”လို႔ သူမက သားသမီးေတြနဲ႔ သူမရဲ႕ဘ၀ အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနခ်ိန္မွာ အသက္ (၃)လသာရွိ ေနေသးေသာ သူမ ေပါင္ေပၚက ကေလးဟာ မေအစားေနတဲ့ ထမင္းပန္းကန္ကို စိုက္ၾကည့္ျပီး တအားကို ေအာ္ေနလို႔ ကေလးငယ္ကို ထမင္း အနည္းငယ္၀ါးျပီး ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္မွပဲ ကေလးဟာ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းေအာင္ ခ်က္ခ်င္း တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလး ျဖစ္လာရင္းနဲ႔ သူ႔အေမေကၽြးေနတဲ့ ထမင္းေတြကို အတင္းပဲ မ်ိဳခ်ေနပါေတာ့တယ္။
သူမ ဆက္ေျပာျပခဲ့တဲ့ သူမဘ၀ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကေတာ့ သူမရဲ႕ အမ်ိဳးသားဟာ သူမ မီးဖြားၿပီး ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ယင္းသတင္းေၾကာင့္ သူမမွာ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ျပီး ႏို႔လည္သြားေတာ့ ႏို႔ေတြ လံုး၀ မထြက္ေတာ့ဘူး။ သူမတို႔ ေနထိုင္တဲ့ ေနရာက ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ အေရွ႕ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္၊ (၁၃၃)ရပ္ကြက္္၊ ေစ်းအနီး အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ ေနာက္ေဖးမွာ အဖီအတြဲေလးဆြဲျပီး ေနတာျဖစ္တယ္။ တစ္လကို (၅၀၀၀)က်ပ္နဲ႔ သူမရဲ႕ အမ်ိဳးသားရွိကတည္းကပင္ ငွားရမ္းေနထိုင္ခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။
“အခုေနတဲ့ အိမ္က အမ်ိဳးသား မဆံုးခင္ ကတည္းက သူငွားေပးထားတာ၊ တစ္လက်ပ္(၅၀၀၀) ေပးရတယ္။ သူ႔ပဲအားကိုးၿပီး ေနေနရတာ။ အခု ရန္ကုန္ေရာက္တာမွ တစ္ႏွစ္ပဲ ရွိေနေသးတယ္။ သူရွိတုန္းကလည္း ဘယ္မွ သိပ္မသြားတတ္ဘူး။ အလုပ္လည္း မလုပ္တတ္ဘူး၊ အခုေတာင္ ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာကေန ဒီကိုကား တစ္ဆင့္တည္း ေရာက္လို႔လာတတ္တာ။ ဒီေနရာကေန ဘယ္မွကို မသြားတတ္ဘူး။
သူရွိေနတုန္းက သူက တစ္ေန႔ (၂၅၀၀) ေစ်းသံုးေပးတယ္။ သားေလးနဲ႔ ကိုယ့္အတြက္ပဲ ဆိုေတာ့ ေလာက္င..တယ္။ သူဆံုးသြားၿပီ ဆိုေတာ့ တစ္ကယ္ကို ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲတာ။ ကိုယ္ကလည္း ကေလးေမြးထားတာ ရက္ပိုင္းပဲ ရွိေနေသးေတာ့ ထလည္း မထႏိုင္။ ဘယ္မွလည္း မသြားႏိုင္။ ၿပီးေတာ့ ဆံုးၿပီဆိုတာပဲ သိရၿပီး သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုး မ်က္ႏွာကို မျမင္လိုက္ရသလို၊ သူ႔စ်ာပနလည္း သူတို႔က လုပ္ေပးမွာ ဆိုၿပီး ၿပီးသြားတယ္”လိ႔ု ေျပာျပရင္း မ်က္ရည္မ်ား လည္လာသူကေတာ့ မႏွင္းေ၀ခိုင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သူမဟာ ယခုမွ အသက္(၂၀)ထဲ ၀င္ေရာက္စ ျဖစ္ေပမဲ့ ေလာကဓံရဲ႕ ထုေထာင္းျခင္းေတြေၾကာင့္ ေရာက္ရွိအသက္ထက္ ပိုျပီးႀကီးရင့္ေနသလို ထင္ရပါတယ္။ သူမရဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ အတြက္ တတ္အားသေရႊ႕ ရုန္းကန္ ေကၽြးေမြးသြားမယ္လို႔ ထမင္းစားရင္းမွာပဲ သူမ ထပ္မံေျပာျပခဲ့တဲ့ စကားေၾကာင့္ နားေထာင္ေနရတဲ့ လူေတာင္မွပဲ မ်က္ရည္လည္လာခဲ့ရပါတယ္။
“ကၽြန္မ အခုလို အသားဟင္းနဲ႔ မစားရတာ ကၽြန္မေယာက်ၤားဆံုးၿပီး ကတည္းကပါ။ အခုလို စားရျပန္ေတာ့ ကၽြန္မ သားေလးကို သတိရလြန္းလို႔ ကၽြန္မ မ်ိဳမက်ဘူး။ တစ္ကယ္ကို စားမ၀င္ေတာ့လို႔ပါ”လ႔ိုေျပာရင္း တစ္၀က္သာသာေလာက္ က်န္ေနေသးတဲ့ ထမင္းႏွင့္ဟင္းကို ဒီအတိုင္း ထားပစ္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရတယ္။
သူမ မျပန္ခင္မွာပင္ ေနာက္ဆံုးသိလိုတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု အတြက္ သူမအေျဖက စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းသလို အဲ့ဒီလို ေျပာျပေနခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ သိသိသာသာ အေရာင္ေတြ ေတာက္ပလာတာကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။
“ကၽြန္မက ေစ်းေရာင္းတတ္တယ္။ ကၽြန္မ သားသမီးေတြ အတြက္ ဒီအလုပ္က သူတို႔အတြက္ မေကာင္းႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိတယ္။ သူတို႔ မသိတတ္ခင္မွာ ဒီအလုပ္ကို ေျပာင္းပစ္ခ်င္တယ္။ အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက သားသမီးေတြ အတြက္ ဘာမဆို ႀကိဳးစားလုပ္ခ်င္တယ္။ အခုလို အလုပ္လုပ္တာ အိမ္နားက လူေတြကို မေျပာျပဘူး။ ကၽြန္မ ေစ်းေရာင္းခ်င္တယ္။ ကြ်န္မ မေတာင္းစားခ်င္ဘူး”
သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးၾကီးမားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ ေငြက်ပ္ ေသာင္းဂဏာန္းေလာက္နဲ႔
မီးပိြဳင့္မွာ၊ တန္းစီေနတဲ့ ကားတန္းၾကားမွာ
လသားအရြယ္ ကေလးငယ္ကို ေပြ႔ခ်ီရင္း
သူမ၀မ္းေရး အတြက္ ေတာင္းရမ္းေနရသူ၊
သူမလက္ထဲမွာ ခ်ီထားတဲ့ လသားအရြယ္ ကေလးကလည္း ေနေရာင္ပူပူေအာက္မွာ လူးလြန္႔ရင္း သူ႔မေအ လက္ေပၚမွာ တအီအီငိုယိုလွ်က္။ သူမကေတာ့ အက်ီၤခပ္ပါးပါး အႏြမ္းနဲ႔ လံုျခည္အႏြမ္း တစ္စံု ၀တ္ဆင္ရင္း ဦးထုတ္အေဟာင္းေလးကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ ေဆာင္းထားကာ ပလပ္စတတစ္အိတ္ အမာႏွစ္လံုးကို တံေတာင္ဆစ္နား အထိေရာက္မတတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားရင္း ကားမ်ားၾကားမွာ ေခၽြးသံမ်ားျဖင့္ ေတာင္းရမ္းေနလ်က္။
ဒါေပမယ့္ သူမဟာ ေတာင္းရမ္း သူစစ္စစ္မ်ားကဲ့သို႔ အုပ္စုဖြဲ႔ ေတာင္းရမ္းေနသူလည္း မဟုတ္သလို သူမ ေတာင္းရမ္းေနတာကလည္း လအနည္းငယ္သာ ရွိေနေသးေၾကာင္းႏွင့္ သူမအတြက္ေတာ့ ေက်ာက္ကုန္း မီးပိြဳင့္ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေတာင္းရမ္းရာ ေနရာတစ္ခုလို ျဖစ္လို႔ေနသည္။ ဒီလိုေတာင္းရမ္းရင္းမွ တစ္ေန႔တာ အတြက္ သူမအဖို႔ လံုေလာက္သည္ႏွင့္ သူမကေလးကို ခ်ီကာ အိမ္ျပန္ေတာ့သည္။ သာမာန္အားျဖင့္ သူမကို ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ေငြအရလြယ္လမ္းကို လိုက္ကာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္၊ အိမ္ျပန္၊ ဒီေလာက္ပင္။ သူမဘ၀မွာ စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းသလို စိတ္ပ်က္စရာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုလို႔ ထင္ျမင္စရာပင္။ သို႔ေသာ္ သူမရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ အင္မတန္မွကို စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။
သူမကေတာ့ အသက္(၂၀)အရြယ္သာ ရွိေနေသးေသာ မႏွင္းေ၀ခိုင္ဆိုသူ ျဖစ္ကာ သူမရဲ႕ဘ၀ အေၾကာင္းအစကိုေတာ့ အခုလို ေျပာျပရင္း အစျပဳ ခဲ့ပါတယ္။
“ကၽြန္မ ေယာက်ၤားသာ မေသခဲ့ရင္ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု အခုလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အခုလို ေတာင္းရမ္း ရတာ အရမ္းလည္း ေၾကာက္တယ္၊ စည္ပင္ရဲေတြ ဖမ္းမွာလည္း တအားေၾကာက္တယ္၊ တစ္ခါတေလေတာ့ အမ်ိဳးသားကိုပဲ သတိရမိတယ္၊ သူက အုပ္သဲေက်ာက္ေတြ သယ္တယ္၊ ကၽြန္မမီးဖြားၿပီးစ အခ်ိန္မွာပဲ သူဆံုးတာ၊ အုတ္သဲေက်ာက္သယ္တဲ့ ကားေပၚကက်တယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ အဲ့ဒီလို ေသသြားလို႔ဆိုၿပီး အဲ့ဒီ အုတ္သဲေက်ာက္ လုပ္ငန္းက က်ပ္(၁၅၀၀၀) လာေပးသြားတယ္။ နာေရးကိစၥ သူတို႔လုပ္မယ္လို႔ လာေျပာတယ္၊ အမ်ိဳးသားနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးပဲ သိလိုက္ရတယ္၊ ကိုယ့္မွာငိုရံုကလြဲလို႔ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး”လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္လံုး အလုပ္လုပ္ရင္း ေသသည္ကို ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းခြဲျဖင့္ တန္ေၾကးေပးခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မွာထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေနသလို၊ ေန႔စားအလုပ္သမားမ်ား အတြက္ သူတို႔၏ အသက္မွာ (၁၅၀၀၀)က်ပ္ပင္ တန္သေလာ.. ဆိုသည္ကိုလည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာ ေကာင္းေနသည္။ အုတ္သဲ ေက်ာက္ ကားေပၚမွ ျပဳတ္က်ကာ အသက္ဆံုးပါး ခဲ့ရသည္ဟုဆိုေသာ သူမအမ်ိဳးသားမွာ အရြယ္ေကာင္း၊ အသက္(၂၀)ခန္႔သာ ရွိေနေသးကာ အမည္မွာ ကိုေ၀ယံဦး ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
"ကၽြန္မ အခုလို လံုး၀မေတာင္းခ်င္ဘူး၊ ဘယ္တုန္းကမွလည္း ဒီအလုပ္လုပ္ရလိမ့္မယ္လို႔ မေတြးမိခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မမွာ တစ္ႏွစ္နဲ႔ေျခာက္လ အရြယ္ သားေလးကလည္း ရွိေနတယ္၊ သူကိုႏို႔မႈန္႔တိုက္ဖို႔ အတြက္ ကၽြန္မအခုလို ရွာရတာပါ။ ကၽြန္မအတြက္က ထမင္း တစ္နပ္ကို ထမင္း(၁၀၀)၊ ဟင္း(၁၀၀)ဖိုးဆို ေလာက္ငွေနပါၿပီ။ အခုလို ေတာင္းရင္းနဲ႔ပဲ အိမ္မွာက်န္ခဲ့ရတဲ့ သားေလးကို စိတ္ပူေနရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္မလည္း ညေန(၂) နာရီေလာက္ အထိပဲ ေတာင္းတယ္၊ ၿပီးရင္ ႏို႕မႈန္႔ေတြ ၀ယ္ၿပီး အိမ္ျပန္ေျပးရတယ္”ဟု သူမ၏ ေန႔စဥ္ ဘ၀ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
သူမအား စတင္ စကားေျပာဖုိ႔ စီစဥ္ခ်ိန္မွာပဲ ထမင္းစားပါလားလို႔ ေျပာရင္း ဆိုင္ထဲေခၚျပီး ထမင္းေကၽြးရင္း ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူမက စကားေျပာရင္း ထမင္း တစ္လုပ္စားရင္း၊ သူမရဲ႕ ေပါင္ေပၚက ကေလးကို လႈပ္ကာေခ်ာ့ရင္းျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမဟာ သူမ စားေနေသာ အစားအေသာက္ေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ လုံး၀မရွိပဲ၊ သူမဘ၀ အေၾကာင္းကိုပဲ မေမာတမ္းတြင္တြင္ ေျပာျပေနပါတယ္။
“အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သားေလးေရာ၊ သမီးေလးေရာ ႏို႔မႈန္႔ပဲစို႔တာ၊ သူတို႔ႏို႔မႈန္႔ဖိုးက အရမ္းမ်ားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ မခံႏိုင္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကႏို႔မွ မထြက္တာ သူတို႔ကို အဲ့ဒီအာဟာရေလးေတာ့ ဆက္ေကၽြးခ်င္လို႔ မျဖတ္ပဲထားထားတာ၊ အိမ္မွာ သားေလးကို အိမ္နီးခ်င္းက ၾကည့္ေပးတယ္၊ တစ္ေန႔ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ကေလး ၾကည့္ခေပးရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အိမ္လခကလည္း တစ္လ (၅၀၀၀) ေပးရပါတယ္၊ ကၽြန္မတို႔နားက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဆင္မေျပၾကသူေတြခ်ည္းပဲ ဆိုေတာ့ အိမ္ေတြမွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖြတ္၊ လိုက္လုပ္ဖို႔ က်ျပန္ေတာ့လည္း အဲ့ဒီလို ခိုင္းမယ့္သူ မရွိဘူး”လို႔ သူမက သားသမီးေတြနဲ႔ သူမရဲ႕ဘ၀ အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနခ်ိန္မွာ အသက္ (၃)လသာရွိ ေနေသးေသာ သူမ ေပါင္ေပၚက ကေလးဟာ မေအစားေနတဲ့ ထမင္းပန္းကန္ကို စိုက္ၾကည့္ျပီး တအားကို ေအာ္ေနလို႔ ကေလးငယ္ကို ထမင္း အနည္းငယ္၀ါးျပီး ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္မွပဲ ကေလးဟာ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းေအာင္ ခ်က္ခ်င္း တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလး ျဖစ္လာရင္းနဲ႔ သူ႔အေမေကၽြးေနတဲ့ ထမင္းေတြကို အတင္းပဲ မ်ိဳခ်ေနပါေတာ့တယ္။
သူမ ဆက္ေျပာျပခဲ့တဲ့ သူမဘ၀ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကေတာ့ သူမရဲ႕ အမ်ိဳးသားဟာ သူမ မီးဖြားၿပီး ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ယင္းသတင္းေၾကာင့္ သူမမွာ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ျပီး ႏို႔လည္သြားေတာ့ ႏို႔ေတြ လံုး၀ မထြက္ေတာ့ဘူး။ သူမတို႔ ေနထိုင္တဲ့ ေနရာက ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ အေရွ႕ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္၊ (၁၃၃)ရပ္ကြက္္၊ ေစ်းအနီး အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ ေနာက္ေဖးမွာ အဖီအတြဲေလးဆြဲျပီး ေနတာျဖစ္တယ္။ တစ္လကို (၅၀၀၀)က်ပ္နဲ႔ သူမရဲ႕ အမ်ိဳးသားရွိကတည္းကပင္ ငွားရမ္းေနထိုင္ခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။
“အခုေနတဲ့ အိမ္က အမ်ိဳးသား မဆံုးခင္ ကတည္းက သူငွားေပးထားတာ၊ တစ္လက်ပ္(၅၀၀၀) ေပးရတယ္။ သူ႔ပဲအားကိုးၿပီး ေနေနရတာ။ အခု ရန္ကုန္ေရာက္တာမွ တစ္ႏွစ္ပဲ ရွိေနေသးတယ္။ သူရွိတုန္းကလည္း ဘယ္မွ သိပ္မသြားတတ္ဘူး။ အလုပ္လည္း မလုပ္တတ္ဘူး၊ အခုေတာင္ ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာကေန ဒီကိုကား တစ္ဆင့္တည္း ေရာက္လို႔လာတတ္တာ။ ဒီေနရာကေန ဘယ္မွကို မသြားတတ္ဘူး။
သူရွိေနတုန္းက သူက တစ္ေန႔ (၂၅၀၀) ေစ်းသံုးေပးတယ္။ သားေလးနဲ႔ ကိုယ့္အတြက္ပဲ ဆိုေတာ့ ေလာက္င..တယ္။ သူဆံုးသြားၿပီ ဆိုေတာ့ တစ္ကယ္ကို ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲတာ။ ကိုယ္ကလည္း ကေလးေမြးထားတာ ရက္ပိုင္းပဲ ရွိေနေသးေတာ့ ထလည္း မထႏိုင္။ ဘယ္မွလည္း မသြားႏိုင္။ ၿပီးေတာ့ ဆံုးၿပီဆိုတာပဲ သိရၿပီး သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုး မ်က္ႏွာကို မျမင္လိုက္ရသလို၊ သူ႔စ်ာပနလည္း သူတို႔က လုပ္ေပးမွာ ဆိုၿပီး ၿပီးသြားတယ္”လိ႔ု ေျပာျပရင္း မ်က္ရည္မ်ား လည္လာသူကေတာ့ မႏွင္းေ၀ခိုင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သူမဟာ ယခုမွ အသက္(၂၀)ထဲ ၀င္ေရာက္စ ျဖစ္ေပမဲ့ ေလာကဓံရဲ႕ ထုေထာင္းျခင္းေတြေၾကာင့္ ေရာက္ရွိအသက္ထက္ ပိုျပီးႀကီးရင့္ေနသလို ထင္ရပါတယ္။ သူမရဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ အတြက္ တတ္အားသေရႊ႕ ရုန္းကန္ ေကၽြးေမြးသြားမယ္လို႔ ထမင္းစားရင္းမွာပဲ သူမ ထပ္မံေျပာျပခဲ့တဲ့ စကားေၾကာင့္ နားေထာင္ေနရတဲ့ လူေတာင္မွပဲ မ်က္ရည္လည္လာခဲ့ရပါတယ္။
“ကၽြန္မ အခုလို အသားဟင္းနဲ႔ မစားရတာ ကၽြန္မေယာက်ၤားဆံုးၿပီး ကတည္းကပါ။ အခုလို စားရျပန္ေတာ့ ကၽြန္မ သားေလးကို သတိရလြန္းလို႔ ကၽြန္မ မ်ိဳမက်ဘူး။ တစ္ကယ္ကို စားမ၀င္ေတာ့လို႔ပါ”လ႔ိုေျပာရင္း တစ္၀က္သာသာေလာက္ က်န္ေနေသးတဲ့ ထမင္းႏွင့္ဟင္းကို ဒီအတိုင္း ထားပစ္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရတယ္။
သူမ မျပန္ခင္မွာပင္ ေနာက္ဆံုးသိလိုတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု အတြက္ သူမအေျဖက စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းသလို အဲ့ဒီလို ေျပာျပေနခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ သိသိသာသာ အေရာင္ေတြ ေတာက္ပလာတာကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။
“ကၽြန္မက ေစ်းေရာင္းတတ္တယ္။ ကၽြန္မ သားသမီးေတြ အတြက္ ဒီအလုပ္က သူတို႔အတြက္ မေကာင္းႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိတယ္။ သူတို႔ မသိတတ္ခင္မွာ ဒီအလုပ္ကို ေျပာင္းပစ္ခ်င္တယ္။ အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက သားသမီးေတြ အတြက္ ဘာမဆို ႀကိဳးစားလုပ္ခ်င္တယ္။ အခုလို အလုပ္လုပ္တာ အိမ္နားက လူေတြကို မေျပာျပဘူး။ ကၽြန္မ ေစ်းေရာင္းခ်င္တယ္။ ကြ်န္မ မေတာင္းစားခ်င္ဘူး”
သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးၾကီးမားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ ေငြက်ပ္ ေသာင္းဂဏာန္းေလာက္နဲ႔
ေစ်းသည္ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲပစ္ခ်င္တာပါပဲတဲ့… ။
ေနာ္ရာေမာင္
မ်ိဳးသူႏုိင္ ပို ့ ေပးပါသည္။
ေနာ္ရာေမာင္
မ်ိဳးသူႏုိင္ ပို ့ ေပးပါသည္။
0 comments:
Post a Comment